başarı mutluluk getirir mi sorunsalı

getirmeyebilir diye düşünüyorum ben. çok başarılı olsak da aşırı yalnız olabiliriz. (yalnız insanların mutlu olma sorunsalı başka bir başlık ama ben bireylerin toplum içinde var olabildiklerine inandığım için mutlu olamazlar olarak kabul edeceğim.) belki eksikliğini hissetmediğimizden mutsuz olduğumuzu fark etmeyiz ama bu gerçeği değiştirmez.

başarı tek başına mutluluk getirmez. senin bu başarınla mutlu olan insanların varlığı zorunludur. sevilmek mutluluk getirir.

getiriyor. bir günlük sevinç kadar. paylaşabileceğin kimse yoksa içinde bir ukde kalıyor.

(bkz: öptün formatı eyledin viran.)

eğer kendi istediğin bir başarıysa ve bu başarı için çok çalışıp fedakarlıkta bulunduysan mutluluk getirir. bunca zahmete, emeğe değdi diyebiliyorsan başka hiç bir şeyin önemi olmaz.

duygular ve eylemler birbirinden ayrı değerlendirildiği müddetçe mümkün bulmadığım. mutluluk ve başarı birbiriyle doğrudan ilintili. başarının başarı olarak nitelendirilebilmesi için ucunda bir doyum, tatmin yaşatması gerekir.

mesela global bir şirkette çok iyi bir pozisyonda çalışmak birçok insanın gözünde başarılı bir konum olabilir ama iş sahibi kişi için bu bir başarı anlamına gelmiyorsa, doyum sağlanmıyorsa başarıdan söz edemeyiz. o halde başarı dışardaki insanlardan ve tanımlamalardan çok insanın kendi içi ve idealleri ile ilgili. bu da bize başarıyı kısıtlayamayacağımızı söylüyor, insanın içinde pek çok şey ona başarıyı bağışlayabilir. bunların sonucunda kişi mutlu olabilir.

ancak bundan daha önemlisi mutluluk da büyük bir başarıdır ve başarı olarak tanımlanabilmesi için daha fazlasına ihtiyaç yoktur.

başarı mutluluk, mutluluk da başarı getirir. tabi bana göre...

kesinlikle getirir.
yaşamımla doğru orantılı olarak veriyorum bu cevabı.
eğer ki hayatta ki en önemli değerinizi kariyer olarak belirlediyseniz,
başarılı olduğunuz her saniye mutlu olabilirsiniz.

mutluluğu aşka-sevgiye bağlayan poncik kalplere selamlarımı gönderiyorum.

düşman kazanabilirsiniz aman dikkat.

genel anlamda başarı bizler tarafından başarı olarak adlandırıldığından çevresini etkileyen bir olgudur. başarı da olumlu olduğuna göre çevresini olumlu anlamda etkileyen demektir bu da dolayısıyla insanda herhangi mental açıdan sorun olmadıkça mutluluk getirir. üst düzey bilgilerden yararlanılarak gelecek nesile bırakılacak ve dönem içerisinde fark edilmeyen fakat daha sonrasında anlaşılacak bir başarı ise elbette o dönem kan ter gözyaşı şeklinde olabilir fakat yine de önünde sonunda insan yapmaktan zevk almadığı bir şeyi hiçbir şey uğruna yapmaz diye düşünüyorum.

tüm mesele başarıya bağlanırsa ilk başarısızlıkta toz bulutu gibi kaybolur.

başarmak da kişiden kişiye göre değişen bir şeydir mutluluk da. bu bağlamda eğer ben bir şey başarırsam bununla hem mutlu olurum hem de fazlasını da isterim. ama bunun dengesini iyi kurmak gerekir. misal ben ufak şeylerden bile mutlu olabildiğim için kendi başarılarım sayesinde kendimle gurur duyuyor ve mutlu oluyorum ama bunun beni durdurması gerekmiyor. daha fazlasını yapabileceğim bilinci ile devam etmekten kendimi alıkoymuyorum. başarım bana yeter diyip oturursanız elbette mutluluğunuz bir süre sonra alışkanlığa dönüşeceği için sönecektir. ya da tersine tamam bunu da hallettik sıradakine bakalım diye aşırı hırslı bir şekilde hareket ederseniz bu sefer bir şeylerin tadına varmadan başka hedefler uğrunda kendinizi yoracak ve asla ama asla tatmin olmayacaksınız. üstelik bir sonraki hedefinizi başaramadığınızda bu sefer mutsuzluğunuz iki kat olacak çünkü altını dolduracak bir özgüven ve mutluluk yerleştirmemiştiniz kendinize.
kısacası mutlu olun yaptıklarınızdan, başarılarınızdan. ama bununla yetinmeyin. yetinmemeyi aşırı hırsa bağlamayın; kaza yapmayasınız.