beğenilme ihtiyacı

sosyal medya ile hayatımıza giren beğeni uğruna neler yapıldığını duyunca şaşıracağınız bir durumdur.

aslında hayatımıza girişi sosyal medya ile değildir, sosyal medya yalnızca bunun abartılı bir yeniden tezahürüdür. zira topluma faydalı, iyi bir insan olmak gibi algılar büyük çoğunlukta beğenilme ve takdir edilme ihtiyacına hizmet eder.

tam olarak karşılamasa da 2 gruba ayırabiliriz bu ihtiyacı. 1. kısım daha masumdur maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinin son basamağındaki kendini gerçekleştirme ihtiyacı gibi bir nevi gerekliliktir ama son aşama olduğundan en son gerekliliklerden biri diyelim. yine de masumane bir şey neticede.
bir de patolojik beğenilme arzusu vardır yani patolojik narsisizm. bu bir miktar sakıncalıdır. kişi burada da ihtiyaç hisseder ama çevresini de yakıp yıkar aynı zamanda.

sevilme ihtiyacını anlayabilirim ama beğenilme ihtiyacı bazen korkutucu bir durum haline gelebiliyor, doyumsuzluk durumu çok oluyor.

malca is.

insanın en büyük ihtiyaçlarından biridir. her zaman böyleydi her zaman böyle kalacak . bunu göz önünde bulundurarak düşünmek lazım.

pandeminin en büyük tedarik problemi çıkardığı ihtiyaçlarımızın başında gelir.

insanoğlunun varoluşundan günümüze gelen, en büyük ihtiraslarından biri.

sevmek, sevilmek, beğenmek, beğenilmek insan olmanın bir parçası ve en büyük ihtiyaçlarındandır. her insan buna ihtiyaç duyar, ister. ancak bazı insanlar normalden daha fazla ihtiyaç duyar. bunun muhtemel sebepleri arasında sevgisiz bir çocukluk geçirme, beraberinde birtakım sebeplerden ötürü kendini sevmeyişinden kaynaklanmaktadır. ailesinden ve kendisinden göremediği sevgiyi, ilgiyi, değeri başkalarında daha çok arar. kendi içindeki kendisi tarafından sevilme ihtiyacını kendisi karşılayamadığı için karşıdakinden verdiğinden daha fazla sevgi, ilgi, beğeni bekler. hatta bazen bunun için belki de daha çok sever ki daha çok sevilsin. normal değildir. karşıdaki onu ne kadar severse sevsin yetmeyecektir. insanın kendi içindeki sevgi ihtiyacını biraz da kendisinin doyurabiliyor olması gerekir.

ilginçtir, kimisi bunun için ciddi çabalar gösterir. şaşırıyorum ya, başkaları tarafından kabul görmekten de farklıdır bu, daha kompleks, daha derindir. kimseden duymanıza gerek yok, aynaya bakınca göz bebeklerinizin içine bakın ve gülümseyin. sonra ben çok güzelim diye tekrarlayın hahahahaha. şaka şaka, daha temel ihtiyaçlarımız var hayatta kalmak için, bence onlara yoğunlaşın, başkalarının sizin için ne düşündüğüne çok takılmayın. beyninizi aktif kullanırsanız eğer, daha beğenilir hale gelirsiniz. erkeklerde son dönemde çokça gözlemliyorum, canımı sıkıyor. ne diyelim offf oğlum çok çekicisin mi?

öze dair hiçbir şey kalmama sorunsalı. ya o, ya bu, ya şu, ama, o zaman gibi kalıpları lügatından asla çıkarmayan bana göre zavallı insanlar eğer başarı değilse hedefiniz lütfen başkaları için yaşamayınız. öz olunuz sağlıcakla kalınız

herkeste az biraz olan ihtiyaçtır. öyle olmasaydı gidip burada yazmazdık dimi yani?

insanları karşısındakini tanımadan, olumlu ve olumsuz yönlerinin bilincine varıp kabul etmeden ilişkiye başlamalarına sevk eden ihtiyaçtır.

beni neden beğenmiyorsunuz.

(bkz: ilgi budalalığı)

(bkz: marifet iltifata tabidir, müşterisiz meta zayidir.)

insan oğlunun böyle bir ihtiyacı var. beğenilmek ve onaylanmak huzur veriyor ama aynı zamanda bağımlılık yaratıyor. ben kendimce geçtim o hırstan diye düşünsem de ara ara kendimi bu yönde çabalarken buluyorum.

insanlarda üretme isteği yaratacağı gibi kendilerini farklı biri olarak göstermelerine de yol açabilir.

hayatında hiç sosyal medya kullanmamış biri olarak anlayamadığım bir haldi. ekşi sözlükte gözlemci biri olarak orada denk geldiğim kafa sözlüğe üye olmamla birlikte anlamaya başladığım mevzu. artı görünce hissedilen duygu ilginç gerçekten. hiç tanımadığın insanların senin yazdığın bir yazıyı beğenmiş olması neden insanı mutlu eder. daha önce komşu, arkadaş, akraba beğenisini kazanmak üzerine kurulan sosyal hayatımız şimdi tüm dünyaya kendini beğendirme gibi saçma bir hal almış durumda. teknoloji sen nelere kadirsin diyorum. bireysel olarak ben bu ruh halinin hastalıklı olduğunu düşünüyorum. ya bu histerik halden kurtulurum zamanla ya da bu sözlükten. yoksa kendime çok gıcık olmaya başlayacağım. sürekli yediğini içtiğini paylaşan, ailesiyle tuhaf videolar çekip paylaşanları eleştiren ben de hasta oldum sanırım. bir gün insanoğlu bu vaziyetin kendini mutsuz ettiğini anlayıp vazgeçeceğini düşünüyorum. umarım.

gözüm sürekli bildirimde. bildirim gelmeyince kötü falan mi yazdım diyorum. paranoyaklaştım artık. lânet olsun popüler kültür.