vavavis yazar profili

arkadaşlık ilişkisini etkileyemeyecek, gayet olağan bir durumdur. ayyy acaba benden hoşlandı mı hiç ya da hoşlanıyordur bu benden kesin gibi sorular aklınıza geliyorsa muhtemelen siz o kişiyle hiç arkadaşlık ilişkisi kuramamış homofobik bir taş kafasınızdır. hetero bir birey nasıl her karşı cinsiyete sahip arkadaşından özel anlamda hoşlanmıyorsa eşcinsel bir birey de her kendi cinsinden olan kişiden, arkadaşından özel anlamda hoşlanmaz. zamanında böyle bir olay başıma gelmişti, aklıma o geldi. üniversiteye yeni geçtiğim zamanlarda hazırlıkta bir arkadaşım eşcinsel olduğunu ve korkarak bu durumun arkadaşlığımızı etkileyip etkilemeyeceğini sormuştu. gözlerindeki korkuyu ve üzüntüyü halen daha hatırlıyorum. bunun bir sorun bile olmadığını, her şeyin normal ve güzel olduğunu, arkadaşlığımızı etkileyecek son şey bile olamayacağını söylediğimde yaşadığı rahatlamayı ve sarılıp ağlamasını da hatırlıyorum. insanları bu hale getiren taş kafalılardan, homofobiklerden nefret ediyorum. bununla beraber bu arkadaşımla öğlen arasında zaman geçirirken başka bir arkadaşım daha gelip yemek eşliğindeki sohbetimize katılmıştı. eşcinsel arkadaşım mutlu mutlu bir gönül ilişkisinden bahsederken sonradan gelen arkadaşım kulağıma eğilip dehşet içinde ''bu ibne mi, benden hoşlanmıyordur dimi?'' minvalinde nezaketsizce ve şuursuzca sorular sormuştu ardı ardına. o an kendisini bulunmaz hint kumaşı ve herkesi kendisine aşık sanan bu arkadaşıma sen kimsin köpek demekle yetinmeyip bu durumu ayrıntılarıyla anlatıp kendisini bilgilendirdiğim için de mutluyum. geç olsun, güç olmasın demişler.

kendi nezdinde haklı olmanın diğer faktörlerden daha az önemli olduğu kişinin yapacağı eylemdir. karşısındakini üzmenin, kırmanın veyahut o kişiyle bu eylemle sonuçlanacak bir tartışmaya girildiği zamana kadar kurulmuş olan bağı, biriktirilen anıları kaybetmemek için yaptığı oldukça zor, hayranlık uyandırıcı ve bir o kadar da erdemli davranıştır. ek olarak bu eylemi gerçekleştiren kişi tartışmadan ve halihazırda karşısındaki kişinin takındığı tavırdan ya da dile getirdiklerinden bunalmış veya öfkelenmiş de olabilir. ancak yine de belki alçalmamak için bazen de duyulan sevgiden ve farkındalıktan dolayı oluşan, oluşturulan durumdur.

şahsi fikrim doğrultusunda sıfırdır. aynı anda daha doğrusu birkaç dakika arayla doğan kardeşlerde yani ikizlerde kuşak çatışması olmayacağı gibi yalnızlık gibi bir hissin de size uğraması büyük oranda azalacaktır. aynı zamanda süper bir şekilde hayatınızın sonuna kadar yanınızda olabilecek bir en iyi arkadaş da edinmiş olacaksınız. bununla beraber aynı yollardan aynı zamanda geçip aynı dertlerle ve sıkıntılarla uğraşacak olduğunuzdan birbirinizi daha iyi anlayacak ve tüm bu saydıklarımı birlikte atlatabileceğiniz, güç bulup devam etmenizi sağlayacak bir dostunuz, müttefikiniz olacaktır. velhasıl sıfır ya da birkaç dakika iyidir. insanın ikizinin olması çok güzel bir şeydir.

marifet iltifata tâbidir, iltifatsız mal zâyidir.
bu canım atasözü; kişilerin takdir ve tebrik edilerek işlerinde ve yaptıklarında daha başarılı olacağını, yaptıkları için takdir gör(e)meyen kişilerin eylemlerinin verimsizleşeceğini ve başarısız olabileceğini anlatmak istemiştir.
kısaca kişilerin takdir edildiği sürece daha başarılı daha verimli ve bereketli olacağı anlatılmıştır.

sorduk mu terbiyesiz edepsiz dedirten eylemdir.

okur musunuz bilmem fakat okumanızı kesinlikle tavsiye ettiğim bir kitapla burayı çiçeklendirmek istiyorum:

michael j. sandel/ adalet-yapılması gereken doğru şey nedir?

