aptal liseli aşık zamanından bir anı bırak

direkt dolu ya da boş bir aşk maalesef yaşayamadım ancak çok şahit oldum. aynı erkeğe aşık iki kızın tuvalette birbirlerine sarılıp birbirlerini teselli ettiklerini mesela. 9. sınıfta karşı sınıftaki bir çocuktan hoşlanan kızın bir erkek için koridora oturup aşk grevi yapıyorum diye bağırdığını gördüm başka bir kızın sevgilisinden ayrıldı diye kendini merdivenden aşağı attığını gördüm. şimdi düşünüyorum da bu kişiler bu anlara dönüp baktıklarında güzel bir kahkaha patlatıyorlar mı?

asla konuşmadığım uzun zamandır hoşlandığım çocuğa açılmaya karar vermiştim. o zamanki tipimi hatırladıkça neyime güvendim diyorum ama bir gaza getirmişler anlatamam. karşı karşıya geldik merhaba falan dedik sonrasını hatırlamıyorum ben sustum söylemeye çalıştım söyleyemedim o da bana anladım dedi çok kibar davrandı zaten ama olumsuz bir cevap vermişti en son tokalaştık el sıkışıp vedalaştık. bir iki sene sonra fake hesap açıp bu çocuğa istek atmıştım. uzun uzun konuştuk fake olduğunu da anlamadı. buluşacağımızı söyleyip ertesi gün hesabı silmiştim teşekkürler.

öyle bir olayım yok, olaylara bakınca şanslı sayıldığımı düşünüyorum.

1.5 sene çıkma teklifi etmek için cesaretimi ancak topladığım kızın "başımda 4 tane bela var zaten, bir de senle mi uğraşacağım" demesi. zaten o senenin bitimindeki yaz ayında sevgilisiyle sevişirken basılmış evde. evlendirmişler. verilmiş sadakam varmış.

fizik dersinde bakakalmıştım. baya bildiğin böyle bakıyordum. hoca sınıfta dolanıyordu, yanımıza geliyordu ama başımı çevirememiştim. hâlâ benim için bir muammadır neden başımı çeviremediğim.

bana çok benzeyen bir çocuk vardı, okulun ilk günü ikiz sanılmıştık o derece benziyoruz. narsist kişiliğim ha ayna ha o dermişçesine bir hoşlanma durumuna girdi. yaklaşık üç sene araya başkalarını da alarak platonik takıldım. üç senenin sonunda basketbol maçının olduğu günü yakın arkadaşıma kızların soyunma odasına çağırmasını istemiştim. orda konuştuk açıldım ona güzelce, o da bana açıldı. hoşlansak da birlikte olmadığımız ve yaklaşık bir saat sonrada duygularımın bu olayı arkadaşlarına anlatması üzerine tamamıyla bitmesiyle sonuçlanan bir anımdır.

aynı sınıfta olduğumuz lise aşkımla din kültürü ve ahlak bilgisi dersinden kaçıp bira içmiştik. bu da böyle ahlaksız bir anımdır.

lisede 4 sene boyunca aynı çocuğa takıktım. kendisi lise 1’de çıkma teklifi* etmişti ama kabul etmemiştim. sonra nolduysa hoşlanmaya başlayıp kafayı taktım ben buna. ama öyle böyle değil manyak sapık gibi nereye gitse ben ordayım. sevgilileri oldu bunun kızlara nasıl bileniyorum falan. bana bir sürü çocuk yazıyor hepsini bunun için reddediyorum hiçkimseyi gözüm görmüyor belki döner diye.

sonra ben lise 3’deyken tekrar ışık yaktı bana. peki ben naptım sizce? beni neden bu kadar uğraştırdın diye kızıp yine reddetmiştim haha. o istanbula üniye gitti* sonra ben de istanbulda üniye başladım. ama hiç karşılaşmadık görüşmedik bitti de zaten o takıntım. ama hala liseden arkadaşlarım o psikopat hallerimle dalga geçer.

sevdiğim beyefendi bana sarıldı diye bayılana kadar ağlamıştım mutluluktan. enayi. enayisin sen.

