bazı görüşlere saygı duymanın çok zor olması

bazı görüşlerin nasıl savunulduğunu, hangi mantığa akla hizmet ettiğini anlayamıyorum. neresinden tutarsak elimizde kalacak konuların tutkuyla savunulması sinir krizi geçirtiyor, nasıl demeden kendimi alamıyorum. tabi saygı cerçevesinden asla çıkmıyorum ama bazı durumlarda bu inanılmaz zor geliyor, yani kısaca bolca söylendiği gibi i cant take it anymore.


edit: alttaki yazara ithafen; saygı duymak ve saygı göstermek iki farklı şey ve insanların birbirine saygı göstermek zorunda olduğunu düşünüyorum yoksa senin özgürlüğün başkasının özgürlüğünün başladığı yerde bitmez ve çirkin, kaotik bir durum oluşur. herkes her ağzına geleni söylemeyi hak edinir, bu durumda pasif kalmazsın tabi ama agresifliğinin de düşüncelere bir etkisi olmaz. fikirler belirli çerçevelerde çarpıştıkça gelişir yoksa boş gürültüden ileri gidemez.

gerçekten bazı görüşlere saygı duymak çok zor. mesela; kadın dediğin dayak da yiyecek diye görüş beyan eden birine nasıl saygı duyulabilir ki?

bu çok büyük bir hoşgörü gerektirir ki çok zor. kadının görevi anneliktir, şiddet uygulayanın da bir sebebi vardır gibi saçma sapan şeyler söyleyen birine saygi duyamam.

yo değil.
görmezden gel. sorun bitti.

bir de kendi görüşünü zorla kabullendirmeye çalışan insanlar var toplumda.

her görüş saygıyı hak eder fikrini hangi akılsız ortaya attı bence bunu konuşmak gerek.
her görüş de saygıyı hak etmiyor.
çocuk evliliğini savunanlar var, bunun nesi saygıyı hak ediyor?
"devletin malı deniz yemeyen keriz." diyenler var bu mu saygıyı hak ediyor?
terörist başını tbmm çatısı altında konuşturmak isteyen biri var bu fikrin neresi saygıyı hak ediyor?
senin fikirlerin benim ya da bir başkasının hayatına kötülük içeriyorsa saygı falan hikaye.

bazı kırmızı çizgi değerler hariç her karşıt görüşe ya saygı gösteririm ya görmezden gelirim. fakat konu o çizgilerime gelince pençelerim çıkıyor.