babaya rağmen yapılan şeyler

saçlarımı özgürce savurabilmektir!

evet 1993 doğumlu bir gencin gözlerini açtığı andan itibaren doğduğu coğrafyaya karşı verdiği savaş bu.
ortaokula geçmemle bayramdan bayrama alınan pantolonları alınmamaya başlandı önce, sonra yeni bir tshirt bakmadık hiç.. olanlara da eskisin diye bakılıyordu, sistematik olarak bir çocuğun zorunlu başının örtülüşüydü bu aslında.kimse bu konuda fikrimi sormuyordu sormasına ama ne annem ne de babam islamiyet için değil adeta köydeki rutin bir süreç için başımın kapalı olmaısını istiyorlardı. bunu yıllar sonra artık başımı kapatmayacağımı söylediğimde" köye geldiğinde kapat bari"dediklerinde daha iyi anlayacaktım..zamana ihtiyacım vardı, 3-5 yıl değil üstelik eğitim hayatıma devam edebilmem için şarttı başımın kapalı olması.. yetti mi? yetmedi işe başlamak için şehir değiştirmemden tutun,kendi paramı kazanıyor olduğumda dahi korkumdan açamıyorum başımı.alıştığım, başka ihtimalim olmadığını sandığım için, korktuğum için istemeye istemeye hergün başımı örtmeye devam ediyordum.. çünkü 11 yaşımdan 21 yaşıma kadar gördüğüm sistematik baskının kölesi olmuştum.dahası benim o istemeyerek başımı örttüğüm örtüyü çıkarırsam köye gidemeyeceğimi düşünüyordum..lise son sınıfta başım açık olursa okula göndermeyeceğini söyleyen,her itirazımda ölümüne dayaklar yediğim babamın telefonunda iğrenç mesajlar yakaladım defalarca tanımadığı kadınlarla pis muhabbetlere giriyordu ki o zamanlar görüntülü arama vs yok, muhtemelen karşıdakinin kadın olduğunu sanıp annemi aldatıyordu, ağzından küfür kesilmiyor sağa sola uçan kuşa küfrediyordu ama benim başımın kapalı olmasını istiyordu. kendi belki benden 2 yaş büyük bir kız düşürme hayali yaşarken onun kızı edep, ahlak abidesi olacak hatta mümkünse aldığı eğitimler dini taraftan seçilecekti(hafızlık okulu , imamhatip lisesi vs).
ne büyük hayal ama ne büyük günahlardan arınma projesi.. çocuk değil adeta onu cennete götürecek amellerdik(!)ilkokul mezunu olmaları değil yaşama, ahlaka bakışlarının yanlış olmasıydı sorun.. evet benim kendi babam mini etek giydiysen tecavüzü hakedensin fikrine sahip, evet o ayıplayıp değiştirmeye çalıştığımız zihniyetin elinde esir büyüdüm ben.. onun kanından dünyaya geldim.. makyaj yaparsam erkek aradığımı söylerdi çünkü kendi bakımlı kadınlara düşüyordu.. aslında kendiyle, sapık zihniyetiyle savaşıyordu.. neyse ki tek kızdım.. bir ablam ölmüş daha 20 günlükken kim bilir benim kadar katlanamayacak,belki de daha asi olup daha çok eziyet görecekti.. şimdi düşününce ona hep kurtulmuş gözüyle baktığımı hatırlıyorum.. evet istemediğim bir yaşam tarzıyla nefes alıp veriyorken ölümü kurtuluş kabul