şehriyari yazar profili

ben anlamazmış gibi yapmazdım okyanusların derinliğini ölçerdim
yeni lehçeler öğrenirdim batık kentler keşfederdim
sözcüklere yeni anlamlar yüklerdim mesela şarkı söylerdim
kuşlarla konuşurdum ya da yoğurt kaplarına çiçekler ekerdim
gecelerin en ürkek yarılarında anasını satayım
pencerelerinizi tıklatıp kaçan varya
işte o bendim

uğur özakıncı

bir kova kireç ve fırça boş duvarlara dökeriz içimizi, sıkıntı yok..

meraklı yapısı var kanımca..

siz, yüreği bedeninden büyük insanlar sayesinde daha da yaşanır oluyor dünya.
ve mevsimler değişip akdeniz oluyor çoşku ile..

emeği geçen tüm arkadaşlarımın önünde saygı ile eğiliyorum..

ne cesaret, ne de korkaklıktır,
bir vazgeçiş ve de hayata karşı sitemdir aslında,
hani şair der ya, "üstü kalsın" tamda odur.

biz bunu bir yerden tanıyoruz da,
"du bakalım ne olcek"

sende havla öyle ise..

bir gün, ama muhakkak bir gün, yaşadığımız mavi kürenin ; sevgi, barış, insan haklarının ihlal edilemeyeceği
ve de hiç kimsenin açlıktan ölmeyeceği günlere doğru evrileceği için, hâlâ umut olduğunu, her ne kadar biz göremezsek veya farketmesekte, yeşerecek bu dünya çocuklar var olabildiği sürece...

sana böyle akmaktan çok korktuğum için
oldu herşey
şelaleler de bu yüzden ilgilendiriyor beni
…dünya çok üzücü bir yerdi
savaş filmlerini ve
samurayları eskisi gibi sevmiyordum..
bir boşluktan
aşağı mı bırakıyordum kendimi..
teller tenimi çizip
canımı mı yakıyordu..
mutsuzluğumamı alışıyordum
seni severken, yoksa kan kaybından mı ölüyordum..
daha fazla parçalanacak parçam yoktu..
neyse,
sevgilim telefonun öbür ucunda ruffles yiyordu.
ben meleğimin kanatlarını kırdım,
ordan geliyorum
siz yine de ikiz bardakları kırmayın
bir deliydim,
elemetlerin de ruhları olduğuna
inanıyordum,
aklıma suyun intiharı geliyordu hep
şelale deyince
divaneliği söylüyordum
sana böyle akmaktan çok korktuğum içindi
şelalenin sinirini bozdum az önce
ordan geliyorum.

birhan keskin

düşündüğü yolculuğu daha fazla ertelemeyecekti, sabahın ilk ışıkları ile erkenden gitmeliyim diye geçirdi içinden. zaten vedaları hiç bir zaman sevemedim, bir de veda mı etmem gerekiyor?
geçirdiği yoğun günün ardından stresini yorgunluğunu daha kolay atabilmek için bonyoya girdi, suyun ısısını ayarlamaya çalırken, kendi, kendine, söylendi,
siktiğimin musluğunu bir de kolay ayarlasak, kıyafetlerini çıkarırken gözüne takılan üzerindeki lekeler oldu, terettüd le bedenine göz gezdirdi, ne zaman nerede olduğunu anımsamaya çalıştı, sanki hafızası ona oyun oynuyordu, içinden çığlık atmak geldi, eline geçirdiği havlu ile ağzını sıkı sıkı kapattı, sesini kimse duymamalıydı, kimse böyle görmemeliydi onu, gözlerinden dökülen gözyaşlarına hakim olamıyordu bir türlü, çaresizce duşun altında yere çöktü, daha ne kadar sürecek bu?..
sanki zaman donmuş, yaşanmışlıkları ondan intikam alırcasına gözünün önünden acımasızca ağır aksak geçiyordu, orada öylece kalakaldı ne kadar süre geçtiğinin farkında bile değildi..
kapının arkasından ona seslenen kişinin sesi ile irkildi, korkuyla gözlerini kapıya dikti, kapıyı kilitleyip kilitlemediğini düşündü, karmakarışık olan düşünceleri daha da bulanıklaştı, iyiyim, iyiyim, birazdan çıkarım, diye seslendi ve doğruldu pantalonuna uzandı, cebine sakladığı neşteri çıkarttı, bu iş sabaha kalmamalı!
gülümsedi, gözlerinde savaş kazanmış komutan edası ile incecik bileğini suyun altına tuttu, masmavi damarı keyifle seyretti, neşteri nasıl vurursa başarılı olacağını öğrenmişti nasılsa...

sabah işe gitmeden ekşiye bi göz atmak istedim orada adına açılmış başlığı görünce bayağı üzüldüm..
bir insan o yola girmiş ise; evet hiç kimseye belli etmez, evet hatta öyle neşeli hayat doludur ki şaşarsınız, lakin içindeki fırtınalar dinmek bilmez, şimdi bazı arkadaşlar hayat koçluğu yapmaya kalkacaklar kendisine, ama bilmezler ki, nasihat ettiğiniz insan, bu konuda sizden daha donanımlı ve de bilgilidir..
eğer buraları okuyorsan çocuk,
bir daha denersen çok pis döverim seni..
kurtulduğunu için, ayrıca sevindim...

devlerden duygu seli..

pink-rag'n bone man-
anywhere away from here

sizi bilmem ama bana ilaç gibi geldi
bu başlıklar ve kullanılan ince mizah ; pandemi, pahalılık, zoraki veya gönüllü hapis hayatı, siyasi çalkantı derken, bir ufak çozutmuştum, sayenizde gülüyorum, ahvalimize..
iyi ki varsınız ve varız...

o zaman halay başı oldum desenize..

yaa cidden, belki yine bi heyecan gelir, hep beraber eylem yaparız..
evet yeni sloganlar bulalım hemen..

kendi adıma konuya açıklık getirmek isterim..
yaptığım resim veya yazdığım şiir ve hikayelere hobi denmesi tuhaf geliyor,
çünkü onlara ciddi zaman ayırmam ve duygu katmam nedeni ile,
araya sıkıştırılmış, boş zamanların çalışması diyemiyorum..

dokunmayın, *çocuklara!
onlarsız bir dünya, yok olmaya mahkum olur..

not: çocuk; gelecek, aydınlık ve umudumuz..

soldan sağa sayalım bakalım,
kaç kişi helâl edecek?

pekiyi, öyleyse bu karartı ne?
yaşar kemal- fırat suyu kan akıyor baksana