beklentileri azaltarak yaşamak

öylesine gelişi güzel yaşamak.

mottonuz en kötüsünü düşün, en iyisini umut et olunca ortada beklenti de olmuyor haliyle.

ben buna uygun bir hayat sürmek istiyorum. insan kendisini zor şartlara uygun yaşayacak bir duruma getirmeyi başarmalı.

mutluluğa ulaşma yolunda yolu kısaltmak demektir. diğer yandan vasata mahkum olmakla karıştırmamak gerekir.

(bkz: minimalizm)

hayata yalnızca mutluluğu arayan gözlerle bakarsan,
onu bulursun...

en güzeli. tamam insanın hayalleri olsun ama mantıklı olsun.
çapımız kadar hayal kuralım.

zaten sistemin dayatması bu, hakim ideolojinin de...
tuzu kuru, cebi dolu, işleri tıkırında olanların iplemediği bir şey var bizim ülkemizde "bir lokma bir hırka" düsturu ya da "tevekkül" ya da "aza kanaat" ya da "bir lokma aşım kaygısız başım".

başka alternatifiniz varmış da bunu seçiyormuşsunuz gibi yapmayın allasen. çoktan seçmeli bir durum yok memlekette çoğu için.

türkiye'nin güncel durumu..

bu topraklarda, herkes su an neredeyse 0 beklenti ile yaşıyor çünkü psikolojik olarak beklenti, insanın motivasyonunda doğrudan etkili olan ana silahlardan biridir. başarı motive eder, başarısızlık ise uzun- kısa vade de çöküşe sebebiyet verir.

türkiye gibi bir ülkede git gide beklentiler düşüyor, düşmek zorunda çünkü hepimiz bir noktada psikolojimizi korumak zorundayız. insanlara genelde basit geliyor ama sıradan bir bireyin psikolojik dengesi sarsıldığında, bir daha eski haline gelememe riski vardır. bazen oluşan kompleks duygu durumunu aşmak ilaçlar eşliğinde yıllar alabiliyor ki buna en yaygın bilinen örnekler olarak ; traumatik herhangi bir olay/ anı ya da herhangi bir sebeple gerçekleşen derin depresyonlar gösterilebilinir. öyle ki bazı çöküşler 50mg anti- depresan ile dahi çözülemiyor. xanax, prozac'e dahi çıkmanızı gerektiren durumlar olabiliyor.

dolayısıyla psikolojiyi korumanın en kolay yolu elinizdeki anahtarı doğru kilide yerleştirmektir. bu yüzden beklentilerinizi sürekli olarak içinde yaşadığınız anlık duruma göre güncellemelisiniz. realist olmak gerekiyor hele ki günümüz türkiyesinde sadistlik derecesinde realizm gerekiyor ki uzun vade de üzülmeyin.

en mantıklı yaşama biçimidir. kimseye değer yükmemediğin için fazla üzülmezsin.

içimdeki potansiyeli, dibine kadar sömürmeden ölmek gibi bir niyetim yok. hayatın suyunu sıkmadan ölemem ben.

asla kabul etmiyorum idare etmeyi. her şeyden bir beklentim var.

beklentiler olmayınca da hayat sadece yaşamaktan ibaret sıkıcı bir hal almıyor mu?

altını çok kısarsanız söner. ay dersiniz söndü bu, hemen açarsınız ve birden çok yanar. ay dersiniz kısayım bunu, biraz daha biraz daha ve söner. ay dersiniz söndü bu, açarsınız birden harlı ateş. ay dersiniz.

yapmaya başladığımı hissettiğim ve böyle giderse daha da yapacağımı tahmin ettiğim şey

daha çok mutlu olunur.*

bazen bunu yapmak gerekiyor ya. narkolepsi tanısı aldım. atak geçirecek oluyorum. ama öyle bir zorluyorum ki kendimi uyumayacagim vs diye. uyku atağında önce ensem geriliyor benim, ağırlık varmış gibi hissediyorum. su çarpıyorum kendime kalem batiriyorum. daha sonra daha ağır ataklar geçiriyorum vs. sonra beklentiyi azalttım. beklentiyi azaltınca stresim de azaldı, uyku atakları daha az tetiklendi. böyle garip seyleriniz varsa deneyin bazen iyi geliyor

bugünlerde bunun alt sınırlarında geziyoruz zaten daha da azaltmak imkansız olsa gerek.

hayal kırıklığına uğrama ihtimalini azaltır.

(bkz: gerçekçilik)

layik sistem vatandaşının yaşam kalitesinin açıklaması.

kimileri piçlik yapıyor diye, neden hayattan beklentilerimiz, hayallerimiz olmasın.