babaanne evi

züpper babannem ve ben.. ailecek benim, babanneme benzedigimi soyluyorlar. "gezmelere doyamama ve cil cil altin sevgisi" .. mesut muyum bu durumdan evet ama eksik olan seyler var. mesela babannem kadar vurdumduymaz olabilseydim, ultra duzenli, temiz, durum nolursa olsun rakı icebilecek kafada olmayi- inanmayanlar tas olur sozluk- babamla efkarlaninca sigara icmesi, agustosda termal corap giymesi, bunaldikca ustunu değiştirmesi, yun pantalonlari, sikir sikir bluzlari, fularlari, sacindaki permasi, tirnagindaki ojesi, zehir gibi hafizasi, dostunu dusmanini ayirt etmesi ama onu enterese etmemesi, daha neler nelerr.. cok sukur sag ve gezgin tum aile o daha cok yasasin diye, onun tatil planlarina gore programlaniyor.. muhtesem bir babanne olmasa da ehli keyif bir babanne.. ben de muhtesem degilim ki.. iyi ki varsin babannem... en son 2 ay evvel gittim evet evde gozum var, sana birsey olursa evde ki demirbaslari ben alicam haberin olsun demis hain torunum. ben deki de nasil bir gozse, iki hafta sonra eve hirsiz girmiss.. vallahi ben degilim, azmettirmedim.

kendine has eşyalarla dolu küçük bir evi vardı. annemler, küçükken bizi bir yerlere götürmek istemediğinde ona bırakırlardı. biz de yataklarda zıplayıp o küçük evin altını üstüne getirirdik. o evde çok güzel anılarımız vardı ama vefat ettikten sonra evi amcama kaldı. hemen karşı ev de bizimdi. akşamları ne zaman camdan baksam o küçük odasının ışığını görünce içimi bir huzur kaplardı, şimdi bazen yine ışığın yandığını görünce içim cız ediyor ahh ahh keşke yine babaannem orada olsa da sabah olunca onu görebileceğimi bilsem...

tdk’ya muhalif bir yaklaşımla:

eğitim, iş, kavga vb nedenlerle evden çıkan gençlerin ebeveynlerinin yaşadığı eve verdikleri ad.

babanne eviyle karıştırılmamalıdır.

ne babaannemi ne evini hiç görmedim. yalnızca siyah beyaz bir fotoğraf... nur içinde yat güzel babaannem.

tik tak tik tak diyen saatin sesinin duyulduğu evdir.

artık bizim değil. tam çaprazında bir meyhane var, müdaviyim. hep şey derim, bak burası benim rahmetli babaannemin eviydi..

her oturmada, yeter berat derler, yetmez, orası benim babaannenim eviydi..
sonra ben dalar ağlarım bazan.
orası, benim rahmetli babaannemin eviydi.. ben çok kolay ağlarım biliyor musunuz?
herkes gider. ben içmeye devam ederim. babaannemin evine karşı.