100 kontörün 20 lira olduğu zamanlarda sırf benimle mesajlaşsın diye kontör sponsoru olmuştum bi süre. ayıp olmasın diye benle mesajlaşırken kim bilir başka kimlerle yiyordu o kontörleri.

meslek lisesinde aşk ne arar la? burada kavga var kavgaaaa.

aşık değildim ama bir çocuk vardi aman allahım tüm lise mi çocuğa bakar? tüm kızlar bakardı. ben aşırı utanırdım bir gün göz göze geldik ama öyle uzun bir süre sürdü bu o neydi be demiştim

aklıma çok saçma bi anımı getiren başlık.. lise hazırlıkta başka bi okuldan bi sevgilim olmuştu nası olduysa. o lise 2ydi. benden büyük olması çok karizmatik duruyodu falan.. bana demişti ki, anneme söz verdim üniversite sınavına kadar bu mahalleden dışarı çıkamam. ben de inanmıştım. buluşmaya hep ben onun oturduğu yere gidiyodum. bi çocuk prkında oturup yarım saat konuşup dönüyoduk. bi çay bile ısmarlamamıştı hiç bana. ne zeki çocukmuş he sonradan anladım:))

lise sonra iken nakil ile öğrenci gelmişti sınıfımızda. asiye idi adı. okuldaki en aktif öğrencilerdendim. ama ders konusunda değil. satranç oynar, resim çizerim, hatta şiirler yazardım. sadece o kadar olsa neyse, yarışmalarda derece yapıp kupa topladığım için öğretmenler tarafından da sevilirdim. yazılıdan aldığım not önemli değil geçiriyorlar zaten. ilgi odağı olunca bu asiye benden etkilendi ve benden hoşlandığını söylemişti. ama ben o zamanlar diğer sınıftaki ilgi den hoşlanıyordum. cesaret edip söyleyemedim.

hepsi platonikti be.. şimdi burayı bir şizofrenin günlüğüne çevirmeyeyim.

yazarların aptal liseli aşık zamanından bir anı bıraktığı başlıktır.

benim lise zamanından böyle bir anım yok. ortaokuldan var. bildiğiniz gibi eskiden öğretmenler manasız şekilde öğrencilere dosya aldırırdı. o dosyalara ödevlerimizi, testleri, kompozisyonları falan koyardık. herkesin mavi bir dosyası vardı. dosyaların yan tarafında vesikalık fotoğraflar.
bir gün okuldan sonra sevdiğim kızın vesikalık fotoğrafını çalmıştım. sonra tabii çaldığım fotoğrafı salak gibi pantolonumun cebinde unutunca annem yakalayıp bu ne diye sormuştu. çok utanmıştım çok.

şimdi bakıyorum da aşk konusunda baya cesaretiymişim. sevdiğim çocuğa defalarca ondan hoşlandığımı söylemiştim. ama sonuç hep hüsran. yine yangınlar yine ben...
( şimdi de ne aşktan eser kaldı ne de cesaretten. tümünü lise yıllarımda bırakmışım)

ah be bir lise aşkı yaşayamadan bitiriyorum liseyi.

karne ortalamam 97 iken 70 e düşürdüm. işte size harika bir örnek.

tam aşık sayılmam bence ama takık olduğum bir çocuk vardı.evine kadar takip ederdim.beni terslerdi ama ben aramaya,yazmaya devam ederdim.bazen sıcak davranırdı sonra yine kötü davranırdı.ben de sıcak davranmasına kanıp o bir adım geliyorsa ben on adım olacak şekilde karşılık verirdim...bir ara beni sabahın köründe okulun çardağına çağırmıştı.hava da çok soğuktu.gittiğimde yoktu.aradığımda "ödevim var sınıftan çıkamayacağım",demişti...o dersteyken eğilip kapının deliğinden hangi hoca var.acaba o bu dersi dinlerken neler hissediyor vs. vs. diye kendimce düşüncelere dalardım.tuvalete gider diye tuvaletin oralarda takılırdım...allahım tam bir sapık gibiymişim.