ankara'ya taşınmak

yakında yapacağım eylemdir. destek olun ablanıza

"yapsa ne iyi olur" dediğim iki kişi gerçekten yaparsa çok sevineceğim eylem.

yakında benim de yapacağım eylem. kafamdaki tek sorun ise eşyalarım.
nakliyat konusunda eşyalarda deformasyon meydana getirmeyen, sorumluluk bilincinde olan, herhangi bir sorun olduğunda tüm sorumluluğu üstlenen bir firma öncelik olmalı .. para değil.
ankara evden eve nakliyat

bir seçiş olmakla birlikte, ciddi de bir vazgeçiştir.
ankara içinde çok taşındım ama ankara'ya hiç taşınmadım ben mesela...
o da ayrı bir ilginçliktir...

6 ay kaldı.

ankara'dan taşınmak > ankara'ya taşınmak

ben buradan gitmeye uğraşıyorum, siz niye geliyorsunuz?

t: bir eylem.

aynısını istanbul'a da yapıyorlar. onu da sorun niye geliyorlarmış diye.

uzun zamandır aklımda olandır. 20 yıldır bir küs bir barışık sevgili gibiyim bu şehirle. rutinlerine bağlı bir insansanız bu şehir tam size göre. yok, ben uzun bir seferdeyim, çılgın gecelerdeyim kafasındaysanız hevesinizi çabuk alırsınız buradan.

bi ara alinan bir is teklifi sonrasi ciddi ciddi dusunulmustu bu ama sonra devlet isinin bana gore olmadigi kanaatine varip vazgectim.
ankarayi severim ama gencken cok anim var.

bir insan hiçbir baskı altında kalmadan tamamen hür iradesiyle neden ankara'ya taşınır asla anlayamayacağım eylem.

madem öyle iki kelam da biz edelim. doğma büyüme angaralıyım. hatta artırıyorum 7 göbekten ankaralıyım. ankara insanı soğuktur. gerçi iç anadolu insanı soğuktur. az birazda yobazlıkta vardır hani. konuşma davranış kabadır. bunu akdenizde yaşamaya başlayınca daha iyi anlıyorsunuz. 7 km lik mesafeyi trafikte 1 saatte gidersiniz gerçi bu güncel akaryakıt fiyatlarıyla değişmiş olabilir. insanıda bana artık itici gelmekte. ez cümle ankara da yaşamak istemem. yaşayana da mani olmam.
t: türkiye nin başkentini yaşamın idame ettirileceği yer olarak seçmek.

beylikdüzü'nde; evde kahve içerken, "neden grubu ankara'da kurmuyorum?" saçmalamasıyla birlikte, işim - param - evim yokken, 12 eylül 2020'de yaptığım eylemdi. rock müziğin kalesi ankara'da buldum kendimi. batıkent'te müstakil bir ev buldum. 7 ay sonra, 1 haftalığına istanbul'a döndüm ve o 1 haftada bir iş teklifi alarak, bağdat'a yerleştim. 2 aylık nahoş bir ırak süreci sonrası, istanbul'a döndüm ve grubumu burada kurmaya karar verdim. şu an, ilk bestemizi bitirmek üzereyiz. yemişim ankara'yı. gri, soğuk ve kaba şehir. zaten sevmezdim ve sevmeyerek, sadece müzik için taşınmıştım. bir de, ankaralılar' ın, ankaralı olmayanlara, ankara'yı zorla sevdirme çabasını anlayamıyorum hiç.

tavsiye edilir. ama tavsiye eden kişi (ben), azınlığı temsil eden bir egelidir. şöyle ki, "orada deniz yok yeaaaa" çoğunluğuna katılmaz. güzel şehirdir. kendinize uygun, kendinizi rahat/güvende hissedebileceğiniz yerlerini keşfettiğinizde keyifle yaşanası bir yerdir. (bu kişiden kişiye değişir ama ankara'nın her semtinde gecenin köründe "huzurla" dolaşamazsınız, ona göre.)

yaptım hiç pişman değilim yine olsa yine yaparım dediğim eylemdir

son doğalgaz zammından haberiniz yok galiba

vasat bir yaşama ayak bastığı için bu arkadaşı ödüllendirmek lazım. artık tın tın gider kıtır'a kumpir yer, kuğulu'da kuğulara simit falan atar.

gerçi tutup da yozgattan gelmişse adam mantıklı. beterin beteri var. ankara'da en azından yitik bir gençlik var, onların arasına karışır.

bir izmir, istanbul'da yetişip ankara'yı bile isteye seçmek için hayattan kopuk olmak lazım. zorunlu iş durumları vb hadiseler gerçekleşmedikçe çok saçma. bu halde bile saçma ya neyse.

allah kurtarsın.