antidepresanlarla ayakta durmak

ruh halinizin ve ruh sağlığınızın boktan olduğu dönemde kolunuzu kaldırabilmeniz için kullandığınız ilaçlar ile hayatta kalma durumu.
çok yakın zamanda bu haldeydim, ya günde 18-19 saat uyuyordum, ya da hiç uyuyamıyordum fakat hiçbir şey yapamıyordum. antidepresanlarla mutlu olmadım ama ayakta durabildim. sonra günden güne ilaçları almayı unuttum. hala unutuyorum.
bir dünyanıneniyibeşbininciyazarı ukdesi*

ya da duramamak, işte bütün mesele bu!

(bkz: mabel matiz bunu beğendi)

ben anksiyete ilacı kullanıyorum, kullanmadığım zaman başım dönüyor.
o yüzden oturuyorum, o sayılır mı?

antidepresan kullandığım bir dönem olmuştu beni daha da berbat etmişti. psikiyatrik ilaçların herkese göre olduğunu düşünmüyorum bu yüzden.

düşünün bir yeriniz ağrıyor ağrınızı kessin diye aldığınız ağrı kesiciler ağrılarınızı artırıyor.
o yüzden ben kullanmam.
ama kullanıp da faydasını görenlere de asla kötülemem.

bir kere gafil avlanarak cipralex midir nedir ondan içmiştim ağrı kesici ilaçlarının olduğu yerde bulunduğu için. pek de ayakta durabildiğim söylenemezdi beynim karıncalanmıştı nasıl dayanıyorsunuz bunlara

eski nesil antidepresanlar zaten ayakta tutmak yerine sakinleştirmek için kullanılıyordu. ancak yeni nesil (bkz: vortioksetin) etkin maddeli antidepresanlar da bu sorun yok. günlük hayatınızı çok iyi bir şekilde idare etmenizi sağlıyor. (bkz: fonksera). (bkz: rileptid) ile birlikte kullanıyorum ve çok memnunum. yıllardır kendime eziyet ettirmişim.

uyumak için (bkz: rileptid) ve (bkz: aripa) ilaçlarını birlikte kullanıyorum.
sabahları da ayakta durmak için (bkz: misol) ve (bkz: selectra) yutuyorum. dik dik ayaktayız efendim.

o ayağa kaldırmaz, aksine yatırır.

beni uyutuyor çoğu zaman