1.
kızıl gökyüzü olarak da bilinen ve karakterlerin derinliğine muhteşem bir biçimde inildiğini düşündüğüm christian petzold filmi.
senaryoyu yavaş ilerlemesine rağmen ayrı bir beğendim fakat karakterler bünyemi, duygularımı daha da coşturdu her anlamda.
dediğim gibi birazcık yavaş ilerlese de asla sıkıcı bir film olduğunu düşünmüyorum, tam tersine daha anlaşılabilir olmasını sağlamış bence.
artı olarak melankolik yapısı da insana ilk başlarda bir tık huzursuzluk katsa da aslında filmin sonuna doğru daha huzurlu bir duygu seline dönüşüyor.
~
genç yazar leon ve fotoğrafçı felix'in işlerini halledebilmeleri için yazlık bir yerde kalmaya gitmeleriyle film başlıyor.
filmdeki hikayede de leon karakterinin duyguları üzerinde duruyor daha çok.
ilk başta ukala tavırlarıyla, her şeyden şikayetçi olmasıyla sinir bozucu bir izlenim uyandırsa da aslında kendi yetersizliğini örtmeye çalışan bir karakter.
bu karaktere o kadar da sinir olamıyorum çünkü izlerken kendimi gördüm resmen.
seni çok iyi anlıyorum leoncuğum ama sen benim daha agresif hâlim gibi bir şeysin.
gelelim nadja karakterine.
filme ışıltı katacak derecede cıvıl cıvıl, eğlenceli ve tabii ki öz güveniyle de asıl öz güvensiz olan leon'u kendisine hayran bırakmış birisi.
onun hakkında daha fazla bilgi vermem spoiler'e gireceği için daha fazlasına gerek yoktur diye düşünüyorum.
sadece leon karakteri için bile izlenilebileceğini düşünüyorum.
sadece öz güvensizliğinden bahsetsem de aslında birçok kişinin kendinde bir şeyler bulacağı birisi.
diğer karakterler de aynı şekilde, hepsinin anlatılış biçimini aşırı beğendim.
bir de filmde çalan şarkılar da fazla iyiydi, onları da bırakmam lazım.
senaryoyu yavaş ilerlemesine rağmen ayrı bir beğendim fakat karakterler bünyemi, duygularımı daha da coşturdu her anlamda.
dediğim gibi birazcık yavaş ilerlese de asla sıkıcı bir film olduğunu düşünmüyorum, tam tersine daha anlaşılabilir olmasını sağlamış bence.
artı olarak melankolik yapısı da insana ilk başlarda bir tık huzursuzluk katsa da aslında filmin sonuna doğru daha huzurlu bir duygu seline dönüşüyor.
~
genç yazar leon ve fotoğrafçı felix'in işlerini halledebilmeleri için yazlık bir yerde kalmaya gitmeleriyle film başlıyor.
filmdeki hikayede de leon karakterinin duyguları üzerinde duruyor daha çok.
ilk başta ukala tavırlarıyla, her şeyden şikayetçi olmasıyla sinir bozucu bir izlenim uyandırsa da aslında kendi yetersizliğini örtmeye çalışan bir karakter.
bu karaktere o kadar da sinir olamıyorum çünkü izlerken kendimi gördüm resmen.
seni çok iyi anlıyorum leoncuğum ama sen benim daha agresif hâlim gibi bir şeysin.
gelelim nadja karakterine.
filme ışıltı katacak derecede cıvıl cıvıl, eğlenceli ve tabii ki öz güveniyle de asıl öz güvensiz olan leon'u kendisine hayran bırakmış birisi.
onun hakkında daha fazla bilgi vermem spoiler'e gireceği için daha fazlasına gerek yoktur diye düşünüyorum.
sadece leon karakteri için bile izlenilebileceğini düşünüyorum.
sadece öz güvensizliğinden bahsetsem de aslında birçok kişinin kendinde bir şeyler bulacağı birisi.
diğer karakterler de aynı şekilde, hepsinin anlatılış biçimini aşırı beğendim.
bir de filmde çalan şarkılar da fazla iyiydi, onları da bırakmam lazım.
devamını gör...