asya tipi üretim tarzı

türkiye'de pek gündemde olmayan ancak karl marx'ın 1850 yılında asya toplumlarındaki toplumsal ilişkiler için ortaya koyduğu tezlerdir. bu üretim tarzı ile ilgili tartışmalar genellikle 60'larda yaygındı ve bu doğrultuda selahattin hilav, sencer divitçioğlu, idris küçükömer gibi insanlar bu konu başlığında çalışmalar yapmıştı. bu tezlerin türkiye'deki toplumsal dinamiklerin yorumlanabilmesi açısından oldukça faydalı bir konu başlığı olduğunu düşünmekteyim.
bununla ilgili bir köşe yazısı da paylaşmak isterim.

türk milletinde asla tutmayacak bir modeldir. azıcık tarih okuyan ve azıcık köy halkıyla haşır neşir olan her türkün bileceği gibi milletimiz bireysel mülkiyete tarih boyunca düşkün olmuş bir millettir. hatta bu özeliik savaş ganimeti toplama meselesinde kendini çok defa göstermiştir. biz türkler bireysel mülkiyete çok düşkün olduğumuz için de tarih boyunca hep ipek yolunun üzerindeki toprakları kontrol etmek için çabalayıp medeniyetimizi ipek yolu coğrafyasında kurmuşuz. komünizm karşıtı propagandanın ülkemizde bu kadar başarılı olmasının ana sebebi de aslında bu karakterdir. bizim yapımız serbest piyasa ve bireysel mülkiyetçiliğe daha meyillidir. o nedenle halk arasında imece gibi ortak iş yapma sistemi gelişse de işin özünde herkes kendine ait mal edinmek ister. komünizm insanların sahiplenme hakkını sınırladığı için ülkemizde en baştan zihinlerde kaybeder. kanımca milletimiz için en ideal rejim biçimi bireysel mülkiyette sınır olmayan ancak kendi içinde toplumsal yardımlaşmanın üst seviyelerde olduğu bir sosyal demokrasidir diyebilirim.