yoldakikarınca yazar profili

oyunlar hakkında o dönem gram bilgisi olmayan ben nasıl ve neden bilmiyorum ama mahalledeki bir marketin dergi, çizgi film vs satılan bölümünden aldığımı hatırlıyorum the sims i. ay ne güzel oyundu. saatlerce oynardım, tuvalete gitmez, yemek yemez oynardım. evde sorun olurdu elbette ama ben anılarımın bu kısmını detaylı hatırlamamayı seçtim.
sims 2 ve 3 ü hep arkadaş evlerinde oynadım, öyle ki bir arkadaşım sırf benim için bize gelirken bilgisayarını getiriyordu ve ben onunla değil oyunla ilgileniyordum sadece. sorulan sorulara bile cevap vermeyecek kadar konsantre ve ciddiye alarak zevkle oynardım be heyy gidi hey.
4 çıktığında da uzun süre bu durum devam etti. kendime ait olmayan oyunlarda, kısıtlı zamanlarda kendi dünyamı kurmaya çalıştım.
şimdilerde eski tadı alamıyorum, kendime sahte bir hayat kurmak için oyuna ihtiyaç duymadığımdan olabilir tabi bu.

düzgün giyimli insanların özenine, üniversite öğrencilerinin salaşlığı ve heyecanının karıştığı ilimizdir ankara.
bazen kalabalığı ve tekdüzeliği yorar ama ayrı kalınca hemen özletir kendini.
o güzelim, 2-3 katlı evlerin olduğu sokaklarında sahaf ile camında “ütü tamiri yapılır” yazan eski bir dükkanın yanyana olmasını çok severim ben. aile sıcaklığı hissettirir bana.
gökdelenlere bakmayın siz, onların adında bile meymenet yok ki güzel gözüksünler.

t/ günümüzde depresyon, dikkat eksikliği * vb. psikolojik tanılar adeta bir moda gibi, bunlara sahip olmak ayrıcalıkmış gibi davranıldığından ve kendimizi mutlu, işe yarar hissetmek için çaba harcamamız gerektiğini unutmuş olmamızdan dolayı * neredeyse herkesin varlığından şikayet ettiği verimsiz bölünmüşlük halidir.

bu başlıkların alt alta gelmesi bile bu savımı destekliyor.


hali hazırda hayat şartlarınızı etkileyen, yapmakla yükümlü olduğunuz sorumluluklarınızı bile yapmanıza engel olan bir davranış şekliniz varsa destek almanızı tavsiye ederim. bu bir şımarıklık değil aksine gerekli tedavi ve/veya seanslarla çözülebilecek bir durumdur.
benim sözüm, zaman zaman hepimizin içine düştüğü tatminsizlik çukurunda rahatı yerinde olanlara.
popüler kültürün, her an değişen gündemin, influencerların * bu doyumsuzluk halini körüklediğini biliyorum ama bunlar onların yüzünden oluyor denecek kadar güçlü nedenler değil maalesef. iş gene bizde bitiyor sevgili gönül dostları *
hayır arkadaşlar hayatın bizden beklentisi fazla değil, biz var olan gücümüzü tasarruflu kullanmaya ya hatta kullanmamaya alışmışız çünkü tembeliz.
hayır kimse bizden birden çok şeyi aynı anda yapmamızı beklemiyor, bize verilen zamanı verimsiz kullanıp her şeyin yığılmasına sebep olan bizleriz.
hayır aslında hayattan keyif alabiliriz ama biz çabamızın sonuçlarını beğenmiyoruz çünkü aslında harcamadığımız bir çabanın beklentisi içerisinde yatmayı tercih ediyoruz.

haydi yarın sabah hepimiz... şaka yahu şaka, boşverin.
koca koca insanlarsınız, kendi doğrunuzu elbet kendiniz bulursunuz.

