başkalarının acısına bakmak

bir susan sontag kitabıdır.

vicdan ve merhamet sahibi insanların okumakta zorlanacağı bir kitaptır aslında. ama bir yandan da okunması zorunludur bana göre. çünkü susan sontag bu dünyanın vicdanı ve merhameti olan yazarlardan biridir.

bir yandan da başkalarının acısına bakmak konusunda ne kadar dayanıklı olduğunuzun bir testi olacaktı bu kitap. başka insanların acısını görünce sorumluluktan kaçmak için kafanızı başka yana mı çeviriyorsunuz, yoksa bu acılardan kendinize bir iç rahatlaması mı devşiriyorsunuz?

içgüdüsel bir şekilde savaşan insanların hikayesi bu kitap. daha önce defalarca yazdım ama bir kez daha yazayım: insan özünde kötüdür.

kitap insanoğlunun en çirkin yüzlerinden birini segilediği savaş alanlarından karelerle dolu. elbette sonlara doğru goya da arzı endam etmekte. susan sontag bize savaşı gösteriyor ve göstermekle kalmayıp anlatıyor da.

savaş ekran karşısında oturduğumuz zaman karanlık bir gökyüzünde gezinen ölümcül yıldızlar ve sayısal ibarelerden ibaret bizim için artık. bu kitapta savaşın gerçek yüzünü görüp dayanma sınırlarımızı ölçüyoruz.

ve savaş hiçbir işe yaramıyor ama insan ırkı bundan vazgeçmiyor.