14 şubat kapitalizmin oyunu diyip hediyeden yırtmak

oyun: gündelik hayattan sıyrılmak ve eğlenmek için yapılan gönüllü aktivitelerin belli kurallara bürünmüş halidir.

22. yüzyıla yavaştan hareketlenmişken kapitalizmin dünyada ulaşamadığı yer kalmamıştır. yani kurallarımızı, algılarımızı, zevklerimizi, her şeyimizi belirleyen şey dünyadaki kapital sahipleri ve onların devletleri, medyası, filozofları ve bilim insanlarıdır. hatta gelişen teknoloji sayesinde biz, hepimiz kapital'in bilinçli/bilinçsiz yansıtıcılarıyız. (influencer)

yani son tahlilde oyun dediğiniz şey sizin hayatınız. benim haddime değil tabi ama bunu farketmeden yaşamak ne yaşadığını bilmemektir.

kolay bir şeymiş gibi söyledim farkında olmayı. fakat kesinlikle öyle değil. isyan sandığınız şey yönetimin el değiştirmesi olabilir. çok güvendiğiniz insanlar kapitalin sol maskeli adamları olabilir. mazlum sandığınız zalim olabilir.

büyük resim kursuna bağlamayacağı burada. şu bilişim çağında doğru bilgiye her an ulaşacağımız bir teknolojiyi icat etmedikçe bu manipülasyon bu kandırmaca devam edecek.

"krala kurşun sıkan suikastçi, ortalığın karışmasıyla iktidarını perçinleyen kral'ın sağında diz çökecek, kralın imparator ilan edildiğini merasimde."

kapital sahipleri insanın insana kulluğunu ortadan kaldıran devrim savaşlarında sadece kendisi için savaştı çünkü para onun elindeydi. artık taç ve tacın simgelediği bütün o feodal duygular; itibar, onur, namus, şeref yok edilmişti ve yerini paraya bırakmıştı.

sanırsam bundan rahatsız oldular ki devrim öncesi ateist olan bütün liberaller kiliseyi canlandırıp kilisenin en bağnaz tipleri oldular. bu hem her şeyin parayla ölçülmesinden kaynaklanan kayıtsızlığı bertaraf ediyordu hem de ayaktakımına bir cennet vaadederek onların açlığını unutturuyordu.

şu anda kapitalizmin içselleştirdiği bütün kutlamalar "neredeyse" hristiyanlıktan alınmadır, onlar da paganlardan almışlardır. her şeyi parayla ölçen o ruhsuz insanlık, ruhunu böyle kutlamalarla anımsamaya çalışır. sevgi, sadakat ve nicesini.

yani yazımı bitirirken sevdiklerinizi hatırlamak için özel günlere ve pavlov'un zili gibi uyaranlara ihtiyacınız yoktur. bu tarz özel günleri bahane ederek sevginizi bir daha belli edebilirsiniz.

sevginizi belirmeyerek yaptığınız o minik kurnazlıklar, karşınızdaki insanlardan çok sevgi ve ilgi için çıldıran bedeninizi cezalandırmaktır.

içinde yaşadığınız dünyayı farkedin. farkedin ki kendinizi tanıyasınız...