filmlerde görürdüm hep
yapayalnız bir adam
ya da vazgeçmiş bir kadın
adım adım ilerler denizin karanlığına
tereddüt etmez
ardına bakmaz
yürür tüm sakinliğiyle
tanıdık bir yere koşar, sığınır gibi
ama telaşsız ve çabasız bir edayla
insan böyle gider mi hiç ölüme?
anlamazdım
anlamamıştım dalgalar ayaklarıma değene kadar

aile evi olduğunu düşünerek yazacağım
konuşulan bir ev olması, yemeklerde sessizlik yerine sohbet olması, evde yaşayanların birbirinden kaçarak değil birlikte bir şey yapma isteğinin bulunması, farklı odalara gitme ihtiyacı duyulmadan aynı odada keyifle oturulabilmesi, kapısını kendin açabildiğin ama çalarsan sana kapıyı bir açanın olduğu, hoşgeldin cümlesinin alışkanlıktan ya da mecburiyetten değil hissedilerek söylendiği, girdiğinde güvende ve mutlu hissettiğin, bütün bunların doğal bir şekilde bir araya geldiği her ev daha yaşanılırdır.

ha tek yaşıyorsan, tadilat ihtiyacı olmayan, kendi paranla huzurla geçindiğin sağlıklı bir ev yaşanılırdır. bir patili birey de sana eşlik ediyorsa rabbim cennetten bir parça yaşatıyor bile olabilir, o derece keyiflidir.

tanım: tegv* tarafından yürütülen, bireysel olarak ptt kargo aracılığıyla veya kurumsal olarak e-atık kategorisine giren atıklarınızı atmak yerine bağışlayarak tegv'e destek olabileceğiniz yardım projesi.

şahsen hepimizin evinde en az 1 tane bozuk mouse, kulaklık, şarj aleti ya da kablo olduğuna eminim. bunlardan kurtulmam lazım, bir hayra dönüşsünler derseniz değerlendirebilirsiniz.

detaylı bilgi için: projenin sitesi

e-atık bağışı yapabileceğiniz ürünlerin listesi

insanların * yaptıklarının bedeli olmayacak sanması bana çok garip geliyor.
birinden borç alsan, o borcu ödeyene kadar o kişiye mahcup olursun, en azından borçlu olduğunu bilirsin yani. ee şimdi dünyaya, elimize kolumuza bakıp düşününce var mı aramızda bunları görmek, hissetmek, bunlara sahip olmak için bedel ödeyen? ee ama bunların bir sahibi olmalı değil mi?
bakın tanrı vardır yoktur tartışması değil bu, dinlerden vs bahsetmiyorum. * diyorum ki ortada bir sonuç varsa nedeni de vardır. ee dünyada da bir denge var, var olan kendi etkisini yaratır, varlığı ile gerçekliği değiştirir yani her hamlenin bir bedeli vardır. hah döndük mü en başa?
insanlar neden yaptıklarının bedeli olmayacak sanıyor? neden kendilerine hesap sorulamaz sanıyor ya da iyi veya kötü her davranışlarının etki oluşturduğunu görmezden geliyor?
sadece bencillikle, ya böyle davranırsam sonu benim için kötü olabilir dense bile durum böyle olmazdı * ama onu bile yapmayı akıl edemeyecek, bencilliği bile cahil insanlar var.
bilmiyorum... umudum var, kendi inanışım gereği kim ne yaptıysa hesap vereceğine de inanıyorum ama bu vurdumduymazlıktan biraz yoruldum.
haydi kalın sağlıcakla...

aklı başında insanlar kendini korumaya alıp, kendi dünyalarında yaşamaya devam ederken meydan aklı ile arasına mesafe koyanlara kaldı bence. daha çok sesi çıkanı daha kalabalık zannettiğimiz için artmış gibi geliyor.

t/ ülkede artan iq'suzluk ile ilgili fikir beyan etmek isteyen yazarların tanım yazdığı başlıktır.

