yazarlara ailesinden kalacak miras

bir takım erdemler .

biraz hayat öğretisi, güzel anılar, belki bir ev ve birkaç da kokuşmuş akraba. sonuncusu olmasa iyi işte ama ne yapalım artık. miras haktır derler.*

kalsa kalsa borc ve cok sevgili atalarimizdan da onlara kaldigi gibi biraz takintilar gecmise bagli kalma ve kendini sevmeme gibi yuce huylar

sağlikli ve huzurlu olmalari yeterli.miras olmasin sorun değil.calisir elimizden geleni yapariz.

not:orta sinifa mensubum.

red ettiğim mirasti.

onlar bile detayını bilmiyor düşünün yani neler neler.

iyi bir karakter. para önemsiz. yazmak bile gereksiz!

- 2002 model kamyonet
- 3+ 1 ev. (%33'ü, yıkılmazsa)
- nice sinir hastalığı.

3 büyük miras var biri benim çok şükür..

borç.

corona başında dedem öldü. keriz gibi öldü. para çekmeye gitti bankaya. neymiş efendim parayı hissedecekmiş. aldığın maaş kuş kadar be kavruk adam. verdiler eline parayı, hissetmişsindir artık... dedem öldü. geriye hiçbir şey kalmadı. çocukları okuttu, kardeş çocuklarına evler yaptı sonra da amcama(55 yaşında) boşanıp geldikten sonra ev açtı bir de araba aldı. ancak aile o kadar kifayetsiz insan dolu ki o arabanın borcu döndü dolaştı bana kaldı.

arkadaşlar 11 kuzeniz biz. dedemin 6 çocuğu var. o borç döndü dolaştı beni buldu ya. hiç söylenmedim. babam, dedemin enayi gibi ölüşünü ben kadar komik bulamamıştı. borç, harç düşünecek hali yoktu, sessizce evrakları halledip ödedim. biliyor çünkü biz ödemezsek kimse ödemez. amcama bir araba hediye etmiş oldum. sana da helal olsun lan dede. ıyi yaşadı bu moruk. şahane hayatı oldu, tam bir hovarda tam bir rol modeldi. arkasından çocuklarì bir sürü olmadık kahramanlık hikâyesi anlattı. tanimasam dedemi inanırdım. eminim görse o da gülerdi. keriz dedem benim umarım bir yerlerde para sayiyorsundur sjsh bana girdi borcun shshd

kendi ailemden de bana kalacak olan borç. memur ailesi işte. bir şey alamıyorlar. canları sağolsun, yapacak bir şey yok. ıcarus onu da öder shdh

bol bol tabak ve ıvır zıvır. ev hakkımı özel okul için kullandım. bence değer.

bu zamana kadar anne babamdan şu kadar miras kalır ya da kalan mirasla bir şeyler yaparım gibi bir düşüncem olmadı. açıkçası kimseyede tavsiye etmem. benim anne tarafı biraz tuhaf. rahmetli ananem öldüğünde bir şeyler bıraktı birazını sattık o zamanlar çok işimizi gördü nur içinde yatsın. dedem yalnız kalınca doğudan bir kadınla evlendi. biz küçüktük o zamanlar. gelen kadın dedemden genç. çok yalnız kaldı kadına annem kız kardeşi gibi davrandı. her şeyi annemden öğrendi. bana ve kardeşlerime gelen kadına anane dememizi söyledi. bizde anane derdik. kendisini yabancı hissetmesin diye elimizden geleni yakınlığı şefkati gösterdik.bu kadının babası öldüğünde kardeşleri kızlara miras yok diye bir şey vermediler. annem ve dayımdan sonra bu gelen kadından iki kızı daha oldu. dayım ve annemi okutmamış dedem. bu sonradan olan kızların ikisinide okuttu rahmetli. öğretmen oldu ikiside. sağlığında bu kızları okuttum sizleri okutamadım diye dayıma ve anneme birer arsa verdi. hatta biz dedemin verdiği arsaya ev yaptırdık. geçen yıl kaybettik dedemi. dedem rahmetli olunca bize olan yakınlığı bitiverdi bunların. tanımadılar bizi. öyle ya artık iki tane mesleğini eline almış yetişkin kız ve emekli aylığı bağlanmış ve bir evi olan kadının bizimle ne işi kalabilirdi. anneme abla diyen kızlar ne aradılar ne büyük ablalarını ziyarete geldiler. geçenlerde ölüm yıldönümü diye çağırdılar bizi. yemek hazırlamışlar. yemekten sonra miras paylaşacaz dediler. dayımın çocuklar ve biz şaşırdık bugün zamanı değil ölüm günü diye çağırdınız dedik. yok biz bütün herşeyi yazdık dediler ellerinde bir liste. ben müsade istedim. birazda olacakları anladım. benden sonra kafalarınca iki kız kardeş ve annelerini bütün yerleri, dayıma ve annemede farklı yerleri taksim etmek istemişler bizimkiler kabul etmemiş bi bakalım bilirkişiye soralım demişler. kıyamet kopmuş. sizin bir şey istemeye hakkınız yok size sağlığında arsa verdi bize vermedi o arsaları bizde istiyorduk falan demişler. yani anlayacağınız bütün kapıları kapatmışlar. annem çok üzülmüş. onları ben büyüttüm kimseleri yoktu ailem bildim ilgilendim ben haketmedim bunları dedi. miras işi sürüncemede. babam ihtiyacım yok her tapuda hisseni iste satmam dedi. onlarada sana da yaramasın dedi. insan kavramı bencilliği temsil eder. kimse kendinden ödün verecek kadar yüce gönüllü değildir ama ben kardeşlerimle bu duruma düşebileceğimizi tahmin etmiyorum. insanoğluda nankör bunuda görmüş olduk.