bazı şeyleri açıklamak zorunda kalmak

bazı durumlarda kendini açıklamak zorunda kalma durumudur. insanı mahveder.

ya kardeşim espri yaptım demek ne kadar üzücü ya. veya ya kardeşim linçlemeyin şu olay şöyle demek çok üzücü.
özellikle twitterda sürekli kendimi açıklamak zorunda kalıyorum. kaka bir durum.

bende * bırakmayı unutmuşum ciddiye alınmadan düzenleyeyim.

iletişim kanallarının açık olduğundan emin olabilmek ve kendini daha iyi ifade edebilmek adına kalkışılan eylemdir. ince ruhlu insanlarda sık görülür. hayır yani, açıklayınca ne oldu? seni anlayabilecek insan zaten seni buna mecbur etmez. bırak seni kim nasıl anlamak istiyorsa öyle anlasın. anlamayıp da anlamak isteyen nazikçe sorar zaten, bunun açıklamasını "zorunda" olduğun için değil, paylaşımı çoğaltmak için yaparsın, hem de seve seve. enerjini aktarabileceğin o kadar güzel şeyler seni bekliyor ki...
"dünya hassas kalpler için bir cehennemdir."

sıkıldığım konudur,uzun konuşmayı bile sevmemdir,açıklamalar uzardır.

en zor olan kısmı kendimizi açıklamak zoeunda kalmak. karşımızda bizi açıklama yapmadan anlayıp tepki veren birileri olsa hayatımız günbatımı kadar güzel olurdu.

yorar,hevesi kaçırtır

bazen açıklamamak lazım. anlamıyor anlamak istese zaten ilk söylemende anlar.

bu eşik geçilmesi gereken bir eşik. yoksa kendinize zulüm olursunuz. insanlar o kadar kıymetli değil, unutmayın.

bu anlatacağınız şey eğer bir şakaysa moralinizi yer altına kadar çekebilir

zamanla insanı sessizleştiren, sessizleştirdiği gibi de kendisini açıklamaktan yorulmuş biri olarak bulmasını sağlayan olaydır. artık öyle yorulur ki insan; açıklama yapmak için kelimeler bile belirmez zihninde. sadece gözlemlemeye başlar. neyin ne olduğunu kavrar ve onları kendi halinde bırakır.

dinlemek isteyene açıklama yapılır. dinlemek istemeyenlere istediği cevabı verip sessizce uzaklaşın. ruh sağlığımız için en iyisi bu oluyor genelde.

en sevmediğim şeylerden biridir.
kişisel deneyimim: sana ciddi ciddi niye sorusunu soran birine hangi cevabı verirsen ver tatmin olmayavaktır.