saat onu on geçiyor. cuma akşamı.
eli kolu tutan, ortalama bir bireyin. cebimde param var.
ışıkları kapamış, her şeyi kapamış, aspiratör ışığında uzanıyorum kanepede.
kimsesizlikten.
öyle dağın başında, sosyal hayatı olmayan bi yerde değilim. hava güzel. ekstra bi durum yok.
yalnızca ben kimsesizim.
insanlar o kadar sıkıcı ki benim şu an yürüyüşe çıkacak bir komşum bile yok.
patlayacağım sıkıntıdan. dağı taşı silkeceğim sinirden.
evde ne varsa yedim.
evet film izleyebilirim ki izledim. evet kitap okuyabilirim. evet birilerini arayabilirim.
ama ben bi daha tekrarı gelmeyecek bu zamanımı hakkıyla yaşamak istiyorum.
yaşayamıyorum.
devamını gör...