aynadaki senin sen olmasını kabul etmek

aynayı kırarsak biz de yokuz o zaman. bir aynaya bakıyor kendimizi görmemek kendimizi unutmak. ya doğduğumuzdan beri hiç aynaya bakmasaydık? kendimizin kim olduğunu nerden bilebilirdik? kendini bilebilmek için kendi gözlerine kendi gözlerinle bakmak mı gerek?

(bkz: samimi söylüyorum vazgeç kanka manyak olursun bak ciddi söylüyorum)

kendi mi kabul etmemek için aynaya bakmıyorum desem şimdi böyle düşünenler tribe girer, o yüzden demiyorum. *

daha kötü haberlerim var; aynadaki sen, sen değilsin aslında simetrik olarak 10 kat daha iyi görüyorsun kendini ki bu oran aynanın çeşidine göre değişiyor! yani aynada gördüğün halinden daha kötüsün aslında.

mecbur olduğumuz durumdur. ama aynanın da yalancı olabileceğini hesaba katmak lazımdır. belki de aynadaki ben, ben değilimdir...

ben kabul ediyorum ve her seferinde daha çok sövüyorum kendime.