beklentileri azaltarak yaşamak

büyük beklentilerin neden olduğu büyük hayal kırıklıklarından kaçınmak için yapılması gerekendir.

kimi zaman büyük umutlarla sarıldığımız beklentilerimizin gerçekleşmemesi yaşantımızın domino taşları misali dağılmasına sebep olur. evet, büyük beklentilere sahip olmak kişinin ihtiyaç duyduğu motivasyon açısından gerekli gibi görünse de asıl sorun beklentilerimizi ne şekilde maskelediğimizdir. ne yazık ki birçoğumuz gerçekleşmesi daha yüksek ihtimallere kıyasla çok daha zor ve büyük beklentiler içine girmeye, aslında "en iyisinin her zaman için en ideali olduğu anlamına gelmediğini" unutarak en iyisini istemeye meyilliyiz.

gerçekten kim olduğumuzu ve bizim için neyin en ideal olduğunu anlamamız için beklentilerimizi azaltarak ya da en azından sınırlayarak kendimize odaklanmamız şart; çünkü gerçekten mutlu olabilmenin yolu kendimizi tanımaktan geçer.

çok kolay mutlu olmanızı sağlayacak yaşama şeklidir.

mevcut şartlarda zorunlu hale gelmiş yaşama şeklidir.

bu güzel hayat dersini uğraşarak değil de zorunlu olarak kazandık çok şükür. (bkz: bardağın dolu tarafı)

ben hep 50 liralık yaşıyorum. 51 liralık beklentiler içinde olan müptezeller düşünsün dediğim hayat felsefesi.*

kanaatten kimse ölmedi, hırstan kimse padişah olmadı.

beklentin ne kadar büyük olursa hayal kırıklığın da o kadar yıkıcı oluyor. o yüzden kendi ayaklarının üzerinde, materyalist zevklerden uzak, yalın bir hayat yaşamak en güzeli.

günümüz koşullarında hiç kuşkusuz hayatı daha yaşanabilir hale getirir.

beklenti olmazsa hayaller de olmaz. beklenti de, olmayacak bir şey için değil de, hayallerimizde olduğu gibi gerçek ve olma ihtimali yüksek bir şey için oluşursa, zararı değil, yaşama sevincini diri tuttuğu için faydası olur diye düşünüyorum.

kırılmak yok
küsmek yok
kavga yok..
aslında kabullenme değil de insan olmayacak şeyler için zaman ve enerjisini harcamayarak daha verimli bir hayat geçirebiliyor.

gereksiz hırsı törpüler.

yenilgiyi onaylamaktır, kimse "küçülmeye gitme"'yi kutlamaz

özellikle insanlardan beklentilerinizi azaltığınızda kısmen kendinizi mutlu etmeyi başarabilirsiniz.

özellikle türkiye'de çok yönlü düşünürsek kaçınılmaz düşünce.

hiçbir şeyi olmayanın kaybı olmaz.

beklenti azaldıkça daha kolay mutlu oluyorum ben. en azından yaşıyorum ya diyebiliyorum. ben fazla azaltmışta olabilirim tabi.

mutlu ve huzurlu bir yaşam demektir.

büyük hayal kırıkları yaşamazsınız. benim hayattan büyük beklentilerim olmadı hiçbir zaman sevgi dışında. o yüzden en büyük hayal kırıklığım sevgidir. bir çikolata ile mutlu olmayı öğrettim kendime yahut bir şarkıyla. bu yüzden kolay mutlu olabilen biriyim.

yok ederek yaşamaktan iyidir. yok olmuş hayaller, beklentiler kişiyi bulunamayacak yerlere sürükler.

"yapabiliyorum, mutluyum" diyenleri hayretle izliyorum ve buna inanasım da gelmiyor. çünkü ben hâlâ bekliyorum; hayattan, insanlardan çok şey bekliyorum.

"üzüntüden korkma: hatta ona bir isim ver.
onu dinle. ona nereden geldiğini ve neye ihtiyacı olduğunu sor.
eğer birbirinizi anlamıyorsanız, birlikte sessizce oturun.
ikinizin de seveceği bir şey bulun, mesela resim yapmak gibi.
müzik dinleyin...
ya da sıcak çikolata için.
üzüntü hep içeride olmaktan hoşlanmayabilir.
onu dışarı da çıkar.
parkta yürüyüş yapın. kocaman ağaçların arasında gezin. birlikte sesleri dinleyin.
belki de sadece onu kucaklamanı istiyordur.
ya da yalnız olmadığını hissetmek için birinin yanında uyumayı özlemiştir. "

resimli bir çocuk kitabında, üzüntünün o kadar da korkunç bir şey olmadığı böyle ifade ediliyor. 3-4 yaşındaki çocuklara bile böyle basitçe anlatılabilen insani bir duygudan kaçmak için beklentisiz, öylesine bir yaşam sürmek... ilginç doğrusu!