bencil olanın her zaman kazanacağı gerçeği

bencil ya da ben-merkezcil her insan, maddi ve ruhani açıdan üst düzey başarıya ulaşacaktır, böyle bir gerçek soğuk ama net bir gerçektir, şahsen ben kendimden başka hiçbir insana değer vermeyen, tam anlamıyla çıkarlarım için zayıf insanların üstünden ezip geçen, ve bu sayede hem maddi, hem manevi açıdan win+win bir deneyim kazanan birisiyim.
vicdan azabı zerre çekmiyorum, insanlar benim için alt ırk. önemsiz, basit biyolojik canlılar.
buna akılcılık denir, duygu denen aptallıklarla dolu genetik hatanın kölesi olmayacağım.
alın size bir sır.

oyun teorisinin ilkel yorumlarında çok dile getirilmiş, sonraki çalışmalarda yalanlamıştır.

toplumda arasında fedakar, içeride daimi işbirliği güden gruplar yükselir ve kazanır. masonik örgütlenmeler, eski tip aşiretler buna örnektir. üyeler bu alt grup içinde bencil davranamaz ve grup çıkarlarını gözetirler.

evrimsel olarak karşı tarafı düşünme güdüsünün ve sürü aidiyeti ihtiyacının ortaya çıkma nedeni de budur.

genelde bencil olanlar, kazanıyormuş gibi bir izlenim vardır ama neyi kazanıyorlar diye düşünmüyor değilim çünkü onların, hayattan aldıkları zevk, doyum geçicidir. şöyle ki, patlamış mısır ile karın doyurmaya çalışmaya benzer yani tatmin edici değildir aslında, tatlısıyla tuzlusuyla şöyle mükellef bir sofrada yediğiniz yemek sonrası hissettiğiniz o tatmin olma halini hissedemezsiniz. oysa insan, öncelikle benci olup yani kendi benliğine hak ettiği değeri verdikten sonra, kendisi olmasından yayılan o pozitif enerji ile tüm insanlığa katkı sağlamalıdır çünkü insanın aynası diğer insanlardır ve insan, en çok bir başkasının aynasında kendini seyrettiğinde, kendini iyi hisseder zira, bir insanın gülümsemesine vesile olmanın, kalbine mutluluk koymanın veya değerli hissetmesini sağlamanın verdiği o tatminkar hissi, dünya üzerindeki hiçbir maddi varlık sağlayamaz.*

kısa vadeli olarak evet ama uzun yaşarsa yapayalnız kalacaktır.