yamurleesi yazar profili

normal algısıyla ilgili. tüm duyu organlarımız ve anlayışımız için "eşikler" mevcut. bu eşiklerin aşılması durumunda biraz afallıyoruz, eğer aşım durumu kısa sürede yok olursa problem kalmıyor, yine eski "normal"imize dönüyoruz. aşım durumu uzun sürerse bir yerden sonra yeni "normal"imiz bu oluyor çünkü "eşik" o noktaya taşınıyor. yani kısacası, alışıyoruz. buna mecburuz çünkü öyle programlandık.

"baya komik kızmışsın aga."

yeni bir kuaför çıktı meydana herkese kumral saç yapıp duruyor neredeyse vargas'a da kumralı çakacaktı. ben şahsen bu elemana yoruyorum bunun sebebini. seri üretim kumral merkezi.

saçımın okşanmasına muhtaçmışım.

annemin 5 yıllık çocuk özleminin sona erdiğini içinde geçtiği bir rüya ile müjdeleyen ve ismime ilham olan hava olayıdır..

sorumluluğu üstümden atmak için "it is what it is" ya da meali ile "nasipten öte köy yok" veya "su akar yolunu bulur" cümlelerine sarılırım. plasebo etkisi.

başlığı okuyunca anksiyete atağı geçirdim. istanbuldan ayrılmak da istanbula dönmek de ayrı bir zorluk, kolaylıklar dilerim.

bence ilişkilerle ilgili günümüzün en büyük problemi ilişki kurulamaması. herkesin beklentileri ve talepleri var, bunları karşı tarafa iletiyor. sonrasında karşı tarafında talepleri oluyor. her iki taraf da bu talepler karşılanana kadar belli bir kalıba bürünmeyi onaylıyor ancak sonrasında hemen kaçma eğiliminde oluyor. şahsen bu durum bende ciddi bir güvensizlik yaratıyor. "biz şimdi neyiz" sorusu normal karşılanmalı ve çıkma teklifi geri gelmeli, naçizane.

öyle bir güzellikmiş ki eleman heyecandan bunu sorgulayacak başlık cümlesini düzgün kuramamış.

hipotiroidi, insülin direnci ve pcos ile aynı anda mücadele eden biri olarak "davar gibi yemiyor", "bütün gün dana gibi yatmıyor" olsam da dehşet bir kilo artışı yaşıyorum. birinin bunu söylemesine ihtiyacım yok. bununla birlikte aldığım kiloyu insanların gözünde meşru kılmak için bir sağlık sorununu öne sürmeme de gerek yok. ama uzun yıllardır bu konu üzerinden aşağılandım, suçlu hissettirildim. istersem bilinçli olarak "istediğim gibi beslenip istediğim gibi yaşayarak" kilo alırım, bu hiçkimseyi gelip benimle ilgili yorum yapma konusunda haklı çıkarmaz; istersem "ideal ve sağlıklı" olarak tanımlanan şekilde yaşarım ve buna rağmen kilo alırım, bu da sizin bana acıyabilmenize olanak tanımaz. kim ne yemiş ne yapmış ne kadar kilo almış hiçkimseyi ilgilendirmez. elbette düşünce ve ifade özgürlüğünüz var ama sırf var diye bir şeyi kullanmak zorunda değilsiniz.

prizin ortasındaki delikte çivi var neden diğer iki delikte yok diye düşünüp her iki deliğe de çivi sokmuştum sonuç olarak elimde asla geçmeyen bir yanık izi var, bir de babamın "elektrik elektronik okusaydın keşke" esprisi.

yunan kökenli ve yüzme bilmeyen bir kişi olarak deneyimlediğim ve bedelini neredeyse canımla ödediğim durum.

okundu bilgisini kapatarak kurtulmuş olduğum sıfattır.

antipsikotik ilaçlarla alınmaması gerektiğini okuduğum ancak kendisi bir antipsikotik olan başka bir ilaçla birlikte bana reçete edilen antidepresan.

halen var mı bilmiyorum ama "twister" diye bir oyun vardı eskiden, elinizi ayağınızı bir yerlere koyup dengede durmaya çalışıyorsunuz falan. ne zaman nevresimimi tek başıma değiştirsem aklıma bu oyun geliyor.

adeta "ayaklarını sürüyerek" gittiğini gördüğüm, "biz yasal tefeciyiz, başka açıklaması yok" cümlesini şimdi gerçekten anlayabildiğim babamı yıllar yılı gözlemleyerek öğrendiğim için çok emin şekilde "bankacılar" diyebilirim. tamamı değildir belki ama vicdanlı olanlar, babam gibi.

rahat okunabilen ancak bir çırpıda bitirilemeyen kitapları, aktivist duruşu ve kırmızı saçlarıyla tanıdığım bir yazar.

ilber ortaylı ve candan erçetin ile aynı bölgede çay içebiliyorum ve türkiyede metinlerarası kuramcılıkla uğraşan en nadide hocalardan biri benim doğum günümü hatırlayıp mesaj gönderiyor. ek olarak, popçu edis fakülte arkadaşım.

kimsenin can güvenliği yok şu an. her şey sizi sözlü ya da fiziksel taciz ya da şiddettin öznesi haline getirebilir. camları kapıları barikatlamaya başlamanın tam sırası.

en tepede adıyaman sarma tütün bulunuyor benim için. ufak bir karşılaştırma yapacak olursak 3 dal kent d range blue ve yine aynı şekilde 3 dal winston slender blue, 1 dal adıyaman sarma ediyor. camel softa benzer bir sigara olduğunu söyleyebilirim ama daha otantik bir havası var. kimi arkadaşlarımın iddiasına göre içtiğim şey tütün değil tezekmiş, öyle olunca şevkimi yitirdim ve muadil arayışına giriştim. 1,5 dal winston blue bir adıyamana denk geliyor. şahsi fikrim gırtlağınıza ve ciğerinize saygınız yoksa, hayattan zevk almıyorsanız ve sigaraya ciddi manada para yatırıyorsanız adıyaman sarma denemeniz gerektiği yönünde.