1.
diğer duygular gibi aşk da bir duygu ama perde arkası biraz daha komplekstir. aşk aslında kabul gördüğü kadar romantik bir şey değildir. bilimsel olarak insanların türlerini devam ettirme içgüdüsünün bir sonucudur. hatta burada yolları cinsellikle bile kesişebilir. beynin, ihtiyaçlarına yönelik hazırladığı listeye en çok uyan kişiye denk gelindiğinde acil durum çanlarını çalmasıdır. yani beyniniz sizi adeta -seni seçtim pikaçu modunda- bir insana bağımlı hale getirir. bunu da cesur savaşçıları olan hormonları ile yapar. hatta sırılsıklam aşık bir insan gününün uyku ve rüyalar da dahil olmak üzere %85' ini maşukunu düşünerek geçirebilir.*
beynin aşık olmakla ve onu sürdürmekle görevli farklı bölümleri var. bunlar kısaca hipokampüs, ventral tegmental alan (dopamin) ve insular korteks. görevli hormonlar ise dopamin, oksitosin, seratonin, nöradrenalin, kortizol ve vazopressin.
bunlar aşk sürecinde mr cihazında pırıl pırıl parıldayan bölgeler. evet ama aşık olunduğunda etkinliği azalan bölgeler de var. onlar ise; frontal korteks, parietal korteks ve temporal korteks.*
mesela korku ve panik merkezi olan amigdala daha az aktif olduğu için aşık insanlar daha cesurdur. ya da frontal bölgenin aktivitesinin azalması sonucunda aşıkların gözü kördür. yani evrimsel olarak beyin bir an önce birleşimi istediği için aşıkken karşımızdaki insanın kusurlarını tartabilecek kadar rasyonel olamayız. bu kulağa korkunç gelse de * aslında korkulacak bir şey yok. bu hormonlar ve içinde bulunulan duygular zamanla değişebiliyor. mesela aşkın ilk 6 ayından sonra frontal korteksimiz geri geliyor.*. aynı zamanda dopamin seratonini baskılayan bir hormon. aşkın ilk dönemlerindeki iştah azalması ve takıntı hali bu yüzden oluşuyor.
araştırmacıların aşka biçtiği ömür ortalama 18 ay. sonrasında dopaminden görevi devralan oksitosin ve vazopressin birlikteliği devam ettiriyor.
tabi saygı insanlık da önemli bacım. bir zaman sonra ortalıktaki kokmuş çoraplar sevimli gelmiyor işte. *
beynin aşık olmakla ve onu sürdürmekle görevli farklı bölümleri var. bunlar kısaca hipokampüs, ventral tegmental alan (dopamin) ve insular korteks. görevli hormonlar ise dopamin, oksitosin, seratonin, nöradrenalin, kortizol ve vazopressin.
bunlar aşk sürecinde mr cihazında pırıl pırıl parıldayan bölgeler. evet ama aşık olunduğunda etkinliği azalan bölgeler de var. onlar ise; frontal korteks, parietal korteks ve temporal korteks.*
mesela korku ve panik merkezi olan amigdala daha az aktif olduğu için aşık insanlar daha cesurdur. ya da frontal bölgenin aktivitesinin azalması sonucunda aşıkların gözü kördür. yani evrimsel olarak beyin bir an önce birleşimi istediği için aşıkken karşımızdaki insanın kusurlarını tartabilecek kadar rasyonel olamayız. bu kulağa korkunç gelse de * aslında korkulacak bir şey yok. bu hormonlar ve içinde bulunulan duygular zamanla değişebiliyor. mesela aşkın ilk 6 ayından sonra frontal korteksimiz geri geliyor.*. aynı zamanda dopamin seratonini baskılayan bir hormon. aşkın ilk dönemlerindeki iştah azalması ve takıntı hali bu yüzden oluşuyor.
araştırmacıların aşka biçtiği ömür ortalama 18 ay. sonrasında dopaminden görevi devralan oksitosin ve vazopressin birlikteliği devam ettiriyor.
tabi saygı insanlık da önemli bacım. bir zaman sonra ortalıktaki kokmuş çoraplar sevimli gelmiyor işte. *
devamını gör...