ediyordum.. okumak için üstelik.. tüm çabam, gayretim o evden, köyden koşarak uzaklaşmaktı.. babamın her bakımlı kadının potansiyel tacizcisi olduğu evden olabildiğince uzakta yaşamak için çabalıyordum.. başardım da, gittim ama bir türlü kafamı açamıyordum babamın anlattığı gibi saçımı açınca, makyaj yapınca bir erkek için değil kendim için istediğimi biliyor ama yinede ikna edemiyordum kendimi.. sonra eşimle tanıştım,kendimi anlattım, istediklerimi başımın neden kapalı olduğunu vs.. öyle şefkatli öyle anlayışlıydı ki yadırgamadan uzun uzun anlattı, nasıl istiyorsan öyle yaşa ahlak bir başörtüden ibaret değil, seni ahlaklı yapmadığı gibi çıkarınca da ahlaksız olmayacaksın dedi.. kırmadan incitmeden.. çünkü problem asla başörtüsü değildi problem babamın tavrıydı.. gördüğüm baskıydı.. aldığım tehditler, kafamı yere vurarak yediğim dayaklardı.onca yıl sonunda ilk kez eşimle(ki o zaman sözlenmiştik) başım açık köye gidebildim.. başımı o zamanlar açsam arkamdan o***u olmuş diyecek dedikodunun allahını yapıp yediğimiz ekmeği boğazımızdan getirecek köy halkı şimdi kocası düşünsün artık onun sözü geçer diye lafını etmiyor..ne büyük ikiyüzlülük (!) başörtmeyi din dışında kullanan başka yerleşim yeri/topluluk var mı bilemiyorum ama geçen yaz katıldığım bir nikah töreninde yine kendi köyümde başı açık reşit olmuş 3 kadından biriydim.. koca köy ve bir diğerinin misafir olduğunu varsayarsak geriye başörtü mücadelesini kazanmış genc bir kız kalıyordu.. hiç tanımadığım halde gidip tebrik ettim bile :) ben başaramamıştım çünkü.. biraz zaman geçince ortamdan bulunan 7-8 kız "abla bizde evlenince açılacağız" dedi.. yapmayın bunu insanlara! diye bağırasım geldi..neden bu ısrarcılık, insanlar istemeye istemeye başını neden kapatsın ki.. ahlak, edep, başörtü ile kazanılan yahut kaybedilen birşey değil ki... niye bu kadar cahiliz, anadolunun bağrında nasıl bu kadar geride kalabildik hayret ediyorum.. ne olurdu medeni bir köy olsak, babam ç*küne sahip çıkmadığı için ben cezalandırılmasaydım mesela.. ne olurdu bu ortadoğu cahiliyetine denk gelmeden çocukluğumu yaşayabilseydim.. çok mu zor yahu bu seviyeye gelmek.. yüce yaradan alplerin eteğine serpiştirecek kadarda mı sevmiyor bizi. ne için bu kadar bilimsiz, eğitimsiz kaldık böyle ve yıllar geçmesine rağmen hala aynı anlayış devam ediyor.. baskıyla, dayakla, sistematik eziyetlerle darbelerle büyüyoruz.. sizin adını dahi duymadığınız şehrin bir köyünde kızlar doğmasaydım keşke diye uyanıyor sabahlara.. 2021 yılında hala evlenince başımı açacağım umudu taşıyorlar.. siz, pis iğrenç ruhlu sapık adamlar yüzünden kadınlar daha çocukken sen suçlusun sen kapan diye azarlanıyor..

ben babama rağmen evlendim. ona rağmen yaptığım tek şey buydu. ölümünden önce bir keresinde şunu söylemeseydi ruhumun bir yeri hep yaralı kalacaktı ama neyse ben de bu sayede kendimi affetmiş oldum. neyi mi?
"neden onunla evlenmek istediğini hiç anlamadım ama doğru kararı verdiğine ikna oldum. kendini gerçekten tanımışsın meğer."

merve'lere gitmek olabilir.

babama rağmen yapabileceğim pek birşey olmadı. kendisi karışan eden bir adam değildir. tek takıntısı sigaraydı ve ben malesef o batağa düştüm. öğrendiği zaman yaşadığı kalp sıkışması aklıma geldikçe kendime lanet ederim. onun dışında yukarıdaki yorumlarda çok büyük şeyleri başarabilmiş arkadaşlarıma da sevgilerimi gönderiyorum.

yazarın beyanları karşısında babama gidip sarılmak istediğim başlıktır.. ne yaparsam yapayım asla karşı çıkmadı hep arkamda durdu canım babam..hala da öyledir. dünya karşıma çıksa senin hayatın kızım istiyorsan yap dedi hep.

zengin olmak.

bir insan, seks yapabiliyorsa muhtemel çocuğu olma riskini/amacını göze alıyorsa çocuğun hayatını kolaylaştırmış olmalı. ona özgür bir saha oluşturmalı. maddi manevi bu sorumluluğu yerine getirebilmeli önce. daha çocuk doğmadan...

illa kavga olur, anlaşmazlık olur, kapıyı çarpıp çıkarım, öfkesini kontrol edemez bir tokat atarsın hatta eyvallah ama hiç olmuyor oluşu zaten veteran hayatımda ekstra zorluk çıkardı.

çok uzun seneler babama rağmen 0 seviyesine ulaşmaya çalıştım. veli toplantıları ezikliğinden tut baban ne iş yapıyor sorusuna kadar çok şeyle mücadele ettikten sonra eve döndüğünde teselli etmiyor oluşu, babama rağmen kendi kafa kırıklığımı kontrol etmek zorunda bıraktı beni. filmlerdeki baba-oğul sahneleri bile bi' garip gelirdi. hele onlar kim ola ki*

0'a ulaştım önce. ailesiz mailesiz yürüyormuş işler. hep dertlerine çözüm bulduğum insanlar babalarıyla ilgili problem anlatınca yabancı kalırdım. onlar babasından korkardı. ben babama rağmen akşam ezanı okunurken semtin parkında otururdum.

babanızdan isteseniz de istemeseniz de sevseniz de sevmeseniz de çok şey öğreniyorsunuz. inanmazsanız babası olmayan insanlara sorun.

iyi tarafı; beni yönlendiren birisi olmadı. hep kafamın dikine gittim. dayak yesem söylemedim, kavga etmeyi öğrendim kendim. parasız kaldım, para kazanmayı öğrendim kendim. insan ilişkilerim ilerledi birkaç tane de evsiz tanıdım.

babama rağmen kaderle savaş başlattım, yalnız savaşmak, yalnız kazanmak, yalnız öğrenmek babamın öğrettiği en güzel şeydi. haberi olmasa da.

babama rağmen kazanmak üzereyim.

kulak deldirmek, sac uzatmak, bira içmek, kitap okumak...

okumak.

(bkz: dövme yaptırmak)
gerçi bunu hem anneme hem babama rağmen yaptırıyorum ama olsun.

(bkz: sigara içmek)

ebebeyne isyan üleyin. burada baba denilen adamın engel gibi görülmesi sorunu var ha yok mu engel olan babalar var , bababababababa öylesi sizin başınızdaysa sabırlar.

bazı babalar yaşam sevincini söndürenlerden. bu durumda çok kez karamsarlığa kapanıp, çok kez dibe düşülüyor. sürekli mücadele içindesin, sürekli kendini unutmama derdindesin. hayatın işleyişinde çok normal olan şeyler bile zorlaşabiliyor.
kendimi sürekli geliştirmeye çalışıyorum. iyiliklerin, güzelliklerin peşindeyim. daha somut şekilde bakılırsa da kurs hocalığımı aldım, tekte. yakın zamanda yaptığım bu ama daha yapacağım çok şey var.

benim babam tutucu bir insandı. ablam için görücü usulü birileri geldiğinde ablamın çocukla 10 dakika sohbet etmesine bile çıldırıp beni yanlarında gönderirdi. bu şartlar altında benim biriyle flört etmem imkansız bir şeydi. ben yavaş yavaş onun algılarını yıktım. önce sevgilim oldu sonra sevgilim ara sıra yemeğe gelmeye başladı. daha sözlü bile değilken babamla 101 oynar oldular. anlatınca çok normal geliyor ama benim için çok yıpratıcı bir süreçti. sevgilim olduğu duyulunca işten çıkarmak da istedi eve kapatmak da. "gelsinler istesinler" baskısı da oldu. ben evliliğe hazır hissedene kadar tanımayı tercih ettim.

muhalefet

31 yaşına kadar anneme bakmak...

bi gün toslayacaz ama hayırlısı. *
aklıma gelen, başıma gelmesin allahım.