ağlamak için haklı sebepler

insanım.

gece saatlerce gökyüzüne bakıp parçaları oturtmaya çalışmak ama hep bir parçanın eksik çıkması.

çok sevdiğin birini bir daha görememek.

özünün ağlaması

mâzi.

ölmüş birini özlemek...

bir daha göremeyeceğimiz insanların yokluğu.

sinirin bozulması, rahatlamak.

ben konuşan biri değilim. anlatmam genelde dinlerim. kafamı karıştıran bir sorunu ve soruyu birine sormak niyetini aldım, tarafsız olur diye düşündüm. konuyu nasıl açar sorarım derken olay çok alakasız ve saçma bir yerlere geldi.
bu kararı almak bile benim bir haftamı aldı nerdeyse. dedim ya konuşmak ve anlatmak benim için gerçekten zor.
velhasıl ben gene anlatamadım. neden böyle oldu neden böyle oluyor bir susun da bir dinleyin be diyerek sinirden bir kaç damla düştü gözümden. aslında anlatamadığım için de sinirlenmedim.
ben o kadar hazırlanmışken, nasıl böyle saçma bir şey yoluma taş olarak çıkar yani neden? buna sinirlendim.
ama iyiyim ben, yine her zamanki gibi kendimin arkasında ve yanındayım. canım kendim. seviyorum seni madamnazo.

hiçbir şey, ağlamak için haklı bir sebep olamaz. öncelikle bu konuda bi anlaşıp başlığa bi muhalif olalım.
sonrasında güya uzmanlar, ağlamanın gözleri temizlediğini iddia ediyor ve ağlamayı tavsiye ediyor ancak ı ım. istisnai durumları var...

eğer cildiniz hassassa, gözyaşınız, cildinize dokunmadan önce silmelisiniz. yoksa yüzünüzde küçük küçük, kırmızı pıtırcıklar çıkar ve cildiniz şişmeye başlar. e sildiğinizde de, çok nane molla görünür, kraliçe elizabeth imajı çizer kendinize bile antipatikleşirsiniz. dahası: konjonktivit...

ben hayatımda böyle illet bir hastalık görmedim. sanki gözünüzün hafif dolmasını bekliyor, atak vermek için... hele ki uzun ağlamalar...

psikologlar da bir yerde haklı, ağlamak, içte biriken üzüntü ve derdi atar ancak sonrası zulüm. eğer o dehşetül vahşet halinize katlanabiliyorsanız, ağlayın. hiç sorun yok. ben katlanamıyorum. ilk birkaç gün, bebek gibi geziyorsunuz. anneme sorarsanız hala bebek gibiyim ama ı ım. aynada kendime tahammül edememeye başladım. hele o gözlerdeki kuytu köşe iltihaplanmaları.
cabası...
peki değdi mi?
hayır.

tekrarlıyorum: hiçbir şey ağlamak için gözlerimize ve cildimize yazık etmemize değmez. bu kadar.
alışveriş de bir terapidir, yüzme de, tenis de... bence kendimizi rahatlatmak için kendimize daha iyi gelen yöntemleri bulmalıyız....
bi kere o evden dışarı bi çıkın yaa.

depresyondayım, sevgilimden ayrıldım, çok yalnızım, dediğinizde; ayy bebeğimsu, iki dakikada içimi şişirdin. kalk hazırlan, dışarı çıkıyoruz, deyip sizi alışverişe götüren ve dirilten arkadaşınız konuştu... sonumuz gelmeyecek, evet; bizi tüketemeyeceksiniz.*

sinir bozukluğu. ağladığım tek duygum bu. üzüntüden vs ağlamıyorum sadece sinirlerim bozulduğunda ağlıyorum.

ağlamak işin herhangi türden bir sebebe ihtiyacım olmuyor. aciz bir kişiliğim olduğu için her türlü durum karşısında ağlama potansiyeline sahibim. saçım olmaz ağlarım. yemek yerken doydum diye ağlarım. yıldız kayar çok güzeldi ben bunu haketmiyorum der ağlarım. sinirlenirim yine ağlarım. işin güzel tarafıysa ben aslında bunların hiçbirine ağlamam.

ağlamak için sebep yok, ağlamaya gerek de yok. ağlamak hiçbir şeyi düzeltmez, düzeltmedi de
ağlamak sosyal sapiensin aciziyetinin dışavurumudur. gidin çabalayın ,uğraşmaya devam edin ve yapabileceğiniz en son şeyi yapana kadar durmayın; ağlamaktan çok daha iyi.

çaresizlik.
acizlik.
insanlık.
hassasiyet.
bazen de masumiyet.

makyajımı çıkarmak için ağlıyorum genelde, makyaj çıkarma suyundan daha iyi iş görüyor.

özlemek.

ölenleri veya ölsen de bir daha göremeyeceklerini.
belki bir hafta, belki bir yıl, belki bir ömür, ama buna ağlanır, bundan kaçamaz, tutamaz, durduramazsın.

kalp kırıklığı.

bir gold diggerın ağına takılmak.

sinirlenmek,anlatamamak,daha doğrusu karşı tarafın anlamamak için diretmesi.yada gerçekten salak olup anlamaması.
ağlarsam %98 sinirdendir.

kardeş hangi birini yazalım