bayramlardan nefret etme nedenleri

son derece gereksiz gelen ritüeller, bitmek bilmeyen eş dost selamlaşması, hep aynı telden muhabbetler..
ya da belki, kişisel bazı sebepler..

öyle bir savunmasızlık ki bir de bu, elin kolun bağlı oluyor her seferinde... değişik bir hiyerarşi..
mevzu, sevilmemenin de ötesinde işte o yüzden, nefret seviyesinde.

akraba curcunası, soru yağmuruna tutulma..

haftasonuna denk gelmesi. oysa bayram dediğin salı günü başlar, çalışma haftasını p*ç eder.

çocuklar çok sevinir, harçlıklarını alır. ve çocukların sevindiği bir günde mutsuz olunamaz.

sabahın köründe uyanmak, gereksiz akrabalar * silsilesi, samimiyetsiz gülüşmeler, ne zaman evleneceksin sorusu...

çocukken bayramları sevmem gerekirken sevememi bana tatsızca hatırlatan başlıktır.

ufakken neredeyse her bayram öncesi ya hasta olurdum ya başka kötü bişey geçirirdim. kasık fıtığı olmuştum bir keresinde mesela. yanlış hatırlamıyorsam kabakulak ve suçiçeği hastalıklarım da bayram arifelerinde başlamıştı.* genelde de tam bayramlardan bir gün veya gece önce başlardı tüm bunlar. bayramları sevmek isterdim küçükken ama makus talihim...

cimri akrabalar. ceplerinde akrep var kesin.

hocam 5 tl ne ama ya? enflasyon bir bu bayram harçlıklarına etki etmiyor.

akraba terörü

"halam 10 lira verdi"


videosu

gürültü. sürekli birilerinin gelmesi, konuşmalar, çocukların çığlıkları, telefonların susmaması... çok fazla gürültü

her çocuk sevinmiyor ne yazık ki bayramlarda. herkesin mutlu mesut bir bayram geçirebileceği geniş aileleri yok. bu hayatta kimsesi olmayan insanlar var, ailesini kaybetmiş insanlar var, ailesi uzakta olanlar var, var olduğu halde olmayan ailesi olanlar var. avuç avuç şeker yiyen çocuklar da var belki, yeni alınan giysisini sevinçle giyen çocuklar... ama bu ülkede bayramlarda bir tane bile şeker yemeyen çocuklar da var, bu ülkede bayramlarda bile şiddet gören çocuklar var, bayramlarda bile kavga sesleriyle uyanan çocuklar var. yani diyeceğim şu ki kimse bayram güzellemesi yapmasın. gereksiz şeylerden yalnızca biri. arkasından sövdüğünüz akrabalarınıza yapmacık bir şekilde hal hatır sorarken çocukların mutluluğunu hatırlarsınız artık (!)

bayram namazına erkenden zorla uyandırılmak, eğer namaza gitmezsen de ebu cehilmişsin gibi tüm gün surat asılması.

yok.
bayramdan nefret edilir mi?
çarpılacaksınız.
bayram demek cici giyinmek demek
tüm aileyi görmek demek,
tatil demek,
gezmek demek,
tatlı demek,
çay demek.

el ve ıslak ıslak öpme fetişistleri yüzünden.

yahu nasıl ailelere, sülalelere sahipsiniz aklım şaştı. herkes mi şikayetçi olur, herkes mi mutsuz? kapınız çalınmasın, iş zahmeti çıkmasın, insanlarla muhatap olmayalım kafası nasıl bir bönlüktür, nasıl bir yok olma arzusudur?

sanırım ailemin ve aile büyüklerimin, bizden sonraki gelecek nesillere de bırakacağı bayram sevinci var çok şükür. bayram namazı, kalabalık sülale bayram kahvaltısı, ardından bayramlaşma. bayramın ilk günü kimse tatile, sağa sola gidemez. önce birlik daha sonra teklik.

bayram mağfirettir, kıymettir. nasıl nefret edilir ?

(bkz: akraba ziyaretleri)
sırf kuru gürültüler vallahi. her bayram aynı samimiyetsizlik, aynı konular. bıkmadılar aynı şeyleri yaşamaktan. bana kalsa geldiklerinde odama saklanayacağım, hiç çıkmayacağım odamdan ama arada annem var ona dua etsinler.

eskiden...

günümüzde...
uzun süredir muaf olup çevreme çin seddi ördüğüm için sorun yok.
ellerini öpüp hatırını sorduğum güzel insanlar artık hayatta değiller.dolayısı ile aman aman bir şey ifade etmiyor bayramlar.

bana hiçbir şey ifade etmiyor, o sebeple. ruhum sıkılıyor ve normal hayatın akışı dışına çıkıldığı için sıkılıyorum.

belkide sadece ülkece toptan yaşanan psikolojik rahatsızlıkların getirdiği durumlardan biri nede olsa şu zamanlar da neyden bir haz aldığımızı neyden aşırı mutluluk duyduğumuzu söyleyebiliriz ki ?

ne olursa olsun bayramlar allah'ın bize emrettiği sıla-i rahimi yerine gertirmenin en büyük fırsatıdır.