sokakta top oynayan çocukların sesinin gelmesi

insana huzur verir. yaşadığını hissedersin. eğer ev de müstakil ise pencereden onları seyredip mutlu olursun. hey gidi günler.

huzurdur . eski guzel zamanlari hatırlatır. bi de bi huysuz teyze vardır. çocuklara bir huzur vermez.

günümüzde malesef artık böyle bir şeye çok az rastlanır oldu. kızardık falan ama güzel sesmiş değerini bilememişiz. zaten şimdi sokak diye bir şey kaldı mi? mahalle diye bir şey?

hep çok sevdiğimdir. camı açardım, uzaklardan bir yerlerden çocuk sesleri gelirdi yaz kış. onları dinlerdim bazen sadece oturup. fakat çok yakından gelen ve uzun uzun bağırış çağırışlı çocuk sesleri hakikaten konsantrasyon kaybına sebep olabilir, sevmeyenini anlıyorum. ama genel itibariyle ben pek severim. aşırı sessizlikte uykum gelir zaten, bir şeyler okumak da çalışmak da çok zorlaşır benim için. o sebeple sokak seslerini çok sevmemin yanı sıra faydalı da bulurum.

huzur falan vermez. o seste ders çalışmaya çalışan, uyumaya çalışan, yaşamaya çalışan bir insansanız, 10 tane çocuğun birbiriyle çığlık çığlığa oynaması size ancak sinir hastalıkları verir.

çekingen bir insan olduğum için genel olarak uyaramıyorum. ki yalnızca çocuklar da değil. koca koca insanlar da camımın altına gelip sohbet ediyor. üstelik bağıra bağıra.

bir defa kibarca uyarsam bile, dinlemiyorlar. gerçekten hiçbir şey söylememişim gibi devam ediyorlar.

ben de haliyle bağırarak uyarmak zorunda kalıyorum. sonra sesim çatlıyor, ellerim titriyor. tekrar eski sakinliğime dönmem uzun sürüyor.

5 dakika geçmeden yine başlıyorlar zaten.

şu anda duyduğum ses, insanda " keserim lan topunuzu gidin başka yerde oynayın " deme isteği uyandırır.

dizlerin yaralanmasıdır. topun herhangi bir bahçeye kaçması sonucu topu atanın, bahçe sahibine yakalanmamak için sessiz ve akrobatik hareketlerle topu almaya çalışmasıdır.topunuzu keserim cümlesinin çok duyulmasıdır.

öpüp başına koyulması gereken olaydır. kaç tane çocuk kaldı ki sabahtan akşama kadar kan ter içinde top oynayan? hiç. şimdikilerin elinde telefonlar, tabletler, pabçiler bilmem neler.

huzur diyenlerin çoğu nerede yaşıyor bilmiyorum.
bizim burda bi park var çocuklar gırtlakları parçalanırcasına bağırıyorlar. arkadaşlarıma ses kaydı atıyorum mesela benim sesimden çok o çocukların sesi geliyor.

hüssoo toppuuu veerrrğğğğnnnnnn...
ssemmaağğğğğ kkooşşğğğğğ..
çıııkkkğğğ yannddıığğnn..

en kötüsü de anne diye bağırmaları ve annelerinin hiç oralı olmamaları. sözde aklımız var diğer türlerden üstünüz diye geçiniyoruz ama hayvanlar kendi yavrularıyla daha iyi ilgileniyorlar. bu nedir kardeşim ya.

annneeeğğğğğ.. (38383 kez çığırması)

durup dururken çığlık koparmaları da cabası.
bunlar çocuk değil canavar yetiştiriyorlar. bunlar ana baba değil prezervatif kullanmadan sevişen ahmaklar.
bu çocuklar hep böyle küçük kalsa yine iyi. bunlar büyüyecekler topluma karışacaklar. şimdi bunlardan yirmi yaş büyüğüm, altmış yaşlarıma gelince bunlar daha kırklarında olacaklar.
yaşlılığım pek de iyi geçmeyecek sanırım ne dersin altan...

insanı deli edecek niteliktedir. hele hele evinizde bebek, yaşlı, hasta, gece çalışan var ise delirtmekle de kalmaz başka bir şeyler yaşatır. (tanım bulamadım) bizim kapının önü mesela, güneş açınca veletlerle doluyor.

çoğu da sokağın sonunda oturanların çocukları, "oğlum niye evinizin önünde oynamıyorsunuz, gidin evinizin önünde oynayın" diyorum, "abi bizimkiler izin vermiyor, bizi kovuyorlar" diyorlar. gel de şamarı çekme.

buna da huzur diyenin huzur anlayışını s.

huzurudur.
hatta balkondan veya pencereden onları izlediğinizi farkederlerse sizden hakemlik yapmanızı bile isteyebilirler.

yazın geldiğinin habercisidir. buna bile dert yananlar olmuş nerde yaşadınız büyüdünüz siz, kabileler arası savaştan değil kapının önünde yakantop,voleybol,futbol,istop oynayan çocukların sesinden bahsediyoruz. ya da ne ara bu kadar huysuz +70 yaş üstü olup bir zamanlar çocuk olduğunu unutan ihtiyarlardan oldunuz eyy sözlük ahalisi.

ulan haydi çocukları sustursak kuş sesi geliyor diye başlık atacaksınız. korna egzoz sesi size çok bile be ya...

lanet getirir bazen özellikle içlerinden birisi sebepsizce durmadan bağırıp durur. evin bulunduğu kata göre zehir veya keyif olabilir.

içlerinden birinin annesi de pencereden sarkıp defalarca kez "eymeeeeeennnn!" diye bağırıyorsa tadından yenmez.

az ötede oynayın diye camdan karşılık vermem olasıdır. gitmezlerse su tabancasıyla balkondan üstlerine su sıkarım.

bu günlerde mutluluk vermeye başlayan sestir. pandemi döneminde kıymetini yeterince anlamış bulunmaktayım.

"huzur ve mutluluk veren ses."
"kaç çocuk kaldı ki sokakta oynayan"

benim sokağın çocuklarının huzur ve mutluluk veren seslerine bir bakalım.

"hüseyin kaleye geç a***** s******m."
"mal oğlu mal!!!! geri zekalı!!!" (yırtınırcasına bağırır)
"yalancıyı dilenci s***** mi?"
"o**** ç***** senin a***** s******"

hakikaten de bu çocuklar sokakta oynadıkça huzur doluyorum. azıcık kızsam da sözlüğün insaniyet ve çocuk sevgisi dolu yazarları beni 80 yaş üstü ihtiyar bunak ilan etmesin diye sesimi çıkaramıyorum. sizin yaşadığınız dünyada ben de yaşamak isterdim ama 9 yaşında bir çocuk ensemden yaklaşıp "hayallerde yaşıyor bazı hipneler" diyecek gibi hissediyorum.

beni 90 lı yıllara götüren seslerdir. ne maçlar yapardık hele mahalle maçları yokmu derbi heyacanı gibiydi.