ağlayan erkeğe acıyan ve saygı duymayan kadın

guce tapmanin dogal sonucunu yasayan kadin. laflarina baksaniz cok duygusaldir, merhametlidir bilmem ne. ama diyelim ki kocasi ruhsal olarak cok yiprandigi icin biraz gozyasi dokecek olsun, hemen gucsuz insan kategorisine koyar o adami. guce taptigi icin igrenc bakislarla bakar o adama, saygi duymaz.

hipergami diye bir şey vardır.

erkek ağlamamalıdır.
ağlıyorsa da gizli gizli, içine içine.
yıllar oldu ağlamayalı.

gerçek bi gaylık alameti..

sunepe 'insana' saygi duyulmaz. benim icin kadini erkegi yok. zirlak sunepelere saygi duymuyorum.

bir insan tipi.

insanlar ağlar. bunun erkeği kadını olmaz. neye ve ne sıklıkta ağladığına bakarak duygularının samimi olup olmadığını da iyi kötü anlayabilirsiniz. sürekli her şeye ağlıyorsa duygu sömürüsünü huy edinmiş biri olabilir. olmayabilir de... manevi dünyası çok zayıf olabilir, çabuk etkileniyor olabilir vesaire... böyle şeyleri "bu şudur, bu da şudur" diye kesin kategorilere ayıramazsınız. ayırırsanız tüm insanları aynı zannedersiniz. sonra da "kadınlar şöyle", "erkekler böyle" diye hatalı yargılarda bulunursunuz.

bir insan nadiren de ağlayabilir. bu son derece insani bir özelliktir. herkesin zaman zaman, içindeki zehirden kurtulması, onu akıtması gerekir. bu da en iyi ağlayarak yapılır. "erkekler onu yapmaz, erkekler bunu yapmaz" diye diye duygularını göstermekten utanan kütük gibi insanlar çıkarıyoruz ortaya. sonra da en ufak öfke patlamasında kadınları ya da birbirlerini öldürüyorlar.

acımaya gelince... nedense bu duyguyu da küçümsemekle karıştırıyor bazı insanlar. acımak, merhamet duymak yumuşak bir kalbin göstergesidir. üstelik ağlayan bir kişiye anlık olarak acımanız, o kişiye ömür boyu acıyacağınız anlamına gelmez. o an durumuna üzülürsünüz. elinizden bir şey gelmez, çaresiz hissedersiniz. onun da çaresiz hissettiğini düşünüp acırsınız. sonrasında ise o duygu tamamen kaybolur.

ben ağlarım arada. ağır bir şey yaşadığında ağlayan erkeğe karşı da bakış açım hiç değişmez. ben ne kadar insansam o da o kadar insan.

insanın evrimleşmesi ile birlikte geçmişten bugüne gücün tanımıda buna bağlı olarak tekamül etmiştir. bu durum da toplumlardan toplumlara, yaşam normlarına, hatta bireylere göre değişerek farklı tutum ve davranışları ortaya çıkarmaktadır. örneğin, kimileri için güç halen kaba kuvvettir, kimileri için zenginlik, kimileri için ise bilgi ve zekadır. ben ise bu durumu bizim toplumumuz da evrimsel süreç açısından kıyasladığımda biraz geride kaldığını görüyorum.

kendisi ağladığı zaman saygı görmemeyi dert etmemesi gereken kadındır. erkekler de insan ve onların da duyguları var. ağlamak sadece kadınlara özgü değil. acı çekersen elbette ağlarsın.

doğru yapıyor.

erkekler de insandır ve insanlar acı çekince, üzülünce ağlarlar. bunu eleştiren ve saygı duymayan insanlığını sorgulasın.

ağlayan erkeğe acıyan ve saygı duymayan erkek> ağlayan erkeğe acıyan ve saygı duymayan kadın.

eril dünyanın erkeğe yüklediği saçma vasıflardan biri de "errrrkek adam ağlamaz!" çikarımıdır. ağlamak herkes için çok normal bir durumdur.

bu sözlükte -aslinda bütün sanal alemin özeti denilebilir - alelade herhangi bir insanın verebileceği tepkileri, olumsuz özellikleri, cinsiyete tâbi olmayan ve cinsiyete mal edilemeyecek; temelinde sosyolojik, kültürel, post-modern birçok etken olan toplumsal duygu yanılsaması veya davranış bozuklukları, eylemi sadece kadın yapıyormuş gibi konuşuluyor. yani çıkıp şöyle entry bekleniyor bence: "o da bir şey mi? saç boyatan kadını orspu zanneden erkekler var." yani sürekli sonu gelmeyen bir duygu bozukluğu, fikir bozukluğu rekabeti filan. abi bi sal yahu...

bir de uzun uzun anlatıp, aslında hiçbir şey anlayamayan, kendini ifade yönünden oldukça yetersiz yazılarla, temada bir ikna etme, "nolur bak bu sonuç kesin yargı" imajı hissettiriliyor.

belki de kadın erkek farketmeksizin, bir şeyleri tekrar gözden geçirip duygu ve düşünce sisteminizi iyileştirecek, geliştirecek, kontrol altında tutabilecek yeni etkenler dahil etmelisiniz hayatınıza.

bir seylerin değişmesini istiyorsanız, bakış açınızı değiştirin. belki de kimin sizin için ne düşündüğünün, sizin davranışlarınızı kontrol etmesini aşabilirsiniz.

ciddiye alınacak hiçbir tarafı olmayan bir başlığın, altına girilen fikirleri, inanışları görünce yazma ihtiyacı hissettim. sizin duygu düşünce sisteminizin nasıl işlediği ve hayatınıza çoğunlukla kimlerin girip etki ettiği sizin seçiminizde, sizin kontrolünüzde olan bir istatistike sahiptir. sizin ufak çaplı istatistiklerinizle de bizler değil, terapistlerinizin alâkadar olması gerekir.

ne yaşadığını bilmeden hakkında yorum yapılamayacak insan.

ağlayandan ağlayana fark var. bazı adamlar vardır, nadiren ağlar. belki bir ömür denk bile gelmezsiniz. insan olduğu için arada bir bu şekilde boşalması gayet normaldir. ağlar ve kendisini hemen toplayıp hayatına devam eder. bu insana saygı duymamak için bir neden yok.

bazı tipler de böyle her başı sıkıştığında salya sümük olur. bazen gözünden yaş bile gelmez. yapmacıktır, bilirsiniz. "tülay n'olursun geri dön" diye zırıldayan tipi düşünün mesela. samimiyetsiz, boş, yersiz... bu tipe saygı duymak kolay değil.

ben severim ağlayabilen insanı. en azından hâlâ bir kalbi olduğunu görmeyi severim. ağlamak şarj olmaktır bazen, kalkıp hayata tekrar sağlı sollu girişebilmek için.