bencillik

bencillik başkasının da kendi gibi davranmasını istemek onun özgürlüğünü kendi kararlarini kısıtlamaktır.kimsenin benim gibi olmasını beklemedim.benim alanını ihlal eden herkes kendi alanın da işgal edilmesine razı olmuş demektir.

kendisi için çok keyifli geçen zamanın başkası için o kadar keyifli geçmemiş olabileceği aklına gelmemişti.
(bkz: savaş ve barış)
(bkz: tolstoy)

kendini putlaştırmak.


bir manzarayı değil de manzaraya bakarken kendi yüzünü çekmektir.
bakın beni görün, ben, ben, ben!'dir...

bazen sevdiğiniz mutlu olsun diye bencil olmanız gerekir, ona yazmazsınız sırf kendisini iyi hissetsin diye, ama o sizi kendinizi düşündüğünüzü falan zanneder.. halbu ki bu sevginin en üst mertebesinin bir kategorisidir, sevdiğiniz bilmesede onu düşünmeniz düşünsenize sizden başka bilen yok bunu sadece iyi niyetiniz var.

neden bu kadar bencilsin? biz modern insanlar, afrika göçümüzden sonra 'bencil' bir x kromozomu geliştirdik.buradan

bence daha çok sosyopatik davranışı ödüllendiren aşırı rekabetçi bir kapitalist toplumda yaşamaktan kaynaklanıyor. bu belki de yırtıcı olmanın doğal bir sonucudur. gerçekten üzücü.

yüreğim bencil benim. ben sevince her şey benim etrafımda dönecek, dünya benden ibaret olacak. sadece o değil,ben bile değişirim sevince
tüm hayallerimi geride bırakıp kölesi olurum sevince.
cezaevinde okuduğum steinbeck’in cennetin doğusu kitabında dediği gibi:
“öteki çocuk özgür orda sadece sen vardın.
sevdiklerin vardı. elbet benim de.
uzaktan izledim içimdeki sen o değildin.
kaç bahar sensizim sorma artık
yüreğim bencildi seni yalnız sakladı
şu çadır kuran çingeneleri görüyor musun ?
ne kadarda mutlu neşeli gözlerinde umut pırıltıları onlar kaldırımlarca gecelerce özgür.
özgürlük neydi ?
sevgiliyle el ele sahilde yürümek mi
yoksa uçan kuşlar gibi göklerde süzülmek mi
belkide aydınlığa giden bir çift gören gözmüydü
neydi ?
yüreğim bencil benim…

vallahi de billahi de hiç sevmiyorum bencil insanı. insanı severim yaşasın da isterim amma velakin böyle insan olmaz be gülüm.