ağlamak için haklı sebepler

dişimi çektirdim ya maksat acımı dile getirmek.

az önce yemek yiyemediğim için ağladım ve bu zamana kadar ağladıklarımın yanında gerekçesi en mantıklı olanıydı.
sağa doğru yatınca ağlamak icin mantıklı bir sebep daha buldum, sağına yatamamak.

hani atlattık sandığımız şeyler oluyor ya. işte aslında atlatamadığımız için üzülecek mantıklı bir sebep bulsak da ona ağlıyoruz. yani bana ne olursa olsun ben hep o gidişe üzülürüm.

bir daha doğmayacak olmak ve hikayenin nasıl biteceğini bilememek. veya mutluluktan.

cahil insanları görmek.

olmaması. evet olmaması. istediklerinin olmaması, hayallerinin olmaması, seni seven birisinin olmaması... bazen de olmayanlar: kalplerin, sevgilerin ve özgürlüklerin.

ağlamaya ihtiyacınızın olması. hangimizin şöyle bağıra bağıra ağlamayıp rahatlamaya ihtiyacı yok ki?

ağlamak için haklı sebep aranmaz, ne için ağlıyorsan o haklı sebeptir. belki bir başkasına göre gereksiz, saçma bir sebeptir. belki sana da daha sonra öyle gelecektir. ancak o an içinden ağlamak geliyorsa haklı bir sebeptendir mutlaka.

final haftasında sayılırım ve aynı güne 5 teslim projesi koymuşlar. evet evet, uyumamamın sebebi de onlar.

ağlamak için her sebep haklıdır.

her bir dertten ala, yaman ayrılık.

ağlamanın ilk esnası tek bir nedenle tetiklenerek, tek bir neden bütün sorumluluğu omuzlamış olarak başlayabilir evet ama esasen durum bundan başkadır.

nedenler çuvalının ağzı küçük bir kağıt kesiğiyle bir çırpıda açılıp, birikmişler ya da birikecekleri aşikar olanlar; hayaller ve kırıklıkları, vicdan ve azapları, özlem ve bıkkınlıkları, sorumluluklar ve kaçamakları, ifratlar ve tefritleri, sorular ve cevaplanamayışları teker teker sökün etmezler mi zihninize siz ağlarken de? ben böyle ağlarım. tek tek her neden için ayrı zamanlarda değil topluca ağlarım.

donmuş bir eşek fotoğafı görmemle başlayabilir ama onunla kalmaz, "epeydir bana gülüm demedi" de sıraya girer, sonra o sırasını savar yerini süreğen yalnızlığa, o; neden "ama" ile cümleye başlanamadığına, o da duvarda yamuk duran resmi niye dik açının kaynama noktasına bir türlü getirmediğime yerini bırakır, mecalsizliğime, niyetsizliğime, yorgunluğuma uğrar, oradan da gelir pişmanlıklarıma dayanır. her ağlama kendinden önceki dönemin z raporunu almaktır aslında.

o nedenle; birinin ağlayışına denk geldiğimde o an aklından ne geçtiğini, kendine o sırada ne dediğini hep çok merak etmişimdir. eğer konu bir yakınının ölümü ya da türevleri değilse, aşk filansa mesela ihtimaller aklıma gelir * gülerim. çünkü; dibi tutmuş bir mercimek çorbasından kısa yorgan rahatsızlığına, kıskançlıktan sıkan ayakkabıya kadar birçok şey de o çuvalın içine gizlenmiş olabilir.

(bkz: ota bota ağlamak vs biriktirip ağlamak).
bunu ukde bırakıcam, isteyen doldursun benim mecalim kalmadı. varayım biraz ağlayayım ben bakalım çuvalımda nelerim var.

özlemek.

yok böyle bir şey ya! sabah kalkıyorum aklımda, oturuyorum aklimda, çiçeklerimi suluyorum, yürüyorum yine aklımda. uyumam lazım hâlâ aklımda. büyü mü yaptın lan naptın bu kadar çok düşünmem normal değil. özledikçe ağlayasım geliyor ulan keşke be keşke her şey eskisi gibi olsa da mutlu olsak o kadar istiyorum ki bunu.

dizini çok sert bir şekilde çarpmak.
dün yaptım. oturup ağladım inanılmaz bir acı yahu bu. dayanılır gibi değil.

şu aralar bulamadığımdır.cidden ağlayamıyorum ya bi ağlasam rahatlicam da bünyem itlik yapıyo bana

regli.

lanet hormonlar. kendimi oynadığı dizideki başrol olan oğlunun cenazesine katılmış hanımağa gibi hissediyorum. ağıtlar, dizlerini dövmeli abartılı ağlama sahnesinin bir numaralı yüzü gibi.

ya da dizinin asıl oğlanı gereksiz yere show yapıp sevdiği kızın önüne atlar ve kendini siper eder kurşunlara. o malum yoğun bakım sahnesinde oğlanın kalbi durur, kız camın ardından dövüle dövüle ağlar ya. heh işte öyleyim.
ama bu kadar büyük hayal gücüne ve nedenlere gerek yok. durumun izahı aynı, durum biraz farklı. tıpkı alt tarafı kapının kulpuna takıldım diye ağlamam gibi.

bomboş bir çevreye sahip olmak.

ağlatılmak.

*can sıkıntısı
*sanat (tiyatro, opera,...)
*insanın ağrına giden durumlar ya da sözler
*çaresizlik
*sinirlenmek

şimdilik aklıma gelen bunlar.

sihirli annem/ taci' nin insan olduğu bölüm.
nevra serezli'nin eşi metin serezli' ye aşkla bakışı. onu bu zamana kadar insan yapmadığı için pişman oluşu.
ve metin serezli'nin de taci' nin de artık hayatta olmayışı.

ağlamak istemek.