1.
1916/ 1979 yılları arasında yaşamış türk yazar, şair, çevirmen ve öğretmen behçet necatigil imzalı eser; 1989 yılında yayınlandığı bilgisi yer almaktadır.
21 yaşından itibaren başlayan mektuplar hayatını kaybettiği 1979 yılına kadar sürüyor.
mektup yazdığı 5 büyük edebiyatçı var, onlar;
tahir alangu
oktay akbal
salah birsel
kamuran şipal
yüksel pazarkaya gibi edebiyatçılar.
ancak o yazarların mektupları kitapta yer almıyor, yalnızca behçet necatigil'in mektuplarını okuyoruz kitap bitene kadar. kitabın sonunda ise daha az bilinen birkaç ahbâbına yazılmış mektuplar yer alıyor.
ilk mektup tahir alangu'ya yazılmış,
bütün mektuplar içinde en çok ona yazdığı mektupları etkileyici ve can alıcı buldum, çünkü tahir alangu yazarın çocukluktan okul arkadaşıymış, kitapta başka bir yazara söylüyor, oradan öğrendim.
ilk mektupta behçet necatigil yalnızca 21 yaşında ve gurbet ellerde, almanya'dan yazıyor ilk mektupları arkadaşına.
ilk mektupta duygularını daha sarih biçimde ifade ediyor, daha samimi ve daha dinç.
diğer yazarlara yazdığı mektuplarda artık genç değil, baba olmuş, türkiye'ye dönmüş, duygularını dışavurmakta daha temkinli bir halde karşımıza çıkıyor.
geçim sıkıntısı, dönemin edebî eserlerine dair fikirler, çevirdiği eserler hakkında düşünceleri, kişisel yaşamı ve geçinmek çok zor olduğu için aslında bu kadar çok kitap çevirmesi...
mektuplardan yola çıkılarak söylenilebilir ki o dönemlerde bir edebî dayanışma hâli yoğun olarak varmış, her edebiyatçı birbirini okur, takip eder, eseri hakkında fikrini belirtir ve kayıtsız kalmadığını hissettirirmiş, ben okurken böyle hissettim, böyle olduğunu düşündüm.
mektupları oldukça iyi ve etkili buldum, bilhassa ilk yazara yazılan mektup..
kitabı okurken üzüldüğüm şeyler oldu,
birincisi yazarın gurbet elde yoksulluk çekmesi, paranın hiçbir şeye yetmemesi, zor geçinmesi ve edebiyat ile vârolmaya/ hayata dayanmaya çalışması.
ikincisi ise ilk mektupları tahir alangu'ya yazmış iken daha sonra başka bir yazara yazdığı mektuplardan birinde ilk mektupları yazdığı kişinin öldüğünü ifade ediyor.
bu beni duygusal açıdan biraz etkiledi, kitabın başında mektup yazdığı kişinin zaman içinde birden ölmesi ve bunu başka bir mektupta okumak biraz üzdü..
behçet necatigil'in hayatına nâçizane sanki bir kaleydeskoptan bakar gibi olduğum bir kitap oldu, 21 yaşından itibaren öldüğü yıla kadarki hayatını yazdığı kadarıyla ondan dinlemiş gibi olduğum bir eser oldu.
kitaptan alıntı içine aldığım yerlerden birkaç söz bırakıp burada bitiriyorum...
açlık ve uykusuzluk bizi bitiriyordu.
neyi istediğimi, niçin istediğimi bilmiyorum. onun yerine başkasını, başkasının yerine bir başkasını verseler ses çıkarmayacak, kabul edecek, sineye basacağım.
belki beni bağışlamayacaksın
hiç değilse anla.
senin hayatın benim için baştan aşağı bir talihsizlik ve bir hüzündür.
biz öyle kişileriz ki kendimize veya sanata faydalı olamadığımızı hissettiğimiz anda adeta yaşamaz oluruz.
kardeşim salah, yazalı kaç gün oldu,
unuttum. araya sanki sonsuzluklar girdi.
bir büyük kaybım daha oldu bu arada:
tahir alangu ansızın öldü.
neden bugüne kadar tek satır olsun yazmadım?
kim, neye, ne kadar süre içinde ve ne kadar süre için alışır, kesin bilinir mi?
