behçet necatigil'in gazına gelip reddedilmek

lise yıllarında durduk yere, göz göre göre bana dostça yaklaşan bir kıza aşık olmaya karar vermiştim. yani olacak şey değil dersin ama yine de yanlış yapmanın cazibesine yenilmeyi tercih edersin durumu. aylar geçtikçe içimdeki yangını daha da körükledim falan. böylece tamamen umutsuz bir platonik aşka dönüştü vaziyet. artık aşk acısıyla keyiflenen bir rahatsızdım.

neyse günlerden bir gün yine keyifle acı çekiyorum. loş odamda şarkılar şiirler havada uçuşuyor. her biri acıma acı katıyor ve gizlice keyifleniyorum derken behçet necatigil'in "sevgilerde" şiiriyle tanış oldum o an. behçet çok ilginç şekilde diğer acı körükleyen eserlerden farklı bir şey söylüyordu bana şiirinde. bir öneri sunuyordu. resmen "seviyorsan git konuş abi" diyordu şu dizelerle:

sevgileri yarınlara bıraktınız
çekingen, tutuk, saygılı.
bütün yakınlarınız
sizi yanlış tanıdı.

bak behçet dedim bu durum ortada bir şey. benim bir beklentim dahi yok. göz göre göre kendimi bu ateşe attım ben. kendi kendimize gelin güvey olduk. kıza söylemek için şu an hiç doğru bir zaman değil. behçet hemen cevap verdi:

siz geniş zamanlar umuyordunuz
çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
yılların telâşlarda bu kadar çabuk
geçeceği aklınıza gelmezdi.

daha fazla direnemezdim behçet kazanmıştı. behçet haklıydı. sevgileri yarınlara bırakmak düpedüz aptallıktı. tamam ulan dedim söyleyeceğim ne olursa olacak.

birkaç gün sonra kız:
yaa ben sana hiç o gözle bakmamıştım ya (vay köroğlu vay) gerçekten ben arkadaşlığımızın bozulmasını istemiyorum (ama artık ben istiyorum) bence sendeki de geçici bir his. belki sana öyle geliyordur sadece (sus artık melun iblis sus! her kelimen bir hançer misali saplanıyor kalbime) bana söz ver bunu unutup aynı şekilde arkadaş olmaya devam edeceğiz tamam mı? (e yok artık)

ben:
anladım... (ulan behçet senin gazına geldik ne işler açtın başımıza! ele güne rezil ettin bizi! sevgileri yarınlara bıraksaydım çok daha iyiydi!) öncelikle bendeki bu hisler geçici bir şey değil. ya da benim kendi kendime ürettiğim bir şey de değil (bok değil! sen daha en başta ortada fol yumurta yokken aşık olmaya karar vermedin mi?) bu yüzden artık arkadaşlık vs istesek de olmaz zaten ama tüm hepsini unutabiliriz elbette önemi yok. başka söze de gerek yok kendine iyi bak.

yüreğe doğru akan bir damla yaş, caddelerde arabaların nereden geldiğine bakmadan yapılan karşıdan karşıya geçişler ve behçet'in kulaklarda yankılanan son sözleri:

bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
kalbinizi dolduran duygular
kalbinizde kaldı.

nowhereman yoldaş, necatigil'in sana gaz verdiği fikri de senin bence, ustayı sorumlu tutma da..
"..aşık olmaya karar vermek.."e takıldık.. o işler karar vermekle oluyor mu.. değiştir kararını bitsin sorun o zaman.. derdik ama zaten lise yaşıyla yaşamışsın acısını ve muhtemelen gerçekle tanışmışsın..
ve bir lise sevdası anımsatan duyarlık ve yazma duygusu geliştirmiş ki bizi de lise yıllarımıza taşıyabiliyorsun tebessümle.. biz sana sen de necatigil ustaya teşekkür etmek durumundayız..

şairlerin gazına gelinmez
orhan veliyi dinlersen bir güzel havada evkaftaki memuriyetinden istifa edersin.

turgut uyarı dinlersen göğe bakarken otobüsü kaçırırsın.

nazım hikmeti dinlersen motorları maviliklere sürerken kaza yaparsın.

cemal süreyaayı dinlersen sevdiğine giden yollar kapanıyor. (afrikadaki yollar dahil)

özdemir asafı dinlersen adını gizler sen de bilemezsin. lavinya

...
.
.

uzar gider işte.

reddedilip şair olmak.

şairinin, ben yandım eller yanmasın diyerek 39 yaşının keşkeleriyle yazdığı bir şiir yüzünden reddedilmektir. başlık sahibine geçmiş olsun ama ben şiirin bugüne kadar müspet manada çok iş gördüğünü düşünüyorum.*

cool story bro.