babasız büyümek

babanız olduğu halde "duygusal açıdan" babasız büyümek de vardır, bu da oldukça kötüdür. hayatınızda güvenilir bir baba figürü eksiği varsa bu kendisini insan ilişkilerinde sıkça hissettirir.

bir ömür, en 'kötü, işe yaramaz' babalara bile gıpta ile bakmak.

annelere büyük görev dusuyo burda.babalarinin yokluğunu hissettirmemek bir çocuğa.
bir çocuğun babası ölmüşse allah rahmet eylesin derim,ama terkedip girmişse onda karakter yokmuş derim ve babasız olması en hayırlısıdır bana göre.

gerçekten çok zor bir durumdur sabaha kadar yazsak anlatılmaz yaşadım biliyorum.

ben olmak. ama zaten 2 yasimdan beri babam olmadigi icin eksikligini yuzde 95 oranda hissetmedim.

cunku dogustan goremeyenle sonradan goremeyen 1 degildir.

sonradan goremeyen isigi bilir diye korlugune uzulur. dogustan goremeyen adam, gormenin adini bilir ama ne oldugunu bilmez.

o sebepten baba kavrami benim korelmis organim gibi, hic sahip olmadigimdan eksikligni hissetmedim.

hatta yer yer olmamasi isime bile yariyor. evet.