üfü yazar profili

sözlük, bir başka değerli yazarını kaybetmiş olup, evrensel yasalar gereğince önemsiz gibi görülen hadiselerin çevrimiçi zaman sahnesinde, kıvrılan burunların, bükülen dudakların, mane necilerin, cevap veremeyecek durumda olan birinin ardından oyuncak ettiği kelimelerini oraya buraya fırlatan sevimsiz çocukların ucuz söylemleri ve bu yazıyı anlamaktan yoksun nöronlarının beyhude kimyasal reaksiyonlarının süreğenliğinde olan olacak, yine biz, aaa biliyorduk böyle olacağını diyeceğizdir. kanımca kötülük insanla ilgili değildir ama insan kötülüğe aşinadir sevgili seyirciler.

oysa ben mitosfer ile ilgili geçmişte yazdığım şu sözümü daima anımsayacağım.

"sözlüğü taşıyan kolonlardan biri olan edebiyat onun kanatları altında huzura erebilir. kelimeleri bereketli olsun."

sözlüğün yeni isminin açıklanması ve ondan evvel sözlükte hiç kimsenin ya da az sayıda yazarın bilgisi dahilinde olduğunu düşündüğüm dava sürecinin bir gecede ortaya konması ve her şeyin oldu bittiye getirilmesi konusunda birkaç kelam etmek elzem olmuştur kanımca.

kurucusu tarafından çoğu ifadesinde maddi amaç gütmeyen, ülkemizin fikir paylaşımı konusunda kısır atmosferinde ilaç niyetine görülecek bir platforma, katılımcılık ruhundan uzak biçimde, "normal" gibi sözlük kültürünün sıfatlarına aykırı bir ismin reva görülmesini doğrusu anlamakta güçlük çekiyorum.

yazmak, herkesin işi değildir, normal bir iş kesinlikle değildir. insanın bileklerini sıvayıp, aklını, kalbini ve ruhunu konuşturduğu bir eylemdir. en saçma geleninden, en edebi ya da felsefi metnine kadar biri oturup birkaç satır karalayıp paylaşıyorsa amacı anlaşılmak ve önemsenmek arzusundan başka bir şey değildir. dinleme kültürünün gelişmediği ülkemizde bir grup insan bir araya gelip yazıyorsa, gerektiğince anlaşıp, bazen güceniyorsa, insanın insana sustuğu, anlamlı konuşmaların yok kabul edildiği şu zamanlarda, kimileri eserine bakıp ben neler yazmışım, birileri de vay ne güzel yazmış diyorsa, buna özellikle saygı duyulmalı gibi geliyor.

bu heves, bu istek, bu tutku başladığı gibi çabuk tükenebilir. çünkü yazmak kesinlikle normal bir iş değildir. sözlükler tabiatı gereği normal olamaz, aykırı ve özgürdür.

hegel, tek hakikat ölümdür, demiş olabilir. belki de ölüm, hakikati ardında saklayan perdedir.

çok klişe bir sözmüş gibi geliyor. şiir sevmeyen insan başlığında da belirttiğim haliyle bu durumun gerçekliğine emin miyim sorusunu sorabilmeli insan. bir başka ifade ile bu sözü söyleyen kişinin şahsının cahil olmadığını baştan kabullenişi sonrasında beyhude bir çaba içine girdiği anlaşılıyor ki hegel'in efendi köle ikilemi ile aslında diyalektiğin temel yasalarına da göz kırpmış oluyor bir yandan.

demem o ki insan bir konunun uzmanı diğerinin bilgisiziyken kendini sınıflandırmadan önce bir an durmalı ve düşünmeli sanki.

bir ifadeyle, kökeni iyonya olan, yönetme ve yönetilmenin olmadığı, paylaşım esaslı yönetim anlayışı.

yazmasını umutla beklediğim yazarlardan biridir. şiirleri konusunda söyleyeceğim; pek çok şairin şiirlerinin ilk uçuşunun başlangıcına sebep bir uçurum kadar keskin, tehlikeli ve güzeldir.

sevgim acıyor derken, katı bir hüznün köşesine yüreğin canpare köşesi mi değer acaba? insanı, tekekkür eden boşluğun küçük hacimli noktası olarak nerededir hiç bilemedim.

hayat ne alır, ne verir bilinmez, gonca haber eder vakit çiçeklenir, renkler büsbütün gözümüze denk gelir, ışığın çoğu bazen görüşü bozar, ama kalp dediğimiz şey, biz insanları bir araya getiren gücün gizemli, şefkatli havzasıdır. önemli olanı her atımında fısıldar. bazen duyarız ama hayat dedik, ne çok ses vardır, kimi ahengi bozar, dostluklar bozulur gibi olur, gibi dedim, not düşelim buraya.