çirkinlikle güzellikle öz güvenin ne ilgisi var dedirten başlıkta tanımlaması yapılan kişidir.

önceden herkes iyiydi elbet, dedirten başlık.

bir süre sonra kişiyi hasta edecek özelliktir. mükemmel denen bir şeyin olmaması da ayrı bir konudur. azimli olmak ve elinden gelenin en iyisini yapmakla karıştırmamalıdır. çünkü elinden geleni yaptığını bilen ve gören kişi rahat bir nefes alırken mükemmeliyetçi kişi yaptığı şey için canını bile verse mükemmel olmadığını düşünüyorsa yanan canına bir bidon benzin dökmekten çekinmez. velhasıl, bu ateş yanar durur, hiç sönmez.

baby tv izlemek bu aktivitelerden birisi olabilir.
müthiş gergin ve yorucu bir günün ardından gecenin ikisinde baby tv açıp izlemeye başladığımda rahatlamakla birlikte dakikalar geçtikçe iq puanımın da yerlere düştüğünü hissediyorum.

2016 yılına tekabül etmektedir. o zamanlar farkında değildim elbet, fakat şimdi dönüp bir bakınca yeni değil, yıllar olmuş diyorum.
daha çok gençsin, kaldır başını, şimdiden çökersen işimiz iş diyerek seslendiğim yıldır.
çöküş başlamış yıllar önce fakat hâlâ tamamlanmış değil.
hacıyatmaz misali bir süreçteyim.

hani bazen insan böyle oturup kalır ya bir yerlerde. sebepsiz, bilinçsizce. yenilmiş gibi hisseder ya ama hangi savaşta yenildiğini de bilmez. ne için ne yaptığını ya da neler yapmadığını bilmez. belki de ayırt edemez, kafası dopdoludur da bir türlü toparlayamaz oraları. böyle sokak lambaları yanar turuncu turuncu, kaldırımın kenarında oturursun, kalkasın da gelmez hava da soğuktur halbuki, annenin babanın ya da ne bileyim ablanın abinin dediği şey gelir aklına:
" kalk, soğuk oralar. üşütürsün, çocuğun da olmaz bak."
böyle yüzünde de küçük garip bir gülümseme oluşur. hareketlenirsin gayri ihtiyari ama kimse yoktur, hatıralarla idare ediyorsundur. kalkıp gittiğinde göreceğin bir şey yoktur ve bir an olur, bu dokunur.
ama hani bazen kaldırımdan düşersin, oturduğun yerden böyle tam. eylemsiz gibi gözüksen de kim bilir içinde neleri halletmeyi, neleri anlamaya çalışıyorsundur, içinde bir ağaç varsa eğer fırtınayla kökünün çatırdadığını duyuyorsundur. belki de bu yüzden düşersin oturduğun kaldırımın kenarından. yükseklik de yok oysaki, canın yanmaz yani. ama işte kalkamazsın, düştüğün yerde kalakalırsın. kimse de gelmez, bir tane insan geçmez. turuncu lambalardan ayıramazsın gözlerini, soğuğun kokusuna karışırsın sanki. o gün gezdiğin dolaştığın yerleri hatırlarsın, belki de yaptığın işleri. hepsi senden ayrı sana yabancı olur ya bazen, kafan karışır ne oluyor diye, belki de hiçbir şey yapmamışsındır dışarı çıkıp düşmek haricinde, önemli de değil aslında.
düştüğün yere bakarsın, yanına, ötene, gökyüzüne falan, kalkman gerektiğini bilirsin de kalamazsın orada oracıkta çünkü, kendinden uzakta ve vazgeçmiş gibi.
hani bazen, anlarsın ya hep aynı yerde düştüğünü.
aynı yerde, aynı yere düştüğünü.

kalp parçalayan durumdur. fark edildiği anda yüzde buruk bir gülümseme yaratır.
anlatacak başka birilerini bulmalıyım diye düşünürsünüz ama bu durum da hoşunuza gitmez çünkü bazen sadece o kişiye anlatmak istersiniz. o zamanlarda da insan kendi kendine anlatmalı, kendiyle beraber olmalı, dost olmalı, sıkı fıkı olmalı sanırım. sonrası bir şekilde halloluyor zaten.

boş gezenin boş kalfasıyım galiba.

karşı tarafın dinlemeye pek hevesli olmadığı ya da dinlese bile anlıyormuş gibi yaptığı ama aslında hiç de oralı olmadığı veyahut anlattığınız şeyde bir açık arama çabası göstereceğini düşündüğünüz durumlarda sıkça yaşanan eylemsizlik durumu.
bıkkınlık, yorgunluk ve yılgınlık gibi hislerin beraberinde getirdiği daha doğrusu beraber gezdiği zorlanma, isteksizlik halidir.

