baba oğul ilişkisi

yıllardır hasretini çektiğim şeydir, insan bilmediği, tatmadığı şeyi özleyebilir mi hiç? ben bunu yaşayarak öğrendim, benim babamla tek bir fotoğrafım bile yok, beni her zaman basarilarimla andı, getirdigim diplomalar, yüksek onur belgeleriyle anarak sevdi hep, şükür yaş 28 iş güç sahibi adamım, ona bir mecburiyetim yok fakat, bir gün arayıp işimi gücümü sormadan önce "nasılsın oğlum, durumun nasil" diye sormasını o kadar isterdim ki. benden önce hep derslerimi sordu, benden önce hep soracak şeyleri oldu, konuşmaya kalktıgımda ise sustururdu, halen de öyle, ne malında ne mülkünde gözüm yok, omrumden 40 yıl vereyim de karşılığında birgün boyunca babamla baba-oğul gibi yaşayabileyim, elimden tutsun parka götürsün, neden arkadaşlarım babalarıyla koşup oynuyorken, ben hep dayak yememek için karşısına bile çıkmazdım...
galiba kendi çocuğum olunca o zaman bu ilişkiyi tadabilecegim, o beni, ben onu buyutucem...