ailedeki en büyük çocuk olmak

diğer bütün küçük kardeşlerinizin hatalarının sizden sorulması demektir. ya da çakal bir kardeşiniz varsa, baba eve gelince ağlama numarası yaparak yok yere azar yemenizdir. ama aynı zamanda evin en güvenilir bireyi olmaktır, küçük kardeşinizin üzüldüğü ve gözlerinden yaşlar geldiği anlarda boynuna sarılıp abisi/ablası olarak teselli etmektir. ne olursa olsun küçük ve tatlı kardeşlerimizi seviyoruz efenim. arada biraz gıcık olsalar da yerim onları ben, kıyamam ki.

küçük çocuğun gözlerinde hiç büyümemesi, sizin her zaman yetişkin gibi görülmeniz... ebeveynlerin deneme tahtası olmak kadar yorucu bir şey olamaz.

küçükler hata yapabilir siz yapamazsınız. kavga olsa suçlusu sizsiniz çünkü onları alttan almak zorundasınız çocukla çocuk olmamalısınız(!). evde bir işe yardım edilecek zaman ilk siz çağrılırsınız. diğerlerinin ilgilenecek önemli şeyleri vardır çünkü.(!) diğerleri kendi aralarında hep daha yakındır sizi hep tuhaf olarak görürler. bir şey söyleyim derseniz sana ne be sana ne oluyor diye kavga çıkarırlar hemen. aileniz sizden küçüklere daha bir şefkatlidir hep. onlara daha da fazla sevgi gösterir, daha bir önemser. (ya da bana öyle geliyor bilemiyorum ama hep böyle hissettim) küçüklerin tecrübesi ailenizin ise deneme sürümüsünüzdür. en kötüsü ise evde hep yalnız hissedersiniz. bazı zamanlar hayatı sorgularsınız..

yetişkinlikte yaşayacağınız bütün psikolojik durumların temelinde bu vardır. bir keresinde bayramda biriktirdiğim ve hep bankaya yatırmayı hayal ettiğim( o zamanlar iş bankasının çocuklar için çektiği bir reklam vardı, demir kumbara veriyorlardı) parayla kardeşime ağlayan bebek alınmıştı. 30 yaşına geldim, kendi çocuğum olacak ama bunu asla unutamıyorum.

ortanca olmaktan daha iyidir diye düşünüyorum.

bir kere kobay muamelesi görüyorsun. aslında anne için ilk sınavsın ve üstünde birçok başarısız uygulamalar yapma ihtimali yüksek.

anne baba kendi yapmayı beceremedikleri ebeveynlik görevini sizden küçük kardeşlerinize karşı yapmanızı isterler. çocuk değilsinizdir onlara göre. örnek olup arkasını toplamanız gereken kardeşleriniz vardır. alabileceğinizden fazla sorumluluk yüklenir sırtınıza.

istemeden de olsa sorumluluk sahibi biri olursunuz. aileniz yanlış yapmanıza izin vermez sen büyüksün , örneksin vs.

ailenin büyük çocuğu, sülalenin de ilk erkek torunu olup rahmetli dedemin adını taşıdığım ve kardeşimin de benden çok olgun biri olmasından dolayı üstte ki arkadaşlarımın yaşadığı çoğu şeyi yaşamadım. çoğu zaman sen büyüksün kardeşin sana emanet deseler de genelde beni ona emanet ederlerdi.*

evlenmeden çocuk sahibi olmaktır. veled-i zina değil efendim, tövbeee tövbeeee.
örnek teşkil ettiğiniz için hele bir de eğitim konusunda başarılıysanız, aileniz sürekli sizin yanınıza paslar.
bir küçük kardeşimi lisedeyken yolladır, okusun dediler. tabi ablası o sırada üniversitede probation durumlarında asla yeni ders alamıyor, ama aileye de hiç belli etmemeye çalışıyor.
dayanamadım, açık açık söyledim ama dinletemedim. her neyse efem, kardeşim şu an üniversite mezunu olacak, yaza inşallah, hiç uzatmadı*.
ben mi? hala okuyorum. arada diyorum, hadi oğlum ben seni okuttum, yemeğini yaptım, arkanı topladım, yemedim yedirdim, kız arkadaşlarına hediye aldım. artık sen çalış ve bana bak. çocuk ticaret yapmak için doğmuş. artık akp gençlik kollarına da üye olursa, gelsin hayat bildiği gibi.....
bir küçük kardeşim daha yolda, üniversite için ankara'yı istiyor.
belki cahil bir insanım fakat mükemmel bir ablayım*.

ciddili bir bilgi vereyim; ailede büyük çocuk olduğunuz zaman yaptığınız hataları kardeşleriniz yapmasın diye rehber oluyorsunuz.
büyüyorsunuz, saçma hareketlerinizi otomatik olarak yapmamaya başlıyorsunuz.
onlardan bir çok şey öğreniyorsunuz. öğretici siz gibi görünseniz de, nice hayat derslerini ve insan ilişkilerini yakından inceliyorsunuz.
en yakın arkadaşınız oluyor kardeşiniz. bence çok şanslıyız, biz büyük çocuklar.

her hatasının ve her başarısının abartıldığı çocuktur.
şiir okuma yarışmasında üç kişi arasında birinci oldu diyelim, yer yerinden oynar. tebrikler, teşekkürler havada uçuşur.
gereksiz bir abartının altında ezilir zavallı çocuk.
öte yandan en ufak kabahati, dünya savaşı çıkarmak kadar tepki görür. bir sınavda kötü not alır örneğin, ailesi sınıfta kalmışcasına yas tutar. çocuk şok içinde tabii.
anne-babalığın uygulamalı öğrenme alanı ailenin ilk çocuğudur.
ikincide aile rahatlar, daha dengeli davranmayı öğrenir çünkü.
daha geriden geliyorsanız, dünya size güzel.