cine5 yayını gibi kedi fotoğrafı

hayatımın akışını ciddi anlamda etkileyecek bir sınava hazırlanırken erteleme hastalığı * durumundan ötürü anlamsız dizi kesitleri izlerken tanıştığım 2x hızda 1. bölümünü izleyip bir anda tüm bölümlere 2 tekrar attığımı farkettiğim dizi.
niye bu kadar sardı bilmiyorum. iyi ya da kötü diyemem, ben sevdim. benim için bir kaçış bu dizi. hala kendimi çok sıkışmış hissettiğim zamanlarda açar kesitlerini izlerim. başka bir dünyadaymışım, o sıcaklık, neşeli muhabbetler, en büyük derde bile dur bakalım mevlam neyler demeleri, tevekkül içerisindeki halleri gerçekmiş gibi huzurlu hissettiriyor. her şeyi çok büyüttüğümüz, her olana dünyanın sonu diye baktığımız dünyamız yerine bu dünyada yaşamak istiyor insan.
ben sadece tahir ve nefes'e değil tüm karakterlere hasretim kendi hayatımda.
keşke bir osman baba olsa hayatımızda, ben işin içinden çıkamıyorum diye gitsek akıl alsak. mustafa abimiz olsa da korusa kollasa bizi, bizler deli tahir olabilsek de amacımız uğruna vazgeçmeden çabalayabilsek. nefes olsak da ne olursa olsun sağlam durabilsek ve bir gün feraha ermenin şükrünü yaşayabilsek. bir asiye yengemiz olsa da hem sırdaşımız hem ablamız hem neşemiz olsa. yangazlarımız, her derdimize koşan avukat esma ile komiser alimiz...
tek tek sayarım ben böyle, keşke sayınca gerçek olsalar.
diziyi bilmeyen için sıkıcı bir metin oldu ama bende buralarda döküyorum işte içimi ne yapalım.

diyanete göre tam metni "muhakkak ki allah adaleti, ihsanı, akrabaya karşı cömert olmayı emreder; hayâsızlığı, kötülüğü ve zorbalığı yasaklar. işte allah, aklınızı başınıza alasınız diye size böyle öğüt veriyor." olan nahl suresi 90. ayetten bir cümle.
tüm dinlerden bağımsız olarak düşünseniz bile ne güzel cümle. aklını kullan, iyi bir insan ol, hayâsızlığa, kötülüğe ve zorbalığa bulaşan aklını kullanmıyordur diyor.
(elbette bunlar benim anladığım, tefsir yapacak halim yok)
bu tanımı beni etkileyen başka bir ayetle bitirmek istiyorum. bakara suresi 145. ayette (diyanet meali) "...eğer sana gelen kesin bilgiden sonra onların arzusuna uyarsan, işte o vakit sen kesinlikle hakkı çiğneyenlerden olursun." diye bir cümle geçiyor. bu ayetin tefsirinde bahsedilen meselenin kıblenin yerinin değişmesi olduğu anlatılır ama bana hayatın her yerine mis gibi oturacak bir cümle gibi gelir hep.
bir bilgiyi öğrenip de onu kullanmamayı tercih eder, yine zıddına gidersen yine aklını kullanmamış olursun.

ilişki dendiğinde akla önce romantik ilişkiler geliyor ama ben tüm sosyal ilişkilerde karşımıza çıkan iletişimsizlikten dem vurmak istiyorum.
hepimizin zaman zaman kurduğu,
- "sevgilisi/eşi/çocuğu/arkadaşı olmama rağmen beni hala tanıyamamış olmasına inanamıyorum. cümlesi mesela. biraz düşünelim, kendi çevremiz için yaptığımız akıl okumalarımız ne kadar başarılı? ben böyle düşündüğünü sandım yanılgısına ne kadar sık düşüyoruz? bu kadar çok yanılmamıza rağmen neden konuşmak yerine akıl okumaya çalışıyoruz? neden hislerimizi, düşüncelerimizi
savunmasızca ortaya dökemiyoruz?
sağlıklı bir iletişimde, ilişkide olması gereken leb demeden 2 kişilik çorum bileti alınması mıdır? yoksa kendimizi güvende hissederek duygularımızı ve düşüncelerimizi dile getirebildiğimizde mi daha mutlu hissederiz?
hadi herkes koşsun ve sevdiğine sarılsın gibi uçuk cümleler kurmayacağım ama karşımızdaki insanlar tarafından anlaşılmayı beklemek için biraz anlatmayı deneyebiliriz bana göre. siz anlatın da ondan sonra anlaşılıp anlaşılamadığınızdan bahsetmeye hakkınız olsun.

t/ yazarların ilişkiler üzerine düşüncelerini beyan etmelerine imkan veren başlıktır.

çıkış noktası askıda ekmek uygulaması olan, askıya yemek bırakılması üzerine kurulu yardımlaşma hareketidir.

detaylı bilgi almak ve destek olmak için