az uyuyup çok çalışmak

24 saatlik zaman diliminde uykuya minimum yeri ayırıp günün geri kalanında meşgul olmak.

ya bedenin yorgun düşüp pes ettiği günler, ya da içten içe sizi çürüten şeyler olacak.
az uyuyup çok çalışmak diye bir şey yok arkadaşlar. kendinden daha çok taviz vermek diye bir şey var. özellikle bir sınava, bir hedefe çalışmıyorsanız ve siz kalktığınızda hâlâ kargalar affedersiniz gübrelerini yememiş, diğerlerinin pireleri zıplamayı bitirmemiş oluyorsa gerçekten verilmemesi gereken tavizler vermişsiniz demektir.

ne diyor şükrü erbaş, (ah ne de güzel diyor)


biz her bir ilişkimizde kendimizden bir parça bırakır, her eksilen parçayla biteriz.
bunlar bazen tavizler, bazen hevesler olur ve her zaman da değişir.
çok çalışmak için uyanamadığımız günler olur. bedenimizin artık kaldıramadığı günler olur. olur ha. birileri kalkıp bize "aman ne iyi ettin de erken kalktın" da demez. haa olur da bir gün erken kalkmayıp siz taviz beklerseniz "nen var kuzum, neler oluyor" denilebilir.
(bkz: ne uzattın be)

şu aralar beni anlatan başlıktır. umarım buna değer.

hedeflediğim durumdur. galiba sözlüğe dahi veda etmem gerekecek yakın zamanda.

sütçü beygiri gibi ayakta uyumaktan yeğdir.

sağlik çalışanları + az maaş

ibo gibiyim, tüm takoti çikotilerim bitti, ağız tadıyla bir kadeh çay içemediğim, huzuru bulamadığım dünyada ben ne yapıyorum?

her şey mi para?
pişko locim çok bozuk lütfen üstüme gelmeyin.

anlamsızdır. bak keyfine.

ufak ufak kestirip sonrasında çalışmaya devam ederseniz mümkündür. benim gibi uykuya aşırı düşkün bir insan bile başarabiliyorsa herkes başarabilir tabii çok abartmamak şartıyla, çok uzun süre yapılırsa insanın konuşması bile bozuluyor bazen.

normal gelir düzeyinde insan için, gereksiz ekşın.
ölçülü çalış,
ölçülü eğlen,
ölçülü uyu.
ha, mesaisi ağır iş yapanlar,
mecbur olanlar için diyeceğim bir şey yok.
allah yardımcıları olsun.
birde zenginler var.
mesela ali koç.
ali koç'ta sorsan çok çalışıyor,
ama acaba ne kadar yoruluyor ,
ne kadar uykusuz kalıyor.
ben kolayına iş saatimi artırmam
kolayına uykusuz kalmam,
çünkü kalamam.
tanıdığım en çok çalışan insan babamdır.
adam, tatil demez, haftasonu demez çalışır.
ama bir gün bile uykusundan feragat ettiğini görmedim.
gece 12 olmadan uyur.
haftanın 6 günü, dokuzdan akşam sekize kadar çalışır.
eve gelir yemek yer
tv izler ve yatar.
pazarları arkadaşları ile kilometrelerce yürür,
ardından ya arladaşları ile takılır ya annemle.
sonra gene çalışır.
ne karısını yorar ne bizi.
senede bir kaç hafta köye gider,
annemle takılır.
orda da biraz bahçe,
biraz tamirat,
biraz çalışır.
her kadına lazım,
(bkz: ideal koca)

(bkz: verimsiz çalışmak)

bunu bir süre yaptıktan sonra melatonin salgılamasının azalması sebebiyle artık hiç uyuyamaz ve çalışamaz hale gelme durumudur.

dünyaya bir kere geliyosun ve az uyuyup çok çalışıyosun. iyiymiş.

ömrü heba edecek mevzu. bunu söyleyen adam patrondur, ki o bile o kadar çok çalışmıyor olabilir mesela!
az uyumak kısmına katılırım ve şahsen çok (+13-14 sene) uzun yıllardır da 5-5,5 saat gibi uyuyarak işe gidiyorum.
ama işimde de günde 15-16 saat falan geçirmiyorum, öyle bir dünya yok. bunu en fazla gençlik yıllarınızda, o da 4-5 sene sürdürürsünüz, yanında kazancı da iyiyse "eyvallah" eder, çekersiniz.
diğer durumlarda bu söz konusu olmaz, olamaz.
kendi adıma sabah 09:30 da gelirim. öğle paydosu yapmam sadece yemeğimi yerim (15.dk) ve işime bakarım.
saat 17:00 gibi de çıkarım, 16:00 gibi çıkma huyum yoktur ancak çok özel bir durumda yaparım.
yani sözün özü uykuyu az yaparak ve limitte çalışarak kendinize zaman bırakın diyorum, insanız, robot değil ve o çok kazanıyorum diye düşündüğünüz paralar çok fazla bir şey ifade etmiyor eğer 40+ yaşınıza gelmişseniz.
olay bu kadar basit.

modern kole olmaktir. evet.

ülkelerin ekonomik anlamda karışık bir halde olduğu dönemlerde en çok yapılması gerekendir. böyle kriz anları para kazanmanın da bir çok sektörde daha kolay olduğu zamanlardır. bu yüzden işe biraz daha ağırlık verip, piyasa stabilleşmeden kazanabildiğinizi kazanın.