sims bağımlılığı

32 yaşında hala devam eden illettir. evet 32 yaşındayım

(bkz: 32 yaşında koca koca bireylerin sims oynaması sorunsalı)
güzel prim oldu.

ilk sims oynadığım günü hatırlıyorum, resmen karakterler havada yürüyordu.

şimdilerde sims4 ile çeşitli entrikalar oluşturmakla meşgulüm. pandemide ets2’den sonra en çok oynadığım oyun oldu. bu bağımlılık hiç de bitecek gibi durmuyor.

63 yaşındaki annemde var olan huy.

ilk alıştıran benim tabi. "anne sana bir oyun öğreteceğim." dedim. "ben öğrenemem, aklımda tutamam o kadar fazla özelliği..." dedi başta. 15 sene öncesi falandı sanırım. hâlâ oynuyor.

yalnız onunki özellikle sims 2 bağımlılığı. diğerlerini sevemedi bir türlü.

zamaninda 1 hafta basindan kalkmadan oynadigimi bilirim. hic bisi sims 3un yerini tutamadi ama bende, sul sul!

aç köpekler gibi oyuna saldırmanıza, başınız ağrıdan çatlayana, açlıktan mideniz bir yerlerinize yapışana kadar oyunu oynamanıza vesile olan bağımlılık.

sims 3 ile başlamıştım,bir sürü hikaye oluşturarak hayal gücünüzün sınırlarını zorlayabilirsiniz.ek paketlerle daha geniş bir oyun alanı da sağlanabilir.ayrıca çeşitli challengeler da mevcut.kleptomaniac gibi.

expansion pack olayını arşa çıkarmış olmasalar ben ve benim gibi düşünen insanların da içerisinde olacağı illet.

biz daha yeni çıkanı edinemeden bir tane daha eklenti paketi çıkıyordu bir ara. o ara bıraktım sonra da aynen devam etmiştir muhtemelen.

neredeyse 15 sene oldu hala yılın belli zamanlarında yeniden oynamaya başlarım

en son 2013 gibi oynamıştım ilk defa. çok da sarmadı aslında, benlik değil.

ben o kadar bağımlı oldum ki her oyunu sims gibi oynuyorum artık. en alakasız oyunu bile bir şekilde benzetiyorum. zaten çocukluğum strateji oyunu oynayıp savaş yapmak yerine ev inşa etmek, halkın birbiriyle olan ilişkisini izlemekle geçti. ya da mesela futbol oyunu oynuyordum kariyer modu diye bir şey vardı orada kendi karakterimi giydiriyor daha sonra maç taktiği konuşmak bahanesiyle her gün biriyle dateye çıkıyordum. koç dahil herkesle ilişkileri fulledim kendime küçük bir harem yaptım. canım sıkıldıkça da yeni futbolcukar getirtiyordum. bu da işte böyle bir sims mentalitesiydi.

belli aralıklarla nükseden bağımlılıktır. son bir aydır falan yine başladım deli gibi oynamaya. hele bu kez daha önce oynarken hiç yapmadığım bir şeyi yapmaya başladım ve çılgınlar gibi custom made malikaneler, köşkler indirmeye başladım. sonsuza kadar sims oynarım artık.

11 yaşından beri bağımlısıyım. ilk ergenlikte o kadar yalnızdım ki yaz tatillerinde sürekli sims oynuyordum zamanla bağımlı oldum. 23 yaşına geldim. hala bağımlısıyım. en güzeli sims2 ve sims3'tür. aksini iddia eden çömezdir.

steamden aldığım yetmiyormuş gibi dlcleri alamadığım için hala içimin ağladığı oyundur. 280 liraya dlc mi olur ya?

off bayılıyorum ıd veeer.

bundan 10-12 yıl önce ben de olan bağımlılıkti bu. ve evet sims 2 serinin efendisidir. bütün expansion packlerini indirmiş kokainman gibi sülale büyütüyordum. soy ağacım öyle bir hale gelmişti ki torunumun torununun torununu görmüştüm. hele o new age müzikleri. insanı tuhaf hislere gark ediyor.

oyunlar hakkında o dönem gram bilgisi olmayan ben nasıl ve neden bilmiyorum ama mahalledeki bir marketin dergi, çizgi film vs satılan bölümünden aldığımı hatırlıyorum the sims i. ay ne güzel oyundu. saatlerce oynardım, tuvalete gitmez, yemek yemez oynardım. evde sorun olurdu elbette ama ben anılarımın bu kısmını detaylı hatırlamamayı seçtim.
sims 2 ve 3 ü hep arkadaş evlerinde oynadım, öyle ki bir arkadaşım sırf benim için bize gelirken bilgisayarını getiriyordu ve ben onunla değil oyunla ilgileniyordum sadece. sorulan sorulara bile cevap vermeyecek kadar konsantre ve ciddiye alarak zevkle oynardım be heyy gidi hey.
4 çıktığında da uzun süre bu durum devam etti. kendime ait olmayan oyunlarda, kısıtlı zamanlarda kendi dünyamı kurmaya çalıştım.
şimdilerde eski tadı alamıyorum, kendime sahte bir hayat kurmak için oyuna ihtiyaç duymadığımdan olabilir tabi bu.

ara ara silip yeniden yüklediğim oyundur. seviyorum galiba.