allah devletinde demokrasi

bir sevişilinebilizite ukdesidir.

bir faik bulut kitabıdır.

askerliğimi yaptığım gemlik askeri veteriner okulunda ilk haftamda asteğmen olarak bana bir görev bulunamadığı için o haftayı kütüphanede geçirdim. bir gün kütüphanede görevli olan asteğmen elinde bir çuval kitapla geldi ve bu kitapların yakılacak olan kitaplar olduğunu söyledi.

allah devletinde demokrasi kitabı da bunlardan biriydi ve o kitabı yapılmadan aldım ve okudum.

kitap temelde bazı sorulara yanıt arayan bir eser. islam dininin içinde yaşadığı bu zamanlarda yaşadığımız sorunlara çare olup olamayacağını, islam dininin bize anlatıldığı gibi olup olmadığı, şeriat düzeninin gerçekten ilahi bir düzen olup olmadığı gibi soruların yanı sıra tarikatların geçen yıllarda milli eğitim bakanının da iddia ettiği gibi sivil toplum örgütleri olup olmadığı sorusu gibi sorular tartışılıyor. cevaplar ise bildiğimiz gibi elbette.

çeyrek asıdır ılımlı islam modeli ile yönetilmeye çalışılan yalnız ve güzel ülkemde artık bir hükmü kalmamış bir kitap olabilir bu eser. ama bence yine de nereye gidiyor olduğumuzu anlamak açısından okunmasının faydalı olduğunu düşündüğüm bir kitaptır.

şimdi ilk bakışta, önsöz ve kitabın arka kapağını bir miktar kurcaladıktan sonra insanın aklına şu gelebilir; "yok artık, bu kadar mı kafa ütüleyen bir kitap olur be!''

lakin bir müddet sabredip, ''allah devletinde demokrasi diye pat diye önüne düşüvermiş işte'' izleniminden kurtulmak mümkün.

okurken bir yandan hasssstr deyip bir yandan da ulan aslında haklı mı bu herif diye düşündüren cinsten. yazar, sanki kafana çekiçle din-devlet-demokrasi üçgeninde gezegenlerarası bir denklem dayıyor; ama öyle akademik jargonla değil, daha çok köy kahvesinde tartışılan ama kimsenin cesaret edemediği o ikonik soruları, mizahın bıçak sırtına yaslayarak anlatıyor.

demokrasiyi allah’ın lütfuymuş gibi pazarlayanlara ince ince göndermeler, kutsal olanla seçim olanın nasıl birbirine karıştığını sorgulatarak irdeliyor. kitap, peki ama bu işin sonu nereye varacak dedirtip, sizi kendi cevaplarınızla baş başa bırakıyor. yani demokrasi bir ilahi emir mi, yoksa insanın kendi tanrılık taslaması mı? sorusu, zihninde hiç sönmeyen, o rahatsız edici beyaz ışık gibi mıhlanıp kalıyor.