annelerin hiçbir karşılık beklememesi

duygusal bir başlık ile karşınızdayım. kadınların şöyle bir isteği var anne kuzusu olmasın falan filan olmasın diye eyyy kadınlar sizin anneniz yok mu? siz niye benimle berabersiniz? ya yakışıklıyımdır ya param vardır yada karizmayımdır veya zekiyim * neyse peki ya anne? hiç bir karşılık beklemeden çamaşırını yıkar, yemeğini yapar hep seni düşünür hep daha iyi olmanı ister peki ne alır karşılığında? hiç bir şey. gerçekten hiç bir şey sevgi bile istemez çok duygulandım anacım benim.
edit: özet olarak el kızı için annenizi satmayın değerini bilin.

anneci olmayan erkekten her şey beklenir ama her şey..

yek kelimeyle bir lütuftur.

nasıl ya ben seni okuttum büyüttüm karşılığı bu muydu cümlesini hiç duymadınız mı

anneler kutsal varlık değildir. onların da duygusal ihtiyaçları vardır. çoğu maddi karşılık beklemese de duygusal olarak bir karşılık bekler. tersi insan yaradılışı itibariyle mümkün değildir. *

annenin yaptığı herhangi bir iyiliği, karşılık beklememek halini, kişinin sevgilisinden yahut herhangi bir insanda beklemesini gerçekten anlamlı bulamıyorum. çünkü benim düşünceme göre çok basit ve net olarak anne ile olan bağımızdan kaynaklı, 8 ay yahut 9 ay ya da her ne kadar süreliksek artık bir şekilde bir kadının, bir annenin karnında muhafaza ediliyoruz, elbette ki ister istemez, içgüdüsel olarak bize karşı daha şefkatli daha bir karşılık beklememe haline girmesi olağan. bir annenin ben bu şekilde sevgi ve şefkatle kocasına davranabileceğini düşünmüyorum, zira çocuğuna karşı yaptığı şeyler bana göre çok büyük oranda içgüdüsel eylemler, yani netice olarak aslınde elinde olmadan bu şekilde davranıyor. yani günün birinde evlenip çocuğunuz olduğunda, muhtemeldir ki eşiniz çocuğunuzun üzerine daha çok düşecek, ona sevgisini daha çok bağlayacaktır, neticede artık bir eşten bağımsız olarak annedir o kadın.

yani bu sebeple ki, annelerin hiçbir karşılık beklememesi halini çok da bambaşka bir durum olarak değerlendirmemek gerek diye düşünüyorum. bir baba, eşini çocuğundan daha çok sevebilir mesela, ki muhtemelen de öyledir. ama ben bir annenin eşini çocuğundan daha az sevdiğini düşünüyorum. biyolojik olarak sonuçta o çocuk anne karnında taşındı. yani biyolojik olarak da annenin o çocuğa ilgisinin yüksek olması bu nedenle daha çok oluyor. fakat her durumda olduğu gibi elbettte ki bu durumda da istisnalar hariçtir.

okuyunca ağladığım başlık

anneler çocuklarının hayatları için yaptıkları şeylerden bir karşılık beklemezler. çünkü onların ödülleri ikinci bir hayat yaşıyor olmalarıdır. yapamadıkları her şeyi yapmak için veya yaptıkları hataları tekrar yapmamak için.