baba oğul savaşı

bu babalar ve oğullar neden geçinemiyor anlamıyorum. kızlarına karşı nazik olan, bir dediğini iki etmeyen babalar oğlana karşı anlayışsız ve kaba olmaktan çekinmiyor.
oğlan duruyor mu peki? o da biricik annesine karşı nazik ve anlayışlı iken iş babasıyla geçinmeye gelince fırtınalar estirip şimşek gibi gürlüyor.
bu esnada iki aşkının arasında kalan zavallı anne insanı ne yaparsa yapsın ikisinin ağzından çıkan alevlerle mücadele ederken saçlarını ağartıyor.
biricik oğlundan yana olsa kocası deliriyor, kocasına hak verse oğlan kapıyı çarpıyor.
işte bu yüzden erken ağarıyor saçlarım, barış antlaşması için yeniden tarafları müzakere masasına davet etmem gerek. bir süreliğine de olsa ateşkes ilan ederler belki.

ailedeki huzursuzluk sebebidir.

acı tecrübelerle mevcudiyetine tanıklık ettiğim savaş. çevremde orda burda her yerde var bu. yokluk ve sevgisizlik içinde büyümüş (bazı) babaların, evlatlarına sevgi aktarımında beceriksiz oluşundan kaynaklanan çatışmalar zinciri.

olmuyor bir türlü yapamıyorlar. okşayamıyorlar evlatlarının başını, takdir edemiyorlar davranışlarını. kendi çektikleri acıları evlatları da çeksin, çekmese bile bilsin öğrensin istiyorlar. ancak öylelikle gerçek bir “adam” olacaklarına inanıyorlar. çatışıyorlar savaşıyorlar. var yani böyle bir şey. acı bir şey. ve fevkalade travmatik bir şey.

bir yönetmen olsam çok bilindik ve klasik aynı zamanda çok geniş ama anlam kargaşası yaşanan bu ilişkiye dair film çekerdim diye düşünüyorum. ya da bir yazar olsam kitap...
genele bakıldığında çok basit; baba ve oğul. o basitliğin içerisinde karanlık bir derinlik var.
anne-kız ilişkisindeki anaçlık, merhamet, hoşgörüyü bulamıyorsun.

kaç yaşında olursa olsun babasına kendine kanıtlamaya çalışan bir oğlan çocuğu ama bu kanıtlama çabası yanında rekabeti getiriyor. oğlunun erkek adam olduğunu görmeye çalışan ama hala üzerinde kurduğu hakimiyeti devam ettirip iktidar savaşını sürdüren bir baba.
sevgiden ziyade istenilen şey saygı. bu saygı mücadelesi de en büyük saygısızlığı ortaya çıkarıyor.

çocukluğumdan beri en çok istediğim şeyi başardım; babama benzedim. fakat bu hayattaki en büyük başarım, en büyük hayal kırıklığım oldu.