vareste_ yazar profili

vakit. sürekli sorunlarla boğuşmaktan, senelerdir hem çalışıp hem okumaktan o kadar tükendim ki kitabı en ince ayrıntısına kadar kurgulayıp planı yazıya geçirmeme rağmen oturup yazacak ne vakit ne de enerji bulabiliyorum.

en son girdiğim günaydın tanımımda sınav öğrencisiymişim. zaman ne kadar çabuk geçmiş. şimdi de sabahın köründe kalktım 2 saatlik ders için kampüse gidiyorum. günaydın sözlük.

buraya uzun uzun tanım girmeyi çok isterdim ancak durum malum. iliklerime kadar tükenmiş ve en azında 12 saatlik uykuya ihtiyacım olduğunu düşünen benim istanbul trafiği yüzünden saat 6'da kalkması gerekiyor. o yüzden benim gecelerim iyi olmasa da seninki iyi olsun sözlük.

cevap bulmaktırdan yana oyumu kullanıyorum.

lahmacundanterasagelenkurum 'un ukdesi
hangi biriyle mücadele etsinler dediğim başlık. ekonomiyle mi, saldırganlarla mı, eğitim sistemiyle mi, işsizlkle mi, adaletle mi, tacizsiyle mi, tecavüzcüsüyle mi? say say bitmez. türk genci olarak binbir zorluk çekersin ama köşede ayşe teyze senin en ufak yanlışını yakalayıp seni ağzına sakız etmek için tetikte bekler. haksızlığa uğrarsın adam para verip işin içinden sıyrılır. darptan ceza yiyen adam bir hafta yatıp denetime bırakılır. devletin psikoloğu başından savar. özel psikolog tonla para alır. ülkede herkes psikologluk olmuş. yıl olmuş 2022 hala erkektir yapar lafını duyarsınız. doktor emeğinin çok altında bir para alır üzerine darp edilir. 36 saat çalıştırılan bir kişiye hiçbir şey emanet edilmez ama bizde can emanet edilir. sonra da birileri mücadele etmekten bahsedip her hücresi isyan eden insanı iyice canından bezdirir. bu ülkede her sene 400'e yakın kadın öldürülüyor. kaldı ki büyük ihtimalle öldürülmüş ama cesedi bulunamayan kadınlar dahil değil. öncelikle can güvenliğimin olmadığı bir ortamda neyle ne kadar mücadele edebilirim ben. derdim kitap parası bulmaksa nasıl mücadele edeyim. bu ülkenin akademisyeni bile kitap almakta zorlanıyor artık. sen şiddet gör, ekonomik olarak sıkıntı yaşa, kendini geliştirmenin yolları büyük ölçüde her geçen gün azalsın, sürekli saçma sapan nedenlerden ötürü eleştiril, canından endişelen, gece dışarı çıkınca bile tedirgin ol ve kaçma.

349

öyle bir tamlamanın olduğunu bile sanmadığım başlık. eğitim sistemi dahi düşünmemek üzerine kuruluyken daha fazla konuşmanın anlamı yok.

insanları saçma sapan kalıplara sokup yargılayan başlık

kitaplarım

çocukluklar çocuklardan azdır.

harry potter melez prens

bir dakika sözlüğe bakıp geliyorum.

bir an önce başlamak istediğim bir çizgi film türüdür. hayatta her şeyi deneyimlemek lazım. başlarsam bağımlısı olacağımdan korktuğumdan şu an adaptasyon sürecime odaklanıyorum ve konfor alanımdan pek çıkmıyorum. kafamın rahat olduğu bir zaman başlamayı düşünüyorum.

okumak, yazmak, resim çizmek, müzik dinlemek. gönül isterdi ki buraya sporlarda eklensin ama 19 yaşımdan yaşlandığımdan diz ağrısı çekiyorum ne yazık ki. buz pateni yapıyordum en son. sonunun getiremeden pistten ayrılmak zorunda kalınca bir daha gitmedim. türkiye'de yaşamak hiç stresli değil evet.

bahadir mahlaslı yazarın ukdesi. bundan sonraki hayatımı yaşayış şeklimdir. 350 kişilik okul, 10 kişilik sınıftan; 30 bin kişilik okul, 90 kişilik sınıfa düşmüş biri olarak insanların ne kadar yorucu olduğunun tekrar farkına varmış bulunmaktayım. insanlarla tanışacaksın da güveneceksin de derdini anlatabileceksin. çekilirim köşeme, alırım kitabımı, farklı dünyalara dalar, yeni bakış açıları kazanırım. mis gibi terapi. hayatımda kitaplarım varken onlarca insana ayıracak vaktim yok kimse kusura bakmasın. tabi sosyalleşmeyi sevenlere lafım yok ancak insanlar beni çok bunaltıyor. her şey, herkes samimiyetsiz geliyor artık.

herkes birbirinden farklıdır ancak insanın kendini ait hissettiği bir estetik vardır. yukarıda bahsedilen aykırı modasının bu olduğunu varsayıyorum. insanlar aynı giyiniyor ya da düşünceleri benzer diye birbirleriyle aynı olmazlar. binlerce düşüncemiz ve binlerce tepkimiz var. her insanın özü farklıdır. ayrıca dünyada neredeyse 8 milyar insanız. bazı konularda topluluk oluşturmamızdan daha doğal bir şey yoktur.

eskiden daha çok etkilerdi beni. doğma büyüme istanbul'luyum. tercihen daha sakin bir yerde yaşamak isterdim. ama mecburuz işte. neyseki kampüsüm büyük de istediğimde sessiz bir yer bulabileceğim artık.

uzun zamandır kendim yaptığım eylem. tek başına yaşadığım da yok. herkes kendi temel ihtiyaçlarını yapabilmeli. annem niye benim nevresimimi değiştirsin? neden benim kıyafetlerimi katlasın? neden arkamı toparlasın? hayır ben yapmazsam zaten kafamı kırar. kamu spotu: kendi işinizi kendiniz yapın.

arz talep meselesinin bir sonucudur. televizyon izleyen kitle belli. o kitle kadının aşağlandığı, erkeğin yüceltildiği, masum kadın kötü erkek kurgusu istiyor. ya töre hikayesi ya da sakar kadınla holding patronunun olduğu yapımlar sunulmakta. çok da üstlerine gitmemek lazım. izleyiciye farklı bir şey verdikleri zaman izlenmiyorum. itfaiye ekiplerini anlatan bir dizinin fragmanına itfaiyecilerin görevlerini yaptığı bir sahne koyulduğunda bir haftada yayından kalkmıştı. daha sonra aynı dizi fragmanda popüler bir oyuncu ve küçük bir kız kullanılarak verildi. dizinin adını hatırlayamıyorum ancak oldukça manidar bir durum.

arkadaşlarımızla çokça tartıştığımız durumdur. uzun süren tartışmalardan sonra şuna karar verdik: eğer kişinin akli dengesi yerindeyse ve bu eylemi özellikle açık alanda gerçekleştiriyorsa haklı bir eylemdir. çevrede onu gören çocuğun da intihara meyilli bireylerin de psikolojisini etkiliyor. kamu suçu sayılması normaldir. ama bunu evinde yapan insanın hastaneye yetiştirilip iyileştirilmesi durumunda ceza verilmemesi gerekir.