1974'ten beri görülmeyen anadolu parsının yeniden görülmesi

bir başıma yürürken görmek istemezdim.

umarım bu güzel canlının başına bişey gelmez ve kendi doğal hayatı içinde üreyerek çoğalır... hala yaşıyor olması ve yıllar sonra görülmesi ise resmen mucize gibi... pamuklara sarıp korumamız gereken bir canlının bile nerede görüldüğü net olarak söylenmiyor yok edilmesin diye; en acı tarafı bu herhalde...

son zamanlarda aldığım en iyi haber. dünden beri aklıma geldikçe yaşama sevincim artıyor ya.
yerim senin o patilerini bennnnn...

yaşatmazlar...

içimizdeki namussuzlar, soysuzlar yaşatmazlar. 1974'deki fotoğraf her şeyi anlatıyor. değişen bir şey olmadı.
bir canlıyı yok etmenin, soyunu kurutmanın mutluluğunu yaşayan insanlara hiçbir şey anlatamazsın.

imkan olsa, yetki olsa ben bu yırtıcı, güzelim hayvanların doğasında rahat yaşamasımı sağlar, dokunulmasını engellerdim. onlara dokunanlara, dokunmak isteyenlere dokunurdum. zerre de içim yanmazdı.
insan mahlukunun hayvan mahlukundan can bakımından hiçbir ayrıcalığı yoktur. ve bu canlılara kasteden insanların idam edilmelerini her şeyden çok isterdim...

doğa ve hayvan severleri görünce mutlu eden haberdir. şöyle güzel canlılara nasıl kıyabiliyorsunuz ya? hem de kendi elinizle. gerçekten yazık. abi ben bunu göreceğim, elime silah yerine dürbün alırım. geçerim uzağa bir yere gözlerim şu güzelliği. öldürmek nedir ya? bir de bundan zevk alarak ve bilinçli bir şekilde yaparak. sadistliğin en dangalakcası. avcılık zaten başlı başına bir saçmalık, öyle zevk olmaz olsun. üstüne üstlük nesli tükenme tehlikesi ile karşı karşıya kalan türleri bari öldürmeyin insafsız kansız köpekler. gidin o av silahlarınızla ülkeye yararından çok zararı olan insan artıklarını avlayın. sonra kendiniz de bu sınıfa dahil olduğunuz için 1 tane de kendinize sıkın.