evdekilere küsüp kızınca yapılanlar
başlık "sakura" tarafından 22.11.2020 11:11 tarihinde açılmıştır.
1.
göz teması kurmadığımı farkettim
devamını gör...
2.
küçükken kendime bi çanta hazırlar sadece en sevdiğim eşyaları koyar ve evi terk edeceğimi söylerdim. çocuklar için olan çadırım vardı onu da evin önüne kurup orda yaşayacağımı düşünürdüm. yanii 7 yaşındaysanız evi o kadar terk edebilirsiniz.
devamını gör...
3.
uyurum.
devamını gör...
4.
aç oturmak.
devamını gör...
5.
küçükken ağlayarak günlüğüme yazıyordum.
devamını gör...
6.
ben direk iletişimi kesiyorum.
hiç bir şekilde konuşmuyorum yemeklerimide ayrı yiyorum zaten.genelde onlardan sonra.evde her ihtiyacımı kendim karşılarım.çayıma kadar kendim demlerim.yemeğimi kendim ısıtır, yerim.
aslında herkesi yok sayıp, tek yaşıyormuş gibi bir tavır sergilerim.
bu benim karakterimle alakalı biraz.ben asi ve özgürlüğüne düşkün biriyim.saygısızlığı kabul etmiyorum ailemde olsa.
ebeveynler cocuklarına istedikleri tavrı sergilemekte özgür değildir.her cocukta bir bireydir.onların doğumunu sağlamış olmak, üstün ve sınırsız bir hak tanımıyor bana sorarsanız.
herkesin çizgileri ayrıdır, herkes birbirine saygı duyabildiği sürece aile , aile olabilir.limitler geçilmediği sürece saygı ve sevgi baki olur.
yok ben seni yöneteyim, her şeyin en iyisini ben bilirim, senin yaşın kadar benim deneyimim var vb cümleleri kendi adıma çok saçma bulurum.
baba’da olsan anne’de sende insansın.senin mutlak doğruya her konuda erişmiş olma şansın bana sorarsan sıfır. eğer mutlak doğruya erişebilecek kadar limitsiz olsaydık, doğru ve yanlışlar olmazdı.
doğrular ve yanlışlar kişiseldir ve kimse diğerine kendi doğrusunu dayatamaz.
bu yüzden saygı önemli.
saygı full , destek full , sevgi full olmalı.
hiç bir şekilde konuşmuyorum yemeklerimide ayrı yiyorum zaten.genelde onlardan sonra.evde her ihtiyacımı kendim karşılarım.çayıma kadar kendim demlerim.yemeğimi kendim ısıtır, yerim.
aslında herkesi yok sayıp, tek yaşıyormuş gibi bir tavır sergilerim.
bu benim karakterimle alakalı biraz.ben asi ve özgürlüğüne düşkün biriyim.saygısızlığı kabul etmiyorum ailemde olsa.
ebeveynler cocuklarına istedikleri tavrı sergilemekte özgür değildir.her cocukta bir bireydir.onların doğumunu sağlamış olmak, üstün ve sınırsız bir hak tanımıyor bana sorarsanız.
herkesin çizgileri ayrıdır, herkes birbirine saygı duyabildiği sürece aile , aile olabilir.limitler geçilmediği sürece saygı ve sevgi baki olur.
yok ben seni yöneteyim, her şeyin en iyisini ben bilirim, senin yaşın kadar benim deneyimim var vb cümleleri kendi adıma çok saçma bulurum.
baba’da olsan anne’de sende insansın.senin mutlak doğruya her konuda erişmiş olma şansın bana sorarsan sıfır. eğer mutlak doğruya erişebilecek kadar limitsiz olsaydık, doğru ve yanlışlar olmazdı.
doğrular ve yanlışlar kişiseldir ve kimse diğerine kendi doğrusunu dayatamaz.
bu yüzden saygı önemli.
saygı full , destek full , sevgi full olmalı.
devamını gör...
7.
yataktan çıkmam.
devamını gör...
8.
en fazla oda'dan çıkmazsın başka ne yapabilirsin ki? şu pandemi zamanında yapılacak bir şey bulamadım.en iyisi küsmemek.
devamını gör...
9.
ağlayarak lattemi içiyorum.
devamını gör...
10.
odana kapanmak.
devamını gör...
11.
pandemi bana kin tutmamayı öğretti gerçekten... veya buna mecbur bırakmış da olabilir. küçükken evden kaçma planları yapardım, biraz daha büyüyünce bir, iki gün konuşmazdım, şimdi de yarım saat sonra gidip şaklabanlık yapıyorum barışsınlar diye
devamını gör...
12.
küçükken anne-babama küsünce, ölmeyi düşünerek kendimce onları cezalandırırdım. "ben ölürsem görürsünüz" gibi sözlerle biraz ağlayıp sızlayıp üzüntümü belli ederdim, sonra da ben ölünce onlar ne kadar üzülürler neler yaparlar diye düşünmeye başlardım. belki bir çoğumuz yapmışızdır bunu. şimdi ise küsmüyorum, ne kadar tartışsak da küsemiyorum aslında...
devamını gör...
13.
kulaklığı takıp son seste müzik dinlerim.
devamını gör...
14.
sobali evde kuzey tarafindaydi odam . yazları orada yatardim .kışın yataklar birleşirdi soba kurulurdu beş kardeş aynı odada. bir gün küstüm gittim odamda yattım sanırım aralık ayıydı. sabaha ne kolumu ne bacağımı ne boynumu oynatabildim. her tarafım tutulmuş. o günden sonra kış ayında kusmedim.
devamını gör...
15.
yemeğe gitmem. konuşmam, zorunda kalırsam yüzlerine bakmadan cevap veririm. olayı kafamda bin beş yüz kez daha yaşar en sonunda yalnız başıma ağlarım.
devamını gör...
16.
arka sokaktaki amcamlara kaçardım yada sofradan kalkıp yemek yemezdim yedirmeyi çok seven bi annem olduğu için bu en büyük cezaydı onlara.
devamını gör...
17.
hiçbir şey. çünkü odadan çıkamazdım, büyük terbiyesizlik olurdu. sadece bir süre konuşmamaya çalışırdım evdekilerle, sonra unuturdum zaten konuşmaya girerdim. aileye küsülür mü hiç?
devamını gör...
18.
uyumak. ama öyle sinirli bir şekilde kapıları çarparak değil. gece uykusuna yatar gibi. sakin sakin. pijamaları çekip, perdeleri kapatıp yorganı üzerime çekip saatlerce uyumak. zamansız uyku benim için pasif direnişin en büyük sembolü.
devamını gör...
19.
gider uyurum, aç kalırım.
devamını gör...
20.
ben kızınca kocamın kıyafetlerini, terliğini filan tekmeliyorum o yokken. genelde küsmeyiz.
devamını gör...