1.
anap'ın tek başına iktidarını koruduğu seçim. bir önceki seçime nazaran daha demokratik bir ortama sahipti çünkü halkın isteği doğrultusunda kurulan iki parti* seçime giriyordu, asker emriyle kurulan iki parti* yok olmuştu. demirel ve inönü'den ayrıca geri dönen başka liderler de vardı çünkü siyasi yasaklar kalkmıştı. erbakan refah partisi ile, ecevit demokratik sol parti ile, türkeş ise milliyetçi çalışma partisi ile geri döndü. seçim sistemi ise tekrar değişti, seçim barajının kesmediği özal az oyla daha çok milletvekili için seçim çevresi barajı diye garip bir seçim kanununu devreye soktu. bu saçmalık sayesinde 36 puan oy alan anap 292 mv, 24 puan oy alan shp 99 mv ve 19 puan oy alan dyp 59 mv çıkarabildi. rp, dsp ve mçp ise barajı aşamadı. anap'ın yüzde 9'luk oy kaybı ise durmadı, 2 sene sonraki yerel seçimde bir 12 puan oy daha kaybettiler. iktidarın elden gittiğini gören özal halihazırda ellerinde bulunan meclis çoğunluğunu kullanarak köşke kaçtı ve cumhurbaşkanı oldu*. özal'ın gidişi ise zaten zorda olan anap'ı daha da karıştırdı. başlangıçta özal'ın neredeyse atadığı yıldırım akbulut parti genel başkanı ve başbakan oldu* ama bu durum uzun süremedi, mesut yılmaz yürüttüğü mücadele ile genel başkanlığı ele geçirdi ve partide özal'ın etkisi neredeyse bitti. *
devamını gör...