açık ve net konuşan insan

karşısındakinin kendisini anlamasına önem veren insandır. cesaretli, korkusuz, cesur insandır. insanın özüdür, pir-ü pak'ıdır.

zaman zaman itici bulunan ve değer görmeyen insandır. bizde nedense laf cambazlığı yapanlar daha çok el üstünde tutulma eğilimdedir. hatta çoğu zaman niteliğe ve anlama bakılmadığı için; açık ve net konuşan kişinden ziyade lafı dolandıranları takdir edip "ağzı iyi laf yapıyor" şeklinde överler.

kırıcı olabilen insandır.

netlik ve açıklık bizim toplumumuzun her bireyinde hoş karşılanmaz.
"insanlar doğruluk yerine; işine geleni duymaktan daha çok hoşlanırlar ne yazık ki; nasıl da severiz dalkavukluğu değil mi?

ya bir de küserler- alınırlar; gel de nazlarını, triplerini çek bir de üstüne.

ilişkilerde ise benim hep başıma bela oldu bu dilim; -dan -dun konuşma, - ne alakası var ya laflarıyla başlayan süreç; karşıdakinin bunu saygısızlık olarak algılamasıyla kavgalarla son bulur.

mesela annem; "aman kızım, halanların yanında pek fikir belirtmemeye çalış ne olur huzurumuz kaçmasın hem bir sen misin doğrucu davut boşver der durur."

susuyorum ben de ne yapayım; annemden daha mı kıymetli....

güzel bir meziyettir, ancak dengeli olmalı çünkü çizginin diğer tarafı patavatsızlık, ukalalık yada kabalık olarak adlandırılabilir
yerinde ve dozunda olanı lezzetlidir, candır, baş tacıdır.... gel öpeyim alnından

saygı duyulası insandır. karşısındaki kırılcaksa da üzülcekse de doğru bildiğini açıkça söyleyen insandır. asla duruşundan vazgeçme!

bir duruşu olan insan olduğuna katılmamla birlikte aramızda hassas ve kırılgan iyi insanların her zaman var olduğuna dikkat çekerek onlara arada torpil geçmesi gereken insandır.

bazen kırıcı olabilirler ama sondanı yormazlar. nettirler . olduğu gibiler.

yanlış anlaşılmaya açık durumlarda olunması gereken insan tipi. simdi karşınızdaki düşünsün.

fikirlerini, düşüncelerini çekinmeden ifade eden insandır, bu yüzden çevresindeki düşman sayısı, dost sayısından fazladır (bkz: doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar). bana hep daha samimi gelmişlerdir.

dobradır ve dobra insanlar sevilmez. duruma göre politik olabilen insanları daha çok seviyor insanlar.

benim.
her yerde de yaparım bunu,lafı eğip bükmem ne hissediyorsam ya da istiyorsam açık ve net bir şekilde ama kırıcı olmadan rencide edecek kelimeleri kullanmadan yaparım.

gri kalmayı sevmeyendir. bir şey ya siyahtır ya da beyaz. gerçekler, niteliği ne olursa olsun, belirsizlik kadar korkunç değildir.

bunların bir de (sanki doğru söylemek gerekmiyormuş da o an için gerekmiş gibi) cümleye "doğruyu söylemek gerekirse" diye başlayan versiyonları vardır. bunlar hafazanallah insanda ağıza kürekle vurma hissi uyandırır. ancak yine de vurulmamalıdır, çünkü şiddet kötü bir şeydir. iyisi mi bu ve benzeri cümleler duyulduğunda ayaklar kaba etlere vuracak şekilde mekan terk edilmelidir.

açık sözlülük ile patavatsızlık arasındaki ince çizgide gider gelir.

benim o ve benim gibi burada nice doğru, açık ve net konuşan yazarlar var. dobra konuşunca sürekli taşlanıyoruz. demek ki kuyruklarına sağlam basıyoruz. ne demişler, doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar misali sürekli taşlanıyoruz.

ne istediğini bilen insandır.
sağlıklı bir iletişim için ima etmenin, laf sokmanın, "demek istemenin" yorucu ve gereksiz olduğunu bilir, derdini doğrudan anlatır. yormaz bu insanlar, onlarla anlaşmak kolaydır. *

fazla dostu olmayan, insanların uzak durduğu, hatta ilişkilerini kestiği ; sevilmeyen insandır.
çünkü dobralığıyla karşısındai insanları kırar ve hatalarını yüzlerine söyler.
kendimden biliyorum.

yalansız dolansız insandır. değeri bilinsin.

yakın çevresi tarafından huyu bilindiği için sevilen ve gücenilmeyen, uzak çevresi tarafından ise huyu bilinmediği için patavatsız, dili çatallı olarak sıfatlandırılan insandır.
"yanlış üslup doğru sözün celladıdır." diyor şirazi. ben de bu insan tipine dahil biri olarak, dilimizin ucunu birazcık, miniminnacık törpülesek hiçbir şey kaybetmeyeceğimize inanıyorum.
ama tabi tokatlar gibi lap lap konuşmanın tadı da çok başka şimdi, kararsız kaldım.