maalesef yapıldığında çok da güzel şeyler olmayan-daha doğrusu daima güzel şeyler olmayan- durumdur. kendim yaptım, oradan biliyorum. belki doğru zaman değildi ya da doğru kişi mi değildi bilmiyorum ama anladığım kadarıyla erkek kişilerinin bu ifade meydana geldiğinde gizemin(?) çözüldüğünü düşünüp uzaklaşma gibi bir özellikleri var. kaba tabirle, heveslerini kaçırabilecek bir durumdur. -elbette bir genelleme durumu söz konusudur, kesinkes doğru olmasa da istisnalar da kaideyi bozmaz ama ne olacağı da belli olmaz, kafam karışık.-
bu arada yanlış anlaşılma olmasın, seversem yine söylerim. erkeğin söylemesini beklemem, belki yine gider ama hislerini saklama konusunda becerikli değilim. -şıp diye değil elbette, içimde tutmaktan gına geldiyse kendime ve sevgime güveniyorsam onun da biraz biraz sevdiğini düşünüyorsam yaptığım eylemdir.-
bir de, neticede sevgi yahu.
söyleyin gitsin işte, sevgi sahiden güzel bir şey.

ek olarak; üstteki entrylere baktım şöyle bir göz ucuyla ve toplumsal algıyla başlıkta belirtilen durumun çarpışmasında kadın kişinin yaftalanması veyahut yanlış anlaşılması gibi sonuçların olabileceğine değinilmiş.
öyle haklılar ki fakat artık boş vermek gerek sanki. insanlar konuşuyor, hep konuşuyor, bilmeden de konuşuyor, merhamet etmeden de konuşuyor. bugün x'i yarın z'yi konuşacaklar. susmayı bilmek mühim iş ama pek de kolay değil.
o yüzden umursamayın gitsin işte, zor ama ne yapalım. (yanlış anlaşılma olmasın; keşke sussalar, bilmiyorlarsa konuşmasalar ya da tek bir sözle bile insanların hayatlarını karartabileceğini akıl edebiliyor olsalar. ama yok işte, olmuyor.)



(bkz: seviyorsan git konuş bence)

gördüğümde bile tadımın kaçmasına sebep olmakla birlikte minik bir ağaca benzeyen ve birçok yararı olduğu bilinen sebze.
zeytinyağı ve limon ikilisi ile tüketildiğinde çok daha lezzetli olduğu söylenir fakat bu eklemeler bile brokoli yememe yardımcı olamıyor, maalesef.
amaa geçen gün annemin denediği yeni bir tarif sayesinde brokoli yedim -severek-. tam olarak hazırlanışı nasıl bilmiyorum fakat haşlanan brokoliye hafif kavrulmuş ve rendelenmiş havuç, mısır ve pul biber de ekleniyor ve bir de sosu var; sosun içinde de yoğurt ve mayonez var
sos ve anlattığım karışımla beraber yediğimde bu sebzeyi, çok lezzetli gelmişti ve keyif almıştım.

denenebilir, bu arada yediğim tarifi beğenmemin sebebi herhangi bir brokoli tadı hissedemediğimden ötürü de olabilir.
bilemeyeceğim.

düzenleme : sosun içinde sarımsak da vardı, sarımsak muazzam bir sebze, brokolinin aksine.

chelsy - i will

ao haru ride isimli animenin şarkısıdır, türkçe çevirisini de buldum bakın sizin için.
şeker mi şeker, masum mu masum ve biraz da hüzünlü animenin en az onun kadar tatlı ve içli şarkısı.
on dört yaşımda animeyi ve şarkısını dinlediğimde çok hüzünlenmiştim. neyse böyle işte.

hemen buraya alalım sizi

çok sevdiğim bir dostum bundan yıllar önce -yaklaşık 6 yıl önce sanırım- daha yeni yeni yakın arkadaş kademesine geldiğimiz zamanlara denk gelen doğum günümde renkli renkli balonlar ve lezzetli yemeklerle donattığı evinde diğer arkadaşlarımı da çağırıp küçük ve tatlı bir kutlama yapmıştı. hayatımda ilk defa bir arkadaşım doğum günümü unutmamış bir de yetmiyormuş gibi kendi evinde güzeller güzeli bir kutlama düzenlemişti.
ilk defa o zaman mutluluktan ağlamıştım, bebek gibi durmadan ağlamıştım. içim çıkmıştı ağlamaktan, zor durdurmuşlardı.

normal konuşunca çok farklı oluyor.

sahilde kafka/haruki murakami