başıma gelen hukuk rezaleti

beni rezilliklerden rezilliklere savuran rezalettir.

efendim her zaman olduğu gibi bir duruşmadan çıkmış bir diğerine yetişmeye çalışıyordum. 187 boyumla salına salına giderken kaslı vücuduma dar gelen cübbemi çıkarmıştım bir süreliğine. siz de hak verirsiniz ki dar gelen bir kıyafeti giymek işkencedir. bir yandan da kendime sövüyordum ok mu vardı bu kadar kas yaptın be adam diye.

neyse duruşmanın yapılacağı salonun önüne geldim, duruşma saati gelmiş hatta geçiyor olmasına rağmen içerideki duruşma bitmemişti henüz. koridorda da bekleyenlerden biri benim avukat olduğumu bilmeden yanıma yaklaşmış olsa gerek, modellik ajansında çalıştığını ve beni işe almak istediğini fakat adli sicilim olup olmadığını ve neden mahkemenin önünde beklediğimi sordu. bir cübbeyi giymedim diye bunların olmuş olmasına inanamıyorum sözlük. kolumdan iki eliyle tuttu bırakmıyor illa geleceksin bırakmam diyor. iki eliyle tutma ayrıntısı çok önemli bakın, kaslarımın ne kadar büyük olduğunu buradan tahmin edebilirsiniz diye düşünüyorum. hayır yani duruşma salonunun önündeyiz adama kuvvet de uygulayamıyorum. çantamdan cübbemi çıkartmama da izin vermiyor. biz bununla böyle kol kola bir süre bakıştık. heyecanı geçince dedim ki ''ben avukatım''. yüzü morardı biraz ve olsun, bu bizim aşkımıza engel değil bakışı fırlattı. kolumu elleriyle bırakırken benim de içime öküz oturmadı değil.
sarıldık, ağlaştık, vedalaştık. benim adım söylendi duruşmaya girdim, o ise yaşlı gözyaşlarıyla gözden kayboldu.