ses dedik şarkılarına geldik, ondan önce bahsi uygundur ki, sıkı takipçisi olduğum domestic hıyar, pek az bilinse de önemli bir öykü yazarıdır. yanı sıra ondan kanatlanıp yamaçlarımıza konan şiirler her daim okuyucusu için mutluluktur. doğum günü vesilesi ile yazılmış şu yazı muhakkak onu anlatmaktan acizdir. bi umut, denizden esen rüzgara sorabilseydik, bunca güzel şarkı ve samimiyeti yine de anlamaya yetmez diyecektir. bu nedenle işi onun kalemine bırakalım, o yazsın biz anlama arzusuyla yol alalım derim.

değerli dostum, yeni yaşın mutlulukla dolsun, güzellikler seni bulsun dilerim ve elbette adandan iyot kokusunu taşıyan rüzgarınla birlikte....

yazılarını okumaktan mutluluk duyduğum ada yasemini, seçtiği mahlasla uyumlu olduğunu her okumam sonrasında anladığım haliyle kelimelerinden seslenen ve ılık ada rüzgarından koşup gelen yasemin kokusunu, rengini, yalnızlığa dair olan her dokuyu içimize ilmek ilmek işliyor da bir garip hüzündür paylaştığımız demekten alıkoyamıyor insan kendini.

doğadan değişmeyi öğrendim. doğumdan ölüme, fırtınadan dingin gökyüzüne, çölden ormana, suskunluktan sese, ağıttan gülümsemeye, sevgisizlikten çok sevmeye anbean nasıl değişir insan ve ondan gelip ona gidecek olan bizler, toprak anamız, gökyüzü babamız, insan kardeşimiz, hala ne çok umut var bir gezegen için onu derinlerinde saklayıp durur.

tdk'na göre yaşlı ve saygı duyulan kadın.

haminne gibi bir köşede oturuyor, fırtınalar sonrasında sökülmediğine şaştığım varlığıma gecikmiş bir sevecenlikle bakıyordum.

hannah arendth okuyup kamusal alanda cinsiyet gibi doğumdan gelen farklılıklar ön plana çıkması kimsenin faydasına değildir düşüncesine katılmak değildir. sebeplerinden en önemlisi zannımca kültürdür.

two women on the shore
edvard munch

ilk çağdan, çağdaşa bütün filozoflar bu soruyu sorduğuna göre mühim bir soru olmalı. descartes hayvanların ruhu yoktur acı çekmiyordur eminim diye düşünüp kesmişse eğer kızmaya gerek yok, belki de o an özgür iradeyi tanrı ve bilinç şeklinde düalite figürü ile açıklamaya çalışıyordu. nihayetinde şüpheye lüzum da yok, çok kan akınca õlüyoruz, bilinç kalmıyor dedi. demek ki bu kadar etkileşimli bir gezegende özgür irade bahsi, akşama ne yiyeceğiz hanım diye soran şevket bey'in zihninde ikiye bölünmüştür.

nedenselliğin havzasında bir hareketi olası sonuçlarından ötelemektir.

süreğen biçimde hareket eden dönme dolaptan inmeye çalışanın yanında oturan inmeye çalışmayan.

konu başlıkları hakkında kayda değer çıkarımları, okuyana ilginç anlam sarsıntıları yaşatan yazıları, çoğu fikrine katılmadığımı örnekle açıklamam gerekirse, denizde volkanik bir ada oluşurken acaba burada yüzülür mü ile güneş mi daha çok yakar buz mu sorusu doğrultusunda noktasal olarak konumlanan farklı fikirlerimize rağmen dikkat çekici bir yazardır. sözlük nickaltı uzmanları pek az yazdığı için iş bana kaldı. eminim ne gerek vardı bu yazıya da diyecektir. yazdım gitti.

sonuç olarak kelimeleri sözlüğün şansıdır.

bu nedenle eski yunanca bilmeyenlerin felsefe için uygun kişiler olmadığını düşünmüştür.

büyük dinlere karşı kullanılacak iki silahtan biridir. darwinzm yeterli olmayınca imdada yetişir. oysa ki darwin dindar bir adam olarak ölmüştür. yeni bir din yarattığını fark edemeden üstelik.

sümerler gibi tanrısı bereketli bir uygarlığın, dinlerin eşleniği yerine kopyalandığı yer olarak gösterilmesi çağdaş, didaktik, ruhtan arınmış, entellektüel, münevverliği sonucu her şeyi bilen insanın bir marifeti olsa gerek.

bilene sormalı.

izleyicisinin anlamdırması üzerine kurulu bir anlayışın sonucudur. dolayısıyla esere verilen kollektif anlam, gösterişli bir kelebeğe olan hayranlığın tepkiselliğiyle karşılaştırılabilir.