21 yaşından itibaren başlayan mektuplar hayatını kaybettiği 1979 yılına kadar sürüyor.
mektup yazdığı 5 büyük edebiyatçı var, onlar;
tahir alangu
oktay akbal
salah birsel
kamuran şipal
yüksel pazarkaya gibi edebiyatçılar.
ancak o yazarların mektupları kitapta yer almıyor, yalnızca behçet necatigil'in mektuplarını okuyoruz kitap bitene kadar. kitabın sonunda ise daha az bilinen birkaç ahbâbına yazılmış mektuplar yer alıyor.
ilk mektup tahir alangu'ya yazılmış,
bütün mektuplar içinde en çok ona yazdığı mektupları etkileyici ve can alıcı buldum, çünkü tahir alangu yazarın çocukluktan okul arkadaşıymış, kitapta başka bir yazara söylüyor, oradan öğrendim.
ilk mektupta behçet necatigil yalnızca 21 yaşında ve gurbet ellerde, almanya'dan yazıyor ilk mektupları arkadaşına.
ilk mektupta duygularını daha sarih biçimde ifade ediyor, daha samimi ve daha dinç.
diğer yazarlara yazdığı mektuplarda artık genç değil, baba olmuş, türkiye'ye dönmüş, duygularını dışavurmakta daha temkinli bir halde karşımıza çıkıyor.
geçim sıkıntısı, dönemin edebî eserlerine dair fikirler, çevirdiği eserler hakkında düşünceleri, kişisel yaşamı ve geçinmek çok zor olduğu için aslında bu kadar çok kitap çevirmesi...
mektuplardan yola çıkılarak söylenilebilir ki o dönemlerde bir edebî dayanışma hâli yoğun olarak varmış, her edebiyatçı birbirini okur, takip eder, eseri hakkında fikrini belirtir ve kayıtsız kalmadığını hissettirirmiş, ben okurken böyle hissettim, böyle olduğunu düşündüm.
mektupları oldukça iyi ve etkili buldum, bilhassa ilk yazara yazılan mektup..
kitabı okurken üzüldüğüm şeyler oldu,
birincisi yazarın gurbet elde yoksulluk çekmesi, paranın hiçbir şeye yetmemesi, zor geçinmesi ve edebiyat ile vârolmaya/ hayata dayanmaya çalışması.
ikincisi ise ilk mektupları tahir alangu'ya yazmış iken daha sonra başka bir yazara yazdığı mektuplardan birinde ilk mektupları yazdığı kişinin öldüğünü ifade ediyor.
bu beni duygusal açıdan biraz etkiledi, kitabın başında mektup yazdığı kişinin zaman içinde birden ölmesi ve bunu başka bir mektupta okumak biraz üzdü..
behçet necatigil'in hayatına nâçizane sanki bir kaleydeskoptan bakar gibi olduğum bir kitap oldu, 21 yaşından itibaren öldüğü yıla kadarki hayatını yazdığı kadarıyla ondan dinlemiş gibi olduğum bir eser oldu.
kitaptan alıntı içine aldığım yerlerden birkaç söz bırakıp burada bitiriyorum...
açlık ve uykusuzluk bizi bitiriyordu.
neyi istediğimi, niçin istediğimi bilmiyorum. onun yerine başkasını, başkasının yerine bir başkasını verseler ses çıkarmayacak, kabul edecek, sineye basacağım.
belki beni bağışlamayacaksın
hiç değilse anla.
senin hayatın benim için baştan aşağı bir talihsizlik ve bir hüzündür.
biz öyle kişileriz ki kendimize veya sanata faydalı olamadığımızı hissettiğimiz anda adeta yaşamaz oluruz.
kardeşim salah, yazalı kaç gün oldu,
unuttum. araya sanki sonsuzluklar girdi.
bir büyük kaybım daha oldu bu arada:
tahir alangu ansızın öldü.
neden bugüne kadar tek satır olsun yazmadım?
kim, neye, ne kadar süre içinde ve ne kadar süre için alışır, kesin bilinir mi?
devamını gör...