bakırköy

en sevdiğim... yıllar öncesinden minik minik anılar biriktirdiğim şimdi ise müptelası olduğum canım bakırköy... bazı zamanlar ve bazı mekanlar vardır insan ne kadar yaşasa da durup takıldığı... bir köşebaşı, bir metro durağı, kalabalıklar arasından duyulan bir melodi, işte öyle yer eder hafızana..
şimdi uzaklardayım.. dönerken gri olarak bırakmıştım gökyüzünü.. şimdi nasıl? fısılda bana...

fotoğraf 1920'li yıllardan ve bugünkü adıyla istanbul caddesi'ne ait. sanıyorum carousel tarafından yenimahalle yönünü gösteriyor bu fotoğraf. nereden anladın derseniz sadece tahmin. sağdaki surla çevrili bina bugün hangi bina acaba aşırı merak ediyorum.

bu arada binaların dizilişine ve estetiğine bakar mısınız? ne kadar nizami bir görünüm. şu an istanbul caddesi çok çirkin ve karmaşık görünüyor. sadece morgül büfe'de döner yemek için giriyorum o saçma kalabalığın içine artık!

hala gideri var bazı yerlerinde yaşanır. ama genel olarak sahilinden özgürlük'üne kadar cacik oldu.

bakirkoyluyum deyince deli misin derler dimi.

bakirkoy sinir ve akil neyse oyle 1 hastane var ya hani.

#3131381

yemin ederim, bomboş bir çarsın. rakamla değil, yazıyla.

küçükken buralı olduğumu söylemeye çekindiğim, istanbul’un güzide ilçesi. hemen ‘deli misin, 46 mısın’ sorularını yapıştırırlardı ilkokuldayken. zuhuratbaba’nın o incir ağaçlı, dört katlı evleri olan dar sokaklarında geçti çocukluğumuz. yeri geldi perili köşke girmeye çalıştık, yeri geldi galleria’ya kadar yürüdük buz pateninde kayanları izledik. güzel zamanlardı.