ada (film)

türkan şoray
rutkay aziz
orhan alkan ve
nilüfer açıkalın gibi oyuncuların başrolde olduğu 1988 yapımlı sadece 1 saatlik türk filmi; yönetmen ise çekimler sırasında hayatını kaybetmiştir.
bir çiftin yaşamını, ayrılığı ve
bir ada gibi yalnız olmayı konu edinir.

filmde ihsan yüce'nin yaşlı halini görünce türkan şoray'ın vapurda ağlamaklı olduğu sahne çok etkileyiciydi.

uzun zamandır oturup bir film açayım da izleyeyim demiyordum. o sebeple bu film bana ilaç gibi geldi diyebilirim. kendi yorumum ve düşüncelerimi ve filmde ne gördüğümü size aktarmaya çalışacağım.
öncelikle filmin süresi gayet yeterli ve sıkmadan akıp gidiyor. sahneler, çekimler ve kamera açıları bir de müzikler ve sahnelerin uyumu beni cezbetti. filmin konusuna gelecek olursak, iki farklı yaşam biçimi olan fakat birbirlerini de sevmekten bir türlü vazgeçemeyen çiftimizin arasındaki diyaloglarla geçen daha çok ana karakter eserin üstünden ilerleyen, onun duygularını başından sonuna kadar hissettiren bir film. türkan ablamıza hayran olmamak tabii ki de elde değil. bir kadın olarak duyduğu rahatsızlıkları ve de kararsızlıklarını öyle iyi hissettim ve anladım ki. sevdiği adamla gitsen kendine ters düşecek kalıp kendi yaşam şekliyle yaşamını sürdürse bu sefer de içindeki sevgiyle aklının ve gönlünün bir yanı hep adada olacak. son sahneye kadar içinde bulunduğu karmaşa ve çıkmazı görebiliyoruz. belki de bu yüzden sessizlikten uzak bir yaşam istiyor eser hanım kafasındaki çıkmazlarla baş başa kalıp kaybolmamak için kalabalıklar içinde olmayı tercih ediyor günümüzde bir çoğumuzun yaptığı gibi...
izlenir mi kesinlikle izlenir ve son olarak eklemek istediğim bir şey var. gerek çekildiği mevsim olsun gerek müzikler olsun içinde bir yandan huzur bulurken bir yandan da depresyon havasını hissettirdi bütün duyguları bir saat içinde yaşattı diyebilirim.
ilk film yorumu oldu devamının gelmesi dileğiyle iyi gecelerrr