babayla kavga etmek

2 sene öncesine kadar evde bir fiil gerçekleştirdiğim aksiyon dolu dakikalar. sonuçta fiziksele evrilmeden sözlü küfür kıyametler havada uçuşurdu, yazık annem de olaya seyirci kalırdı. sonra nasıl olduysa beyaz bayrakları çektik ihtiyarla. 2 senedir bir sıkıntı yok.

hiç etmedim, etmez zaten, bir kere bir yumruğunu yedim, 3 lü salto, 2 li burgu atıp duvara yapıştım. tüm gece beni izledi odamın anahtar deliğinden. geçenlerde paran var mı? oğlum dedi. annem demiyor lan bunu....

haftada 1 yaşadığım hede. bağımlılık yaptı bırakamıyorum. ama en çok da ben zarar görüyorum.

babanla aranda bir şey olursa babanı köpek gibi görürsün, gözüne böyle görünür!

senin baban, köpek değildir; ama o c’efânın tesiri ile senin gözünde o hâle gelir; öylesine bir merhametli adam bile sana köpek görünür! kardeşleri yâsuf’a haset ediyorlar kızıyorlardı… bu yüzden onu kurt şeklinde gördüler.

fakat babanla barıştın da kızgınlığın geçti mi köpek ortadan kalkar; baban, sana ateşli bir dost olur.

kaynak: mesnevi
kaynak: books.google.com.tr/books?i...

kalbindeki kahramanı öldüren eylem. seni düşünerek yaptığım bir şeyin sonucu gözyaşlarıyla bitmemeliydi baba özür dilerim iyi biri olmaya çalıştığım için. istediğin gibi bir evlat olurum eğer pes etmezsem söz

takmayın bu kadar kafanıza arkadaşlar baba meselesini... bugün sokak röportajlarında gördüğünüz dayılardan birisi olması muhtemel insanlar bunlar netçede. hadi onlardan değil tamam olsun, yine de bir yerlerde görüp de "kim lan bu teres" diyebileceğiniz insanlardan birisi de olabilir. insan sonuçta. en fazla kendiniz kadar paye biçebilin ki diğer türlü hayal kırıklığı çok büyük oluyor. en azından benim gibi olmayın isterim.

alt tarafı senden yaşlı birisiyle kavga etmişsin hissi uyandırsın dileklerinde bulunabileceğim kavgadır.

babamla normalde küçük tartışmalarımız olurdu ama bu küçük tartışmalar birikmiş olacak ki 2020 de ilk ve etkili kavgamızı etmiş olduk. tabii baba yüreği benle barışmak için türlü türlü bahaneler üretiyordu. ama bu kavga daha köklü bir kavganın yol açıcısıymış. kasım-2021 de tam 3 aylık bir küsmeye neden olan bir kavga ettik. o üç aylık sürede ben ben değildim.
buradaki babalara sesleniyorum, ne kadar kötü kavgalar etseniz de kızlarınıza küsmeyin. sonrası onlarda büyük boşluk oluyor.

pederi on dokuz yaşımı görmeden kaybettiğim için yaşamadığım durum. birinin babasıyla arasının kötü olması cidden tuhaf geliyor ama ; benimki evliyâ gibiydi. ailesi için yaşadı, çalıştı ve çalışmaktan öldü.

hiç kavga edemedim babamla. isterdim ama olmadı. kavga bir eşitlik gerektirir, tartışma da öyle. tartışma ya da kavga zemini oluştu mu? çok. ama biz o zeminde eşit değildik. insan babasına siz diye hitap ederken onunla kavga edemez, azar işitir, küser, ağlar, o kadar!

şampiyon belli ikinci kim dedirtir. boşuna çabadır.

babanla kavga ettiğinde veya sürtüştüğünde babanın seni annenin doldurduğunu sanması da başka bir boyut.

her öğün yaşanan şey, sıkıldım artık he.

belli bir olgunluğa ulaşmış bir erkeği en çok zorlayan durumdur. okumaya devam ediyorsanız ve haliyle geliriniz yoksa hayyyvan gibi yük olduğunuzu düşündüğünüz babanızla karşı karşıya gelmek kötü sonuçlar doğurabilir. sırf bu yük oluyorum düşüncesinden ötürü yıllardır babamdan hiç para istemedim, harçlığın var mı sorusunu beklediğim olmuştur haftalarca. hele bir de kavga edilmişse yakın zamanda, geçmiş olsun zor günler sizi bekliyor demektir. kuşak çatışması içerisinde geçim ehli olmak da epey zor iş, katlanmak ve arayı bulup saygıyı yitirmemek gerekiyor sanırım.

yapmayın evladım, muhterem validenize bu yaştan sonra cereme çektirmeyin.

bazen çok üstüne gidiyorum adamın. şimdi babanın karşısında da erkek adamsın diline gelmiyor "özür dilerim baba beni affet" gibi cümleler. söyleyemiyorum. bende arada damarına basarım bana bağırsın çağırsın diye.

bazı duyguları yaşayamadığından dolayı anlayamıyorsun ya çok garip be. başlıkta yazılanları okuyorum ama okurken çok boşum. bir dakika ulan bu iyimi kötümü şimdi?

övüne, övüne babalarıyla kavgalarını anlatan tanımlar dolu bu başlık.

şu an'da ben 62 yaşındayım.
babam da sağ ve 94 yaşında.
ömrümde bir kere 15 yaşımdayken babamla kavga ettim.
ergenlik saçmalıklarıydı herhalde.
halâ aklıma geldikçe vicdani pişmanlık duyarım.
bir kaç gün önce bayramlık elini öpmeye gittim.
nasıl sevindi bilemezsiniz.

sizi ''evladım'' diyerek can -ı gönülden seven ; sizi besleyip büyüten babanızla nasıl kavga edebiliyorsunuz.
nasıl bir vicdansızlık içindesiniz.
insanlıktan nasibini almamış yaratıklar sürüsüne dönüşmüşsünüz.

bir de lafa gelince ; ''ben hayvan seviyorum, hayvan sevmeyen insan sevemez'' gibisinden ; laf ebeliği yapıyorsunuz.

sevsinler.

babasını sevmeyen hayvan dostları.

hiç inandırıcı